Według danych GUS z 1 stycznia 2024 roku miasto liczy 33 403 mieszkańców[1].
Geografia
Położenie
Brzeg jest położony w zachodniej części województwa opolskiego nad Odrą, we wschodniej części Równiny Grodkowskiej. Jest gminą miejską, z siedzibą starostwa powiatu brzeskiego.
W Brzegu panuje klimat umiarkowany ciepły. Średnia temperatura roczna wynosi +8,5 °C. Duże zróżnicowanie dotyczy termicznych pór roku. Średnie roczne opady atmosferyczne w rejonie Brzegu wynoszą 566 mm. Dominują wiatry zachodnie[2].
Nazwa miasta pochodzi od polskiej nazwy na brzeg rzeki[10]. Niemiecki nauczyciel Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku, wydanym w 1888 roku we Wrocławiu, wymienia trzy nazwy miasta zanotowane w dokumentach z 1178 roku Berega, Brega i polską Brzeg podając ich znaczenie Stadt auf dem hohen Ufer, tj. miasto na wysokim brzegu[10].
Miejscowość wymieniona została w łacińskim dokumencie z 1250 roku, wydanym przez kancelarię księcia Henryka III Białego, gdzie miasto zanotowano po łacinie – Alta ripa[11], którą Colmar Grünhagen (edytor publikujący dokumenty brzeskie) przetłumaczył: Der alte name fur Brieg, im Slawischen wyssoki brzeg, czyli po polsku Stara nazwa Brzegu, w języku słowiańskim Wysoki Brzeg[11]. Ta łacińska nazwa pojawia się wielokrotnie w średniowiecznych dokumentach związanych z miastem.
Nazwę Brzeg w książce Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej, wydanej w Głogówku w 1847 roku, wymienia górnośląski pisarz i ksiądz, Józef Lompa[17]. Polską nazwę Brzeg oraz niemiecką Brieg wymienia również górnośląski pisarz i ksiądz Konstanty Damrot w książce o nazewnictwie miejscowym na Śląsku, wydanej w 1896 roku[18]. Damrot podaje także starszą nazwę miejscowości, pochodzącą z łacińskiego dokumentu z roku 1234 Visoke breg (pol. Wisokibrzeg)[19] (Wissokembreghe).
Nie poparta faktami teoria mówi: Ciągłość zasiedlenia tego miejsca udokumentowana źródłami historycznymi sięga blisko 1850 lat. W czasach antycznych istniała tutaj miejscowość o nazwie Budorigum. Została odwzorowana na antycznej mapieKlaudiusza Ptolemeusza z lat 142–147 naszej ery[20]. O tym, że miejscowość ta znajdowała się w okolicach Brzegu, informuje skorowidz nazw historycznych Orbis Latinus[21] i wynika to z położenia wśród innych zidentyfikowanych miejscowości Śląska. Mapa ta jest zbyt mało dokładna, aby ustalić w którym dokładnie miejscu znajdowało się Budorigum. Część hipotez przyjmuje, iż znajdowała się na terenie Wrocławia[potrzebny przypis].
Średniowiecze
Pierwsza wzmianka o osadzie targowo-rybackiej Wisokibrzeg (Wissokembreghe) pochodzi z 1235[19]. Przywilej lokacyjny księcia wrocławskiegoHenryka III Białego, został nadany w 1248. Na terenie osad Wysoki Brzeg i Małkowice wytyczono regularnie rozplanowane miasto z umocnieniami obronnymi. Brzeg został zasiedlony przez kolonistów, w dużej mierze niemieckojęzyczną ludność z Saksonii i Turyngii[22]. Na przełomie XIII i XIV wieku w mieście zaczęli się osiedlać Żydzi[23].
Trudne położenie polityczne zmusiło w 1329 księcia Bolesława III Rozrzutnego do złożenia hołdu lennego Czechom. W 1363 roku w związku z „czarną śmiercią” i klęską głodu oskarżono Żydów o zatruwanie studni. Wynikiem tych oskarżeń był pogrom brzeskich Żydów. W 1392 roku wszystkie długi właściciela Brzegu spłacił Jakub, syn Mojżesza, mieszkaniec miasta.
