PROFILBARU.COM

Wilhelm Ostwald
	;
Nome orixinal	(de) Wilhelm Friedrich Ostwald
Biografía
Nacemento	2 de setembro de 1853 ; Riga (Imperio Ruso)
Morte	4 de abril de 1932 (78 anos); Großbothen (República de Weimar)
Lugar de sepultura	Grande Cemitério de Riga (pt)
Educación	Imperial University of Dorpat (en) ; Riga State Gymnasium No.1 (en)
Director de tese	Carl Schmidt (pt) e Arthur von Oettingen (pt)
Actividade
Campo de traballo	Fisicoquímica
Lugar de traballo	Leipzig
Ocupación	químico, escritor, físico, filósofo, idista, inventor, profesor universitario, esperantista, mestre
Empregador	Universidade de Leipzig ; Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts ; Imperial University of Dorpat (en) ; Universidade Técnica de Riga (pt)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1906–); Accademia delle Scienze di Torino (1905–); Academia de Ciências da Saxônia (pt) (ordinary member (en) ) (1887–); Leopoldina ; Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos ; Academia de Ciencias de Rusia ; Academia Prusiana das Ciencias ; Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Academia das Ciencias de San Petersburgo ; Academia de Ciencias de Hungría ; Real Academia das Ciencias de Suecia ; Academia de Ciencias da URSS ; Korporatsioon Fraternitas Rigensis (en)
Obra
	Obras destacables Ostwald ripening (en) ; lei da diluição de ostwald (pt) ; (1902) Processo Ostwald (pt) ;
Doutorando	Ejnar Hertzsprung, Arthur Amos Noyes (pt) , Alwin Mittasch (pt) , Arthur Amos Noyes (pt) , Christian Füchtbauer, George Jaffé, Max Trautz (pt) , Otto Pufahl (en) e Colin G. Fink (en)
Arquivos en	Arquivos da Escola Politécnica Federal de Zúric [ CH-001807-7:Hs 605] ;
Familia
Cónxuxe	Flora Helene* Mathilde Ostwald (von Reyher)
Fillos	Wolfgang Ostwald, Walter Ostwald
Pais	Gottfried Ostwald e Elisabeth Ostwald
Irmáns	Eugen Heinrich Ostwald
Premios
	(1923) Medalla Wilhelm Exner; (1909) Premio Nobel de Química; (1904) Prêmio Faraday (pt) ; honorary doctorate of the Karlsruhe Institute of Technology (en) ; doutor honoris causa pola Universidade de Cambridge; doutor honoris causa pola Universidade de Aberdeen; doutore honoris causa da Universidade de Halle-Wittenberg (pt) ; doutor honoris causa pola universidade de Toronto ;
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok; Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (vol:18 : Никко — Отолиты, sec:Оствальд Вильгельм Фридрих, p.580); Enciclopedia soviética armenia

Friedrich Wilhelm Ostwald (letón: Vilhelms Ostvalds); nado en Riga (Imperio Ruso) o 2 de setembro de 1853 e finado en Grossbothen (Alemaña) o 3 de abril de 1932, foi un químico, profesor universitario e filósofo alemán, premio Nobel de Química en 1909.

Biografía

Naceu o 2 de setembro de 1853 na cidade de Riga, que naqueles momentos formaba parte do Imperio Ruso, e hoxe en día é a capital de Letonia, nunha familia de alemáns do Báltico.

Cursou estudos na Universidade de Dorpat (hoxe Universidade de Tartu), graduándose en 1875. Traballou como profesor en devandito centro ata 1881. De 1881 a 1887 foi profesor do Instituto Politécnico de Riga. En 1887 trasladouse á Universidade de Leipzig como profesor de química-física. Alí fundou o Instituto Ostwald, primeiro instituto dedicado ao estudo da físico-química, que dirixiu ata a súa xubilación en 1906.

Ostwald interesouse grandemente na idea da adopción dunha lingua auxiliar internacional, aprendendo primeiro esperanto, pero posteriormente interesaándose na reforma deste, o ido, movemento ao que doou parte do diñeiro obtido ao gañar o premio Nobel e traducindo parte da súa obra a devandito idioma.

Ostwald faleceu en Grossbothen, preto de Leipzig, o 3 de abril de 1932.

Investigacións científicas

Formulou a lei de Ostwald que rexe os fenómenos de disociación nas disolucións de electrólitos. En 1900 descubriu un procedemento de preparación do ácido nítrico por oxidación do amoníaco, facilitando a produción en masa de fertilizantes e de explosivos por Alemaña durante a primeira guerra mundial. Ideou un viscosímetro que se segue utilizando para medir a viscosidad das disolucións.

Elaborou unha nova teoría da cor, defendendo a normalización das cores e creando en Dresde un laboratorio destinado ao seu estudo en 1920. Destacou, ademais, como escritor e editor científico. No campo da filosofía merece mencionarse a doutrina enerxética que elaborou e que intenta explicar a maioría dos fenómenos en función da súa enerxía física.

Entre as súas obras destacan Filosofía natural (1902) e Ciencia da cor (1923).

Obtivo o premio Nobel de Química en 1909 polas súas investigacións sobre a catálisis, os principios fundamentais que gobernan os equilibrios químicos e a velocidade de reacción e o equilibrio químico.

Ligazóns externas

Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1909 (en inglés)
Biografía na páxina do Instituto Nobel 1909 (en inglés)
Perfil de Wilhelm Ostwald en NNDB (en inglés)

Predecesor: Ernest Rutherford	Premio Nobel de Química 1909	Sucesor: Otto Wallach