Σαντζάκι των Ιωαννίνων

Σαντζάκι των Ιωαννίνων
1430–1913
Χώρα	Οθωμανική Αυτοκρατορία
Διοικητική υπαγωγή	Εγιαλέτι των Ιωαννίνων και Βιλαέτι των Ιωαννίνων
Πρωτεύουσα	Ιωάννινα
Ίδρυση	1430
Γεωγραφικές συντεταγμένες	39°40′0″N 20°51′0″E
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Σαντζάκι των Ιωαννίνων (οθωμανικά τουρκικά: Sancak-i/Liva-i Yanya) ήταν δευτέρας τάξεως οθωμανική επαρχία (σαντζάκι ή λιβάς), η οποία περιελάμβανε τα Ιωάννινα της Ηπείρου.

Το σαντζάκι των Ιωαννίνων αποτελούνταν από τους εξής καζάδες: τον κεντρικό καζά των Ιωαννίνων, Αϊντονάτ (σημερινή Παραμυθιά), Φιλάτ (σημερινοί Φιλιάτες), Μεγκβά (σημερινό Μέτσοβο), Λεσοβίκ (σημερινό Λεσκοβίκ). στην Αλβανία), Κονίτσε (σημερινή Κόνιτσα), Πογκόν (σημερινό Πωγώνι, ελληνοαλβανικά σύνορα) και Περμεντί (σημερινή Πρεμετή).^[1][2]

Από το 1430 έως το 1670 το σαντζάκι της Τζανίνας ήταν τμήμα του Εγιαλέτι της Ρούμελης.^[3] Από το 1670 έως το 1787 το Σαντζάκι των Ιωαννίνων ήταν μέρος του Εγιαλέτι των Ιωαννίνων. Το 1788 ο Αλή Πασάς απέκτησε τον έλεγχο των Ιωαννίνων και τα συγχώνευσε με το Σαντζάκι των Τρικάλων στο Πασαλίκι των Ιωαννίνων.^[4] Ο Αλή Πασάς σκοτώθηκε το 1822.

Το 1834 ο Μαχμούντ Χαμντί Πασάς διορίστηκε να κυβερνήσει το σαντζάκι Δέλβινου, Ιωαννίνων και Αυλώνα.^[5] Το 1867 το Σαντζάκι των Ιωαννίνων συγχωνεύτηκε με το Μπεράτ, το Αργυρόκαστρο, την Πρέβεζα και την Καστοριά στο Βιλαέτι των Ιωαννίνων. Η Καστοριά υποβιβάστηκε αργότερα στον καζά και οριοθετήθηκε στο Βιλαέτι του Μοναστηρίου. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βαγιαζήτ Β΄ (1481–1512) σαντζακμπέη των Ιωαννίνων ήταν ο Νταβούντ Πασά-ζάντε Μουσταφά Μπέης.^[6]

Στις εκλογές του 1908 η περιοχή εξέλεξε δύο αντιπροσώπους για το οθωμανικό κοινοβούλιο, και οι δύο Έλληνες: τον Δημητράκη Κίνγκο Εφέντη και τον Κωνσταντίνο Σούρλα Εφέντη.^[7] Η περιοχή καταλήφθηκε από τα ελληνικά στρατεύματα κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο και παραχωρήθηκε στην Ελλάδα στη διάσκεψη ειρήνης του Λονδίνου το 1913.

Από το 1520 έως το 1538, σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή, το σαντζάκι των Ιωαννίνων κατοικήθηκε από 32.097 χριστιανικές οικογένειες και 613 μουσουλμανικές οικογένειες.^[8]

Παραπομπές

1. H. Karpat, Kemal (1985). Ottoman population, 1830-1914: demographic and social characteristics. σελ. 146. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2011. 
2. Motika, Raoul (1995). Türkische Wirtschafts- und Sozialgeschichte (1071-1920). Harrassowitz. σελ. 297. ISBN 9783447036832. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2011. Sancaks Yanya (Kazas: Yanya, Aydonat (Paramythia), Filat (Philiates), Meçova (Metsovo), Leskovik (war kurzzeitig Sancak) und Koniçe (Konitsa) 
3. Haim, Abraham (1991). חברה וקהילה. משגב ירושלים, המכון לחקר מורשת יהדות ספרד והמזרח. σελ. 31. ISBN 9789652960177. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2011. large districts and sanjaks in Rumeli: Jannina Naupaktos Egripoz (Euboea) Sanjak of Jannina ... 
4. The biographical Dictionary of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge, Volume 2, Issue 1. UK. 1843. σελ. 141. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2011. To reward his services he was appointed Pasha of Trikala... At the close of the year 1788 he succeeded in obtaining the Sanjak of Janina 
5. sir Grenville Temple Temple (10th bart.) (1836). Excursions in the Mediterranean. σελ. 277. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2013. Mahmood Hamdi pasha confirmed to the sanjaks of Yanina, Delvina, and Avlonia 
6. Prilozi za Orijentalnu Filologiju. 1962. σελ. 339. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011. Poznato nam je da je u doba Bajazita II njen sandžak-beg bio Davudpašazade Mustafa-beg 
7. Öztürk, Kâzım (1997). Türk parlamento tarihi : TBMM - III. dönem, 1927 - 1931. Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Vakfı. ISBN 978-975-7291-00-8. 
8. A. Mikropoulos, Tassos (2008). Elevating and Safeguarding Culture Using Tools of the Information Society. Ioannina: University of Ioannina. σελ. 310. ISBN 978-960-233-187-3. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011. 

Πηγές

• Birken, Andreas (1976). Die Provinzen des Osmanischen Reiches. Beihefte zum Tübinger Atlas des Vorderen Orients (στα German). 13. Reichert. ISBN 9783920153568. 
• Nikolaidou, Eleftheria I. (1987). «Η οργάνωση του κράτους στην απελευθερωμένη Ήπειρο (1913-1914)» (στα Greek). Dodoni (Ioannina: History and Archaeology Department of the Philosophical Faculty of the University of Ioannina) 16 (1): 496–610. http://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/6123.