Za panowania księcia Jerzego II brzeskiego w XVI wieku doszło do rozkwitu miasta. W 1564 r. Jerzy II założył w Brzegu gimnazjum na wzór gimnazjum św. Elżbiety we Wrocławiu. Gimnazjum brzeskie stało się w krótkim czasie ośrodkiem życia umysłowego w tej części Śląska[24]. W tym czasie o Brzegu wspominał Jan Kochanowski w utworze „Satyr albo Dziki mąż” (ok. 1564)[25].
W 1582 roku na mocy edyktu cesarskiego nakazującego Żydom opuszczenie ziem dziedzicznych Habsburgów usunięto Żydów z Brzegu[23]. W 1597 założona została pierwsza drukarnia przez Herberta Nebelinga[26]. W 1618 r. Brzeg odwiedził podróżnik węgierski, Márton Szepsi Csombor, który wspomniał miasto w wydanej w 1620 r. książce „Europica varietas”[27].
W dniu 3 stycznia 1665 r. Dorota Elżbieta, córka księcia brzeskiego Jerzego III, ofiarowała wymienionemu wyżej gimnazjum cenny księgozbiór, pozostawiony jej przez ojca[24].
W połowie XVII wieku polsko-niemiecka granica językowa przebiegała niedaleko miasta; Brzeg należał do terytorium, na którym dominował język polski[28]. W mieście działała prudnicka rodzina szlachecka Bilicerów[29].
15 sierpnia 1842 została otwarta linia kolejowa z Wrocławia do Brzegu, będąca fragmentem najstarszej na obecnych ziemiach polskich linii kolejowej (Kolei Górnośląskiej łączącej Wrocław z Górnym Śląskiem). W 1843 Brzeg został połączony linią kolejową z Opolem i Katowicami, w 1848 z Nysą, w 1894 ze Strzelinem i w 1910 z Wiązowem.
W 1844 został oddany do użytku Most Odrzański, który zastąpił drewniany most zwodzony.
Do I wojny światowej trwał dynamiczny rozwój miasta na tle szybkiego awansu politycznego, gospodarczego i cywilizacyjnego państwa pruskiego (od 1871 jako części zjednoczonych Niemiec). W latach 1845–1914 ludność miasta została zwiększona z 11,7 tys. do 29 tys.[22]
rozwój przemysłu: garbarnia E.W. Molla (1811), fabryka wyrobów pasmanteryjnych T.T. Heinzego (1830), cukrownia Löbbecka (1846), gazownia miejska (1848), fabryka fortepianów H. Schutza (1874), cukrownia „Concordia” (1876), fabryka ksiąg biurowych Löwenthala (1879), fabryka pieców szamotowych (1887), fabryka wyrobów cementowych H. Bienecka (1902), a także fabryka pojazdów konnych, fabryka maszyn Güttlera, fabryka maszyn rolniczych Przillasa, fabryka krzeseł, fabryka cygar i browar[30]
rozwój przestrzenny: wchłonięcie dotychczasowych przedmieść, usunięcie murów średniowiecznych z bramami (1863–1865)
W 1902 roku w mieście mieszkało 310 Żydów, którzy byli właścicielami 55 domów. Istniały trzy żydowskie stowarzyszenia charytatywne (opieki nad biednymi, pogrzebowe oraz liga kobiet)[23].
W 1909 zbudowano kanał żeglowny wzdłuż Odry i portu miejskiego.
Podczas rządów burmistrza Juliusa Peppela (1895–1910): po włączeniu do miasta nowych terenów, liczba mieszkańców wzrosła o 8 tysięcy; liczne inwestycje: skanalizowanie miasta, doprowadzenie bieżącej wody, wymiana nawierzchni ulic i chodników, wybudowanie elektrowni i urządzenie parku (przez wiele lat noszącego nazwę Park Wolności, obecnie Park Wolności im. Juliusa Peppela)[31].
W latach 1878–1928 rada miejska ufundowała liczne pomniki poświęcone niemieckim osobistościom i mężom stanu[32]. Było to zgodne z trendem panującym w Niemczech na przełomie XIX i XX w., równocześnie jednak świadczyło o powiększaniu się zasobności kasy miejskiej i aspiracji władz Brzegu i jego społeczności. Stawianie pomników o określonej tematyce nie zostawało także bez związku z obecnością w Brzegu i jego okolicach mniejszości polskiej. W mieście do lat 50. XX w. znajdował się szachulcowy kościół ewangelicki, w którym do 1829 odprawiano msze dla ludności polskiej.
