PROFILBARU.COM

Jacobus Henricus van 't Hoff
	;
Nome orixinal	(nl) Jacobus van 't Hoff
Biografía
Nacemento	30 de agosto de 1852 ; Rotterdam, Países Baixos
Morte	1 de marzo de 1911 (58 anos); Berlín, Alemaña
Causa da morte	tuberculose
Lugar de sepultura	Cemitério de Dahlem (pt) , 001/296
Educación	Universidade de Leiden ; Universidade de Utrecht ; Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn ; Universidade Técnica de Delft ; Universidade de París
Director de tese	Eduard Mulder
Actividade
Campo de traballo	Fisicoquímica e química orgánica
Ocupación	químico, xeólogo, profesor universitario, enxeñeiro, catedrático, físico, stereochemist (en)
Empregador	Universidade de Ámsterdam, Dutch ordinary professor (en) . Faculty of Mathematics and Physics (en) (1878–1895) ; Universidade de Ámsterdam, gewoon lector. Faculty of Mathematics and Physics (en) (1877–1878) ; Universidade de Utrecht, universitair docent (en) (1874–1878) ; Universidade Frederico Guillerme de Berlín ; Universidade Humboldt de Berlín
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1901–); Royal Society (1897–); Accademia delle Scienze di Torino (1894–); Academia francesa das ciencias ; Royal Physiographic Society in Lund (en) ; Academia de Ciencias de Rusia ; Academia Prusiana das Ciencias ; Academia das Ciencias de San Petersburgo ; Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Academia de Ciencias de Hungría ; Academia de Ciencias de Gotinga ; Real Academia das Ciencias de Suecia ; Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos
Profesores	Friedrich August Kekulé von Stradonitz e Eduard Mulder
Alumnos	Ernst Julius Cohen (pt)
Obra
Doutorando	Ernst Julius Cohen (pt) , Harold A. Wilson (pt) , Pieter Coenraad Frederik Frowein (en) , Albertus van Bijlert (en) , Gerrit Hondius Boldingh (en) , Johannes Jacobus van Laar (en) e Wilder Dwight Bancroft (pt)
Arquivos en	Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 375 d]; Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 375 a]; Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 208]; Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 578]; Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 97]; Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 97] ;
Familia
Cónxuxe	Johanna Francina Mees
Premios
	(1910) Medalla Helmholtz; (1901) Orde bavaresa de Maximiliano para a Ciencia e as Artes; (1901) Premio Nobel de Química; (25 de novembro de 1897) Membro estranxeiro da Royal Society; (1893) Medalla Davy; Orde do Mérito das Ciencias e as Artes; Pour le Mérite ;
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Вант-Гофф Якоб Хендрик); Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Enciclopedia de Otto

Jacobus Henricus van 't Hoff, nado en Rotterdam o 30 de agosto de 1852 e finado en Berlín o 1 de marzo de 1911, foi un químico neerlandés que recibiu o primeiro Premio Nobel de Química da Historia, o 1901. Os seus estudos concentráronse na cinética química, no equilibrio químico, na presión osmótica e na cristalografía.

Traxectoria

Fillo dun médico, desde mozo interesouse pola ciencia e, en contra dos desexos do seu pai, estudou química no entón Instituto Politécnico de Delft, posteriormente na Universidade de Leiden, na de Bonn (onde coincidiu con Friedrich Kekulé), na de París onde estudou con Charles Adolphe Wurtz, recibindo o doutoramento na Universidade de Utrecht en 1874. En 1878 van 't Hoff casa con Johanna Francina Mees coa que tivo dúas fillas, Johanna Francina (n. 1880) e Aleida Jacoba (n. 1882), e dous fillos, Jacobus Hendricus (n. 1883) e Govert Jacob (n. 1889).

Posteriormente foi profesor nas universidades de Ámsterdan e Berlín, onde faleceu o 1 de marzo de 1911.

Investigacións científicas

Considerado un dos precursores da estereoquímica, a fin de explicar as dúas formas isómeras do ácido tartárico e outros casos de isomería óptica, propuxo en 1874, ao mesmo tempo que o francés Joseph A. Le Bel, a hipótese do carbono tetraédrico asimétrico.

Posteriormente levou a cabo estudos sobre afinidade química e sobre cinética das reaccións. Mediante a aplicación de conceptos termodinámicos ao estudo dos equilibrios químicos, determinou a relación entre constante de equilibrio e temperatura absoluta (ecuación ou isocora de Van’t Hoff).

Fixo ademais investigacións sobre o comportamento de disolucións diluídas, evidenciando certas analoxías cos gases, e introduciu o concepto de presión osmótica.

Recoñecementos

En 1901 foi galardoado co Premio Nobel de Química polo descubrimento das leis da dinámica química e da presión osmótica nas solucións químicas, converténdose no primeiro premiado nesta categoría dos Premios Nobel instaurados aquel ano.

Na súa honra bautizouse o cráter Van' t Hoff sobre a superficie da Lúa.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Predecesor: 1º nomeado	Premio Nobel de Química 1901	Sucesor: Hermann Emil Fischer