لطف‌الله نیشابوری

لطف‌الله بن‌سلیمان‌شاه نیشابوری ملقب به مولانا (تولد: نیشابور، وفات: ۸۱۶ هجری قمری) از شاعران ایرانی در قرن هشتم و آغاز قرن نهم هجری بوده‌است. او از نام خویش برای تخلص شعریش استفاده می‌کرده و «لطف» تخلص می‌کرده‌است. لطف‌الله هم عصر با شاهرخ تیموری بوده‌است.

جوانی نیشابوری در نیشابور و به کسب هنرها و فضائل گذشت. پس از آن به خدمت خواجه علا الدین محمد فریومدی درآمد.^[۱]

نمونه اشعار

• در انتقاد از اوضاع روزگار خود

بر صدور زمان زان نه جای دارم و جاه		که کنک و سخره و شوخ وزن بمزد نیم
نیم دو روی و منافق چو ماه و تیراز آن		بعیش و قدر چو ناهید و اورمزد نیم
از آن زکسب فضائل نه سیم دارم و زر		که رشوه گیر و رباخوار و وقف دزد نیم

منابع

1. تاریخ ادبیات در ایران جلد چهارم، ذبیح‌الله صفا

• شعر فارسی در عهد شاهرخ یا آغاز انحطاط در شعر فارسی، تألیف احسان یار شاطر، تهران ۱۳۳۴، ص ۲۰۴
• نیشابوری، لطف‌الله (۱۳۹۰). جعفریان، رسول، ویراستار. دیوان لطف‌الله نیشابوری. کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۲۲۰-۰۱۱-۲.

پیوند به بیرون