27 października 1895 roku oddano do użytku nowy Most Odrzański.
W 1940 roku do Brzegu i okolic dotarł pierwszy gaz przesłany z Gazowni Miejskiej w Wałbrzychu, co znacząco wpłynęło na rozwój miasta[33]. Jesienią 1944 w trakcie marszu ewakuacyjnego więźniów z miejscowego więzienia strażnicy niemieccy zamordowali 200 więźniów[34].
Radziecko-niemieckie walki o miast rozpoczęły się 23 stycznia 1945. Podczas nich Most Odrzański został poważnie uszkodzony. 6 lutego Brzeg został zajęty przez Armię Czerwoną. Podczas walk zginęło 914. żołnierzy radzieckich z 1. Frontu Ukraińskiego, potem m.in. ku ich czci na Placu Bramy Wrocławskiej został wzniesiony Pomnik Zwycięstwa[35]. Stare miasto z szeregiem cennych zabytków legło w gruzach, ogółem zburzeniu uległo 70% substancji miejskiej[36].
Po wyparciu oddziałów niemieckich miasto zostało przejęte przez polską administrację. Wówczas w Brzegu i okolicy została osiedlona między innymi część polskich przesiedleńców z Kresów Wschodnich.
Polska Ludowa
Obecna nazwa miasta została urzędowo zatwierdzona 7 maja 1946[37].
W latach 60. XX wieku trwała odbudowa najważniejszych zabytków miasta, zabudowa starego miasta blokami mieszkalnymi, a także rozwój przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, skórzanego i spożywczego[42].
26 maja 1966 ludność miasta wystąpiła w obronie mienia kościelnego. Zostali brutalnie stłumieni przez oddziały ZOMO i funkcjonariuszów SB (tzw. pacyfikacja brzeska).
Według danych GUS z 30 czerwca 2018, Brzeg miał 35995 mieszkańców (4. miejsce w województwie opolskim i 128. w Polsce), powierzchnię 14,6 km² (20. miejsce w województwie opolskim i 427. miejsce w Polsce) i gęstość zaludnienia 2471,6 os./km²[48].
Mieszkańcy Brzegu stanowią około 39,53% populacji powiatu brzeskiego, co stanowi 3,65% populacji województwa opolskiego.
renesansowy Zamek Piastów Śląskich z XIII-XVI wieku, zwany Śląskim Wawelem, zespół zamkowy (z kaplicą) jest wpisany na listę zabytków klasy międzynarodowej (według dawnej klasyfikacji – klasy „0”).
Układ urbanistyczny Starego Miasta, z połowy XIII w., zmieniony po 1945.
Pomnik Św. Trójcy na pl. Zamkowym, barokowy, wzniesiony w 1731.
Budynek ratusza, z XIV wieku, przebudowany w latach 1569–1571.
Gimnazjum Piastowskie założone w 1569.
Kamienice mieszczańskie:
Rynek pod nr 19 (aktualnie pod nr 18) – renesansowa fasada z 1621 (rekonstrukcja).
Rynek, cała pierzeja wschodnia zawiera fragmenty kamienic z XIV wieku.
Chopina 1, renesansowa z 1597.
Jabłkowa 5, barokowa kamienica Kreyera z 1715.
Jabłkowa 7, kamienica z 1797 w stylu empire.
Brama Odrzańska z lat 1595–1596.
Stare Koszary fryderycjańskie, z lat 1781–1782.
Planty – pozostałości twierdzy bastionowej wzniesionej wokół średniowiecznego miasta. Budowę rozpoczęto od 1572, kilkakrotnie rozbudowywana w XVII, XVIII i XIX wieku, rozebrana w 1807 i zamieniona w XIX wieku na zespół parków, dzisiaj Planty.
Zespół ulic o zabudowie modernistycznej i eklektycznej, które zostały zabudowane w XIX wieku, po likwidacji twierdzy.
Willa Löbbeckego z XIX wieku przy ul. Króla B. Chrobrego, z fontanną z Trytonem (fontanna przeniesiona na zamek).
Budynek sądu na rogu ul. Chrobrego i Armii Krajowej. Zbudowany w latach 1898–1903.
