Το Σαντζάκι των Σερρών (οθωμανικά τουρκικά: Sancak-i/Liva-i Siroz, βουλγαρικά: Серски Санджак) ήταν δευτέρας τάξεως οθωμανική επαρχία (σαντζάκι ή λιβάς), η οποία περιελάμβανε την περιοχή περιμετρικά της πόλεως των Σερρών (τουρκικά: Siroz, σήμερα τμήμα της Ελλάδας), στην κεντρική Μακεδονία.
Οι Σέρρες τέθηκαν υπό τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις 19 Σεπτεμβρίου 1383, ενώ, αρχικώς, αποτέλεσαν κτήση του Εβρενός Μπέη, ο οποίος μετέφερε Γιουρούκους εποίκους προερχόμενους από το Σαρουχάν. Παρά το γεγονός πως ουδέποτε απέκτησαν ιδιαίτερη σημασία εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ωστόσο, με σημείο εκκίνησης την περίοδο μεταξύ 1413-14, οι Σέρρες αποτέλεσαν την έδρα νομισματοκοπείου.[1] Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, καθώς και των αρχών του 19ου αιώνα, οι Σέρρες αποτέλεσαν αυτόνομο μπεηλίκι υπό την ηγεσία δερεμπέηδων, εντός του Σαντζακιού της Θεσσαλονίκης.[1][2]
Οι Σέρρες κατέστησαν κανονική επαρχία το 1846, κατά τη διάρκεια της μεταρρυθμιστικής περιόδου των Τανζιμάτ, ως σαντζάκι του Εγιαλετιού της Θεσσαλονίκης (μετέπειτα Βιλαετιού της Θεσσαλονίκης), το οποίο περιελάμβανε τις πόλεις της Δράμας, του Μελένικου, του Τιμουρχισάρ (Σιδηρόκαστρο), του Νεβρεκόπ (Γκότσε Ντέλτσεφ) και της Λίσσα. Η Δράμα κατέστη ως πρωτεύουσα ξεχωριστού σαντζακιού ολίγον καιρό αργότερα, ενώ, το 1912, κατά το τελευταίο έτος της υπάρξεώς του, το Σαντζάκι των Σερρών περιελάμβανε τους καζάδες των Σερρών, της Ζιχνέ (Νέα Ζίχνη), του Μελνίκ, του Ραζλίκ (Ράζλογκ), του Πέτριτς, του Ντεμίρισαρ (σημερινό Σιδηρόκαστρο), του Τζουμά-ι Μπάλα (Μπλαγκόεβγκραντ) και του Νεβρεκόπ-Νευροκοπίου (σημερινό Γκότσε Ντέλτσεφ).[2]
Η επαρχία διαλύθηκε έπειτα από την κατάληψή της από βουλγαρικά στρατεύματα, κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Το 1913, μετά το πέρας του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, η πόλη των Σερρών, καθώς και το νότιο τμήμα του σαντζακιού κατέστησαν τμήμα των εδαφών της Ελλάδας.
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Babinger, Franz (1934). «Serres». Στο: M. Th. Houtsma, A. J. Wensinck, E. Lévi-Provençal, H. A. R. Gibb, W. Heffening, επιμ. The Encyclopaedia of Islām, A Dictionary of the Geography, Ethnography and Biography of the Muhammadan Peoples. Volume IV: S–Z. Λάιντεν και Λονδίνο: E. J. Brill and Luzac & Co, σελ. 234.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Birken, Andreas (1976). Die Provinzen des Osmanischen Reiches. Beihefte zum Tübinger Atlas des Vorderen Orients. 13. Reichert. σελ. 77. ISBN 9783920153568.
.svg)
.svg){kind=small}
