PROFILBARU.COM

Witold Jarosiński
Data i miejsce urodzenia	18 września 1909 ; Warszawa
Data śmierci	5 grudnia 1993
	Zastępca przewodniczącego Rady Państwa
Okres	od 22 grudnia 1968; do 27 czerwca 1969
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Członek Rady Państwa
Okres	od 22 grudnia 1968; do 28 marca 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Minister oświaty
Okres	od 7 lipca 1950; do 4 sierpnia 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Stanisław Skrzeszewski
Następca	Feliks Baranowski
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Witold Jarosiński (ur. 18 września 1909 w Warszawie, zm. 5 grudnia 1993) – polski polityk komunistyczny, nauczyciel i polonista. Poseł na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI i VII kadencji, sekretarz Komitetu Centralnego PZPR (1956–1957, 1960–1968), minister oświaty (1950–1956), zastępca przewodniczącego Rady Państwa (1968–1969), a do 1972 jej członek. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej, jego rodzicami byli Antoni i Józefa. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (rozpoczęte w 1929). Przed II wojną światową pracował jako nauczyciel oraz działał w środowisku młodzieży komunistycznej; był ciężko ranny w wojnie obronnej w 1939, po długiej kuracji w szpitalu jenieckim pracował w chłodni w Warszawie, w latach 1944–1945 na robotach przymusowych w Niemczech. Od 1945 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1945 pracował w magistracie w Sosnowcu, następnie w aparacie partyjnym (m.in. w Komitecie Wojewódzkim PPR w Katowicach), był II sekretarzem Komitetów Wojewódzkich – PPR we Wrocławiu, potem PZPR w Krakowie. W 1950 (od stycznia do maja) był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR, a wiosną tego samego roku był przez kilka tygodni I sekretarzem Komitetu Warszawskiego partii^[1], a od sierpnia 1950 – ministrem oświaty. Po odejściu z funkcji ministra (1956) był ponownie I sekretarzem Komitetu Warszawskiego (od lutego 1957 do lutego 1960)^[1]. Wieloletni członek władz partyjnych – w latach 1949–1954 zastępca członka KC PZPR, w latach 1954–1971 członek KC, w latach 1971–1980 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej, w latach 1980–1981 członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR. Od października 1956 do maja 1957 i od lutego 1960 do listopada 1968 był sekretarzem KC PZPR odpowiedzialnym za oświatę^[2].

W latach 1952–1980 był posłem na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI i VII kadencji, w IV i V kadencji kierował Komisją Mandatowo-Regulaminową (1965–1972). W latach 1961–1983 urzędujący sekretarz i członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, a w latach 1968–1969 zastępca przewodniczącego Rady Państwa, a do 1972 jej członek. W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika^[3]. W latach 1970–1974 wiceprzewodniczący Zarządu Głównego^[4], w okresie 1974–1983 nadal członek prezydium ZG, a od 1983 członek Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

Ordery i odznaczenia

Order Budowniczych Polski Ludowej (1974)^[5]
Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie; w tym w 1964^[6])
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1963)^[7]
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1967)^[8]
Złota odznaka związkowa Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskiego (1955)^[9]
Złota odznaka Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1965)^[10]
Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1975)^[11]
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1960)^[12]
Order Flagi Narodowej I stopnia (KRLD, 1954)^[13]
wiele innych odznaczeń

Przypisy

↑ ^a ^b Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1975, s. 504.
↑ Zbigniew Osiński, Nauczanie historii w szkołach podstawowych w Polsce w latach 1944–1989: uwarunkowania organizacyjne oraz ideologiczno-polityczne, Lublin 2010, s. 90.
↑ „Urania”, s. 84, nr 3, marzec 1969.
↑ „Trybuna Robotnicza”, s. 2, nr 128 (8184), 1 czerwca 1970.
↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1974, s. 3, nr 172.
↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170, 20 lipca 1964.
↑ „Odznaka Tysiąclecia” dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 37, 13 lutego 1963, s. 1.
↑ Obchody Dnia Nauczyciela, „Trybuna Ludu”, nr 319, 17 listopada 1967, s. 1.
↑ Nauczyciele zakończyli obrady, „Trybuna Ludu”, nr 297, 26 października 1955, s. 1.
↑ Jubileusz 20-lecia powojennej działalności Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, „Trybuna Ludu”, nr 334, 2 grudnia 1965, s. 1.
↑ Wręczenie honorowych odznak „Za zasługi dla Warszawy”, „Trybuna Ludu”, nr 13, 16 stycznia 1975, s. 9.
↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20 września 1960, s. 1.
↑ Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), s. 1, 1 listopada 1954. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2023-07-01].