Willa Neugebauera (właściciela cukrowni „Concordia”; dzisiejsze Nadodrzańskie Zakłady Przemysłu Tłuszczowego) przy ul. Jana Pawła II. Wzniesiona w 1898 w stylu eklektycznym, obiekt otoczony ogrodem, w którym zachowały się liczne krzewy rododendronu i innych roślin.
Chłopiec z łabędziem – fontanna w Parku Centralnym.
Dawna kaplica cmentarna Św. Krzyża, dziś kościół garnizonowy. Obecnego kształtu nabrała w 1724.
W Brzegu jest 51 pomników przyrody: lipa srebrzysta, 17 dębów szypułkowych, dąb burgundzki, dąb czerwony, 24 platany klonolistne, jesion wyniosły, cis pospolity, tulipanowiec amerykański, buk pospolity, dwa miłorzęby chińskie, cypryśnik błotny[potrzebny przypis]
Gospodarka
Brzeg jest ośrodkiem przemysłowym i gospodarczym, zarówno w województwie opolskim, jak i w skali całego kraju. W mieście wyróżnić możemy fabryki maszyn rolniczych, silników elektrycznych, zakłady tłuszczowe, cukiernicze.
W 2017 wskaźnik bezrobocia w Brzegu wynosił 9,8%. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w Brzegu wynosiło 3 858,63 zł[53].
Brzeg posiada dobrze rozwinięty transport kolejowy. Stacja PKP Brzeg jest obsługiwana przez PKP Intercity i Polregio. Miasto posiada bezpośrednie połączenia kolejowe z Opolem, Wrocławiem, Krakowem, Warszawą, Katowicami, Poznaniem, Szczecinem, Zieloną Górą, Lublinem, Kielcami, Przemyślem, Zamościem, Nysą.
Stacja w Brzegu, położona w połowie drogi między Wrocławiem a Opolem, jest jedną z najstarszych stacji w Polsce i leży na najstarszej linii uruchomionej na obecnych ziemiach polskich. Kolej dotarła do Brzegu w sierpniu 1842 roku[59]. Dworzec w Brzegu, który zbudowano w latach 1869–1870 jest wpisany do rejestru zabytków[60].
Przewozy autobusowe zapewnia przedsiębiorstwo PKS Brzeg. Ważniejsze kierunki to Wrocław, Opole, Grodków, Namysłów, Nysa, Karpacz, Strzelin, Wiązów. W niedziele uruchamiany jest specjalny kurs do Szklarskiej Poręby.
Komunikację miejską (zbiorową) zapewnia miastu także spółka PKS Brzeg uruchamiająca 8 linii na terenie miasta i gminy – 0A, 0B, 1, 2, 2A, 3, 5 i 8 – z czego ta ostatnia uruchamiana jest tylko w okresie wakacyjnym.
Dworzec autobusowy w Brzegu znajduje się na Placu Dworcowym.
Lądowisko
W 2013 przy ul. Mossora oddano do użytku sanitarne lądowisko przeznaczone jest do wykonywania startów i lądowań śmigłowców sanitarnych i ratowniczych o dopuszczalnej masie startowej do 5700 kg w dzień i w nocy.
Filia Centrum Języków Obcych i Edukacji „Poliglotus” w Opolu, ul. Trzech Kotwic 11B[84]
Kultura
Treść tej sekcji może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
Brzeg od wieków był ważnym ośrodkiem kulturalnym. Muzyka, literatura, plastyka i teatr były nieodłącznym elementem życia dworu książęcego brzeskich Piastów i miasta. Obecni animatorzy działań kulturalnych stworzyli z Brzegu nowe centrum kulturalne w kraju. Brzeg otworzył swoje bramy przed artystami i zadbał o rozwój kulturowy mieszkańców. Dzięki działalności animacyjnej Muzeum Piastów Śląskich i Brzeskiego Centrum Kultury, miasto Brzeg przyciąga organizatorów imprez, m.in.: Międzynarodowy Festiwal „Wratislavia Cantans”, Festiwal Muzyczny „Porozumienie” (obecnie „Eurosilesia”) Wrocławski Festiwal Jazzowy „Jazz nad Odrą”, Międzynarodowy Konkurs im. F. Liszta. Koncerty, wystawy, plenery malarskie, jarmarki renesansowe i spektakle odbywają się w stylowych komnatach, na dziedzińcu Zamku Piastów Śląskich, w kościołach pw. św. Mikołaja Bpa, pw. Podwyższenia Krzyża Świętego i pw. Miłosierdzia Bożego, w sali teatralnej Brzeskiego Centrum Kultury, w Galerii Sztuki Współczesnej i Wielkiej Sali Stropowej renesansowego Ratusza, a także w Amfiteatrze Miejskim i na brzeskim Rynku.
