Σαντζάκι του Πεκ

Σαντζάκι του Πεκ
1520–1830
Χώρα	Οθωμανική Αυτοκρατορία
Διοικητική υπαγωγή	Βιλαέτι του Κοσσυφοπεδίου
Πρωτεύουσα	Πέγια
Ίδρυση	1520
δεδομένα (π • σ • ε )

Το σαντζάκι του Πεκ τον 19ο αιώνα

Το Σαντζάκι του Πεκ (τουρκικά : İpek sancak) ήταν διοικητική διαίρεση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από τον 15ο αιώνα έως το 1913. Οφείλει το όνομα του στην πόλη του Πεκ, στο σημερινό Κοσυφοπέδιο, που ήταν και η πρωτεύουσα του. Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους που κάποτε ανήκε στο Σαντζάκι του ανήκει σήμερα στο Κοσσυφοπέδιο και τη Σερβία.

Ιστορία

Ιδρύθηκε το 1455 αρχικά σαν Σαντζάκι Dukagjin από τον Μαχμούτ πασά Dukagjini όπου ήταν και ο πρώτος του διοικητής^[1]. Το Σαντζάκι είχε τέσσερις καζάδες : του Πεκ , της Τζακοβίτσας, της Γκουζίνιε, και της Μπεράνε^[2]. Το 1536 ο διοικητής του απαγχονίστηκε με διαταγή του σουλτάνου για τα λάθη και την ανικανότητα στη διακυβέρνηση του σαντζακίου^[3]. Ο χριστιανικός πληθυσμός του συχνά επαναστατούσε εναντίον των οθωμανικών αρχών, ιδίως στο 1550 ενάντια στους νέους φόρους που επιβλήθηκαν^[4]. Κατά τη διάρκεια μιας από αυτές τις επαναστάσεις ο διοικητής του διατάχθηκε να καταστείλει την εξέγερση με τη βοήθεια των σαντζάκιων του Σκουτάρεως και του Δυρραχίου αν χρειαστεί^[5]. Στο 1690 όταν ήταν διοικητής ο Μαχμούτ Πασάς Χασάν Μπέργκοβιτς επιτέθηκαν τα αυστριακά στρατεύματα στο Πεκ κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Τούρκικου πόλεμου^[6]. Το 1737 ο διοικητής ήταν ο Μαχμούτ Μπέγκοβιτς^[7].

Μετά τον 19ο αιώνα το Σαντζάκι μετενομάστηκε σε Σαντζάκι του Πεκ^[8]. Όταν ιδρύθηκε το 1877 το Βιλαέτι του Κοσσυφοπεδίου το Σαντζάκι του Πεκ έγινε μέρος του με πρωτεύουσα τα Σκόπια.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου και στο τέλος του 1912, το Σαντζάκι του Πεκ καταλήφθηκε από το Βασίλειο του Μαυροβουνίου και το Βασίλειο της Σερβίας. Το 1914 ένα του εδάφους του έγινε μέρος του νεοσύστατου Πριγκιπάτου της Αλβανίας , που ιδρύθηκε βάσει της σύμβασης της ειρήνης που υπεγράφη κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης του Λονδίνου το 1913^[9].

Παραπομπές

1. Altimari, Francesco (1984). Albanci (στα Slovenian). Cankarjeva založba. σελ. 41. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2011. Z zavzetjem Peči je bil ustanovjjen du- kagjinski sandžak s sedežem v Peči, za sandžakbega pa postavljen Mahmut paša Dukagjini.  Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)
2. Samardžić, Radovan (1983). Istorija srpskog naroda: pt. 1. Od Berlinskog kongresa do ujedinjenja 1878–1918. Srpska knjiiževna zadruga. σελ. 264. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2011. Пећки санџак је обухватао пећку, ђаковичку, гусињску и беранску (Доњи Васојевићи) казу. 
3. Godisnjak. Sarajevo: Drustvo Istoricara Bosne i Hercegovine. 1950. σελ. 95. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2011. .у личности султана који их за сваки пропуст може казнити ...објешен пећки санџак-бег Али-бег 
4. Schmitt, Oliver Jens (2010), Religion und Kultur im albanischsprachigen Südosteuropa, 4, Frankfurt am Main, Berlin, Bern, Bruxelles, New York, Oxford, Wien, σελ. 43, ISBN 978-3-631-60295-9, http://books.google.com/books?id=aCdYHU9PtiIC&pg=PA23&dq=Sanjak+of+Dukagjin&hl=en&ei=VRs3TtGtFYjoOcGm7fQL&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=5&ved=0CDcQ6AEwBDgK#v=onepage&q=dukagjin&f=false 
5. Jugoslovenski istorijski časopis, Volume 17. Savez društava istoričara Jugoslavije. 1978. σελ. 209. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2011. Tako je beg Dukađina, Kasim-beg , bio zadužen... dizdaru Drača i dizdarima skadarskog sandžaka da pomognu sandžak-begu Dukađina, Kasim-begu 
6. Zbornik za društvene nauke, Issues 12–15 (στα Serbian). Novi Sad: Matica srpska (Novi Sad, Serbia). Odeljenje za društvene nauke. 1956. σελ. 48. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2011. Пошто је на Призрен напао Дукађински санџак Махмуд-паша Хасанбеговић 
7. Bešić, Zarij M. (1975). Istorija Črne Gore: Od poćetka XVI do kraja XVIII vijeka. Red. za istoriju Črne Gore. σελ. 294. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2011. Крајем 1737. пећки санџак-бег Махмудбеговић похарао је Васојевиће и много народа „прегна у Метохију" 
8. Skendi, Stavro (1954). Albanian and South Slavic oral epic poetry. American Folklore Society. σελ. 64. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2011. Before the 19th century the Sandzak of Pec was called in the Ottoman administration the Sandzak of Dukagjin 
9. Vickers, Miranda (1999). The Albanians: a modern history. I.B.Tauris. σελίδες 77, 78. ISBN 978-1-86064-541-9.