Glatz
Landkreis Glatz
powiat
|
|
Państwo
|
Królestwo Prus
|
Prowincja
|
Śląsk
|
Siedziba
|
Glatz
|
Zarządzający
|
Heinrich Klosterkemper (1937–1945)
|
Powierzchnia
|
852,37 km²
|
Populacja (1939) • liczba ludności
|
123 130
|
• gęstość
|
144,4 os./km²
|
Szczegółowy podział administracyjny
|
Liczba miast
|
5
|
Liczba gmin
|
96
|
Położenie na mapie
|
|
Powiat Glatz (niem. Landkreis Glatz, pol. powiat kłodzki) – prusko-niemiecka jednostka administracyjna istniejąca między 1816, a 1945 r. wchodząca w skład prowincji prowincji śląskiej (do 1919 r.), a następnie prowincji dolnośląskiej. Obszarowo był dużo mniejszy od obecnego powiatu kłodzkiego.
Historia
Landkreis Glatz (powiat kłodzki) był częścią dawnego hrabstwa kłodzkiego, które stało się częścią Prus w 1763 r. w wyniku wojen śląskich prowadzonych z Austrią. W latach 1815–1816 wprowadzono w Prusach jednostkę administracyjną rejencję jako pośredni szczebel administracji pomiędzy prowincją a powiatem[1]. Powiat Glatz należał do pruskiej prowincji śląskiej i do nowo utworzonej rejencji w Dzierżoniowie[2]. Siedzibą starosty, urzędu powiatowego i sejmiku powiatowego było Kłodzko.
24 stycznia 1818 r. miała miejsce kolejna zmiana administracyjna, w wyniku której podzielono powiat Glatz na dwa mniejsze:
2 maja 1855 r. miała miejsce kolejna reforma, wydzielono wtedy z powiatu Glatz 2 dystrykty północno-zachodnie (Radków i Nowa Ruda) tworząc nowy powiat w Nowej Rudzie.
1 października 1932 r. połączono powiat Glatz z powiatem Neurode tworząc nowy powiat Glatz. Przy tej okazji poszerzono go o 2 gminy wiejskie: Neu Wilmsdorf (poprzednio w powiecie Habelschwerdt) i Wiltsch (z powiatu Frankenstein). 1 stycznia 1945 r. powiat Glatz liczył 5 miast, 96 gmin i 1 dobra dziedziczne.
W maju 1945 r. do powiatu wkroczyła Armia Czerwona. Administrację w powiecie przejęli Polacy, którzy utworzyli na tym terenie powiat kłodzki, pokrywający się pod względem zajmowanego obszaru z powiatem Glatz.
Zmiany nazw miejscowości w 1938 r.
Władze III Rzeszy chcąc zatrzeć słowiańskie nazwy niektórych miejscowości, w tym z tzw. czeskiego kątka dokonały zmiany tych nazw:
Landraci (1816–1945)
Ludność (1889–1939)
- 1885 r. – 64 442,
- 1890 r. – 62 956, z czego: 4013 ewangelicy, 58 685 katolicy, 244 Żydów
- 1900 r. – 60 819, z czego: 4407 ewangelicy, 56 202 katolicy
- 1910 r. – 64 852, z czego: 5895 ewangelicy, 58 719 katolicy
- 1925 r. – 66 905, z czego: 7905 ewangelicy, 58 457 katolicy, 86 inni chrześcijanie, 215 Żydów
- 1933 r. – 124 507, z czego: 13 501 ewangelicy, 109 867 katolicy, 32 inni chrześcijanie, 194 Żydów
- 1939 r. – 123 130, z czego: 13 953 ewangelicy, 107 228 katolicy, 94 inni chrześcijanie, 38 Żydów
Podział administracyjny
1 stycznia 1945 powiat dzielił się na:
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Alicja Galas, Artur Galas, Dzieje Śląska w datach, wyd. Rzeka, Wrocław 2001, s. 179.
- ↑ Została zlikwidowana 1 maja 1820 r. i podzielona między rejencję legnicką i wrocławską.
- ↑ Kłodzcy landraci patrz: Kłodzko. Dzieje miasta, pod red. R. Gładkiewicza, Kłodzko 2009, s. 224.
- ↑ Zob.: „Glatzer Kreisblatt”, 1941 r., s. 153.
Bibliografia