Brzeskie Centrum Kultury
Brzeskie Centrum Kultury (do 1992: Brzeski Dom Kultury) otwarto w lutym 1967, po dziesięcioletnim remoncie działającego w latach międzywojennych teatru miejskiego – Brieger Stadttheater.
Brzeskie Centrum Kultury obejmuje swą działalnością:
Dom Kultury (przy ul. Mlecznej 5),
Galerię Sztuki Współczesnej w brzeskim Ratuszu,
Amfiteatr Miejski (na ok. 5000 widzów) przy ul. B. Chrobrego,
Kino „Centrum” działające w budynku Domu Kultury – reaktywowane w listopadzie 2004,
Tymczasowa siedziba BCK (spowodowana przez remont[85]) – przy ul. Jabłkowej 5
Oferta kulturalna miasta wzbogaciła się w ostatnich latach o wiele ogólnopolskich imprez: Ogólnopolski Festiwal Teatrów Różnych Form „Theatron”, Muzyczną Scenę Młodych „Bariery Kariery” (obecnie Brzeskie Konfrontacje Muzyczne). Do tradycyjnych imprez organizowanych w Brzeskim Centrum Kultury należą też: Przegląd Kolęd i Pastorałek „Brzeskie kolędowanie”, Ogólnopolski Festiwal Piosenki Religijnej „Corda Cordi” i Festiwal Piosenki Angielskiej „Face the music” organizowany wspólnie ze Stowarzyszeniem FPA.
Wśród laureatów Festiwalu znaleźli się: Alicja Bachleda-Curuś – Zosia z Pana Tadeusza w reżyserii A. Wajdy, Justyna Świrniak – laureatka programu TVN „Zostań gwiazdą”, Grzegorz Markocki – laureat telewizyjnej „Szansy na sukces”, który zadebiutował w filmie W. AdamkaPoniedziałek, Mirosław Witkowski z Nowego Sącza, Monika Urlik z Dzierżoniowa, Kamila Juda z Wrocławia – laureatka „Szansy na sukces” z Budką Suflera, Beata Pieczywek (pseudonim artystyczny: Beata Wald) z Grunwaldu – laureatka „Szansy na sukces” z Beatą Kozidrak oraz Grand Prix VIII FPA w Brzegu, która wygrała finał „Szansy na sukces” w Sali Kongresowej w Warszawie w maju 2003. i Georgina Tarasiuk z Białej Podlaskiej – laureatka Kategorii Dziecięcej VI FPA.
Brzeg zorganizował także Międzynarodowy Plener Malarski w ramach cyklicznego projektu „Festiwal kultur – Średniowiecze Brzeg 2006” i Międzynarodowy Plener Malarski „Festiwal kultur – Renesans Brzeg 2008”, Międzynarodowy Festiwal Sztuki Ulicznej „BuskerBus” Wrocław – Brzeg – Jelenia Góra – Zielona Góra 2008. Po 30. latach przerwy doszło do reaktywacji koncertów Międzynarodowego Festiwalu Jazzowego „Jazz nad Odrą w Brzegu”, a także w 2008 roku zorganizowano po raz pierwszy Festiwalu Piosenki Francuskiej.
Od roku 2008 odbywa się w Brzegu coroczny Festiwal Kultury Argentyńskiej – „Magia Tanga”, który przyciąga miłośników tego tańca z całego świata.
Od 2014 roku na Zamku w Brzegu odbywa się Ogólnopolska Konferencja Genealogiczna organizowana przez regionalne towarzystwo genealogiczne Opolskich Genealogów[86].
