Powiat Glatz

Glatz
Landkreis Glatz
powiat
Herb
Herb
Państwo

 Królestwo Prus

Prowincja

Śląsk

Siedziba

Glatz

Zarządzający

Heinrich Klosterkemper (1937–1945)

Powierzchnia

852,37 km²

Populacja (1939)
• liczba ludności


123 130

• gęstość

144,4 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba miast

5

Liczba gmin

96

Położenie na mapie
Położenie na mapie

Powiat Glatz (niem. Landkreis Glatz, pol. powiat kłodzki) – prusko-niemiecka jednostka administracyjna istniejąca między 1816, a 1945 r. wchodząca w skład prowincji prowincji śląskiej (do 1919 r.), a następnie prowincji dolnośląskiej. Obszarowo był dużo mniejszy od obecnego powiatu kłodzkiego.

Historia

Landkreis Glatz (powiat kłodzki) był częścią dawnego hrabstwa kłodzkiego, które stało się częścią Prus w 1763 r. w wyniku wojen śląskich prowadzonych z Austrią. W latach 1815–1816 wprowadzono w Prusach jednostkę administracyjną rejencję jako pośredni szczebel administracji pomiędzy prowincją a powiatem[1]. Powiat Glatz należał do pruskiej prowincji śląskiej i do nowo utworzonej rejencji w Dzierżoniowie[2]. Siedzibą starosty, urzędu powiatowego i sejmiku powiatowego było Kłodzko.

24 stycznia 1818 r. miała miejsce kolejna zmiana administracyjna, w wyniku której podzielono powiat Glatz na dwa mniejsze:

2 maja 1855 r. miała miejsce kolejna reforma, wydzielono wtedy z powiatu Glatz 2 dystrykty północno-zachodnie (Radków i Nowa Ruda) tworząc nowy powiat w Nowej Rudzie.

1 października 1932 r. połączono powiat Glatz z powiatem Neurode tworząc nowy powiat Glatz. Przy tej okazji poszerzono go o 2 gminy wiejskie: Neu Wilmsdorf (poprzednio w powiecie Habelschwerdt) i Wiltsch (z powiatu Frankenstein). 1 stycznia 1945 r. powiat Glatz liczył 5 miast, 96 gmin i 1 dobra dziedziczne.

W maju 1945 r. do powiatu wkroczyła Armia Czerwona. Administrację w powiecie przejęli Polacy, którzy utworzyli na tym terenie powiat kłodzki, pokrywający się pod względem zajmowanego obszaru z powiatem Glatz.

Zmiany nazw miejscowości w 1938 r.

Władze III Rzeszy chcąc zatrzeć słowiańskie nazwy niektórych miejscowości, w tym z tzw. czeskiego kątka dokonały zmiany tych nazw:

Landraci (1816–1945)

Ludność (1889–1939)

  • 1885 r. – 64 442,
  • 1890 r. – 62 956, z czego: 4013 ewangelicy, 58 685 katolicy, 244 Żydów
  • 1900 r. – 60 819, z czego: 4407 ewangelicy, 56 202 katolicy
  • 1910 r. – 64 852, z czego: 5895 ewangelicy, 58 719 katolicy
  • 1925 r. – 66 905, z czego: 7905 ewangelicy, 58 457 katolicy, 86 inni chrześcijanie, 215 Żydów
  • 1933 r. – 124 507, z czego: 13 501 ewangelicy, 109 867 katolicy, 32 inni chrześcijanie, 194 Żydów
  • 1939 r. – 123 130, z czego: 13 953 ewangelicy, 107 228 katolicy, 94 inni chrześcijanie, 38 Żydów

Podział administracyjny

1 stycznia 1945 powiat dzielił się na:

Zobacz też

Przypisy

  1. Alicja Galas, Artur Galas, Dzieje Śląska w datach, wyd. Rzeka, Wrocław 2001, s. 179.
  2. Została zlikwidowana 1 maja 1820 r. i podzielona między rejencję legnicką i wrocławską.
  3. Kłodzcy landraci patrz: Kłodzko. Dzieje miasta, pod red. R. Gładkiewicza, Kłodzko 2009, s. 224.
  4. Zob.: „Glatzer Kreisblatt”, 1941 r., s. 153.

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!