Instytucje kulturalne
Miejska Biblioteka Publiczna im. Księcia Ludwika I
Miasto jest gminą miejską. Organem wykonawczym jest burmistrz. W wyborach samorządowych w 2018 na urząd został wybrany Jerzy Wrębiak[103], zaprzysiężony na urząd 20 listopada 2018[104]. Drugą kadencję zakończył w 2024 roku. Wybory wygrała wtedy, pierwsza w dziejach miastach kobieta - Violetta Jaskólska-Palus, zaprzysiężona na urząd 7 maja 2024 roku.Siedzibą władz jest Urząd Miejski przy ul. Robotniczej 12. W mieście znajduje się starostwo powiatu brzeskiego.
Rada Miejska
Mieszkańcy Brzegu wybierają do Rady Miejskiej 21 radnych[105].
Radni Rady Miejskiej VIII kadencji wybrani w wyborach samorządowych w 2018[106]:
Prawo i Sprawiedliwość (8 mandatów) – Andrzej Witkowski, Wojciech Komarzyński, Janusz Żebrowski, Dariusz Socha, Mariusz Andruchowicz, Krzysztof Grabowiecki, Jerzy Wrębiak, Kazimierz Kozłowski
Koalicja Obywatelska (8 mandatów) – Jadwiga Kulczycka, Renata Listowska, Piotr Szpulak, Paweł Grabowski, Janusz Wójcik, Bożena Szczęsna, Jacek Niesłuchowski, Renata Biss
KWW Nie Dla Więzienia Tak Dla Połączenia (4 mandaty) – Tomasz Wikieł, Anna Głogowska, Grzegorz Surdyka, Grzegorz Chrzanowski
KW Towarzystwo Rozwoju Ziemi Brzeskiej (1 mandat) – Radosław Preis
Współpraca międzynarodowa
Bliskie kontakty łączą Brzeg z zaprzyjaźnionymi i partnerskimi miastami: niemieckim Goslar, francuskim Bourg-en-Bresse i czeskim Beroun. Wielkim wydarzeniem okazała się organizacja międzynarodowych warsztatów artystycznych „Kultura dla młodych bez granic – Brzeg 2005”, w których udział wzięło około 40. młodych osób z Goslar i Beroun, a także młodzież polska.
↑Józef Lompa, Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej, Głogówek 1847, s. 11.
↑Konstanty Damrot, Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde, Verlag von Felix Kasprzyk, Beuthen 1896.
↑ abJózef Sykulski: 366 wiadomości o Dolnym Śląsku – kalendarz i notatnik na rok 1948 [w:] Wiadomości o Dolnym Śląsku z 1947 r. (31), [1]
↑Jan Kochanowski: Dzieła polskie. Warszawa: 1972, s. 64–65. Cytat: fragment utwóru Satyr, albo dziki mąż, gdzie jest wzmianka o handlu wołami w mieście Brzegu: To największe misterstwo, kto do Brzegu z woły, A do Gdańska wie drogę z żytem, a z popióły.
↑Tobor Csorba: Marton Szepsi Csombor i jego Europica Varietas [w:] „Notatki Płockie” t. 4 (1959) s. 33-36 [2]
↑DorotaD.BorowiczDorotaD., Mapy narodowościowe Górnego Śląska od połowy XIX wieku do II Wojny Światowej, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004, s. 33, ISBN 83-229-2569-7, OCLC69318732.
↑ abRomuald Nowak: Pomniki Brzegu. Panorama Powiatu Brzeskiego. [dostęp 2009-09-14].
↑error page [online], www.wroclaw.psgaz.pl [dostęp 2019-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-03].
↑Rejestr miejsc i faktów zbrodni popełnionych przez okupanta hitlerowskiego na ziemiach polskich w latach 1939–1945. Województwo opolskie, Warszawa 1980, s. 18.
↑Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 489.
↑Samochodowa mapa Polski 1:750 000, wyd. czwarte, Warszawa/Wrocław: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1987. Brak numerów stron w książce
Jerzy Ciurlok: O drukarzach, drukarniach i drukach śląskich. Mikołów, Katowice: Regionalny Instytut Kultury w Katowicach, 2018. ISBN 978-83-952024-1-4.
Colmar Grünhagen: Codex Diplomaticus Silesiae T. 9 Urkunden der Stadt Brieg. Breslau: Josef Max & Comp., 1870.
Historyczne dziedzictwo Ziemi Brzeskiej. Historia lokalna na przykładzie wybranych powiatów, miast i gmin, Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej & Powiat Brzeski, Brzeg 2005, ISBN 83-920550-8-X.