Las fòrmas ancianas son Vabres, en 1406, Vabrœ, en 1493, Vabre, en 1730, Vabres-Saint-Gal (mapa d'Estat-major) [1]. Lo nom ven delh gallés uobera / *uobero / *uabero, que aviá lo sens de « riu, riu escondut », de « sorsa esconduda » (sens causit per Xavier Delamarre, que deu èsser lo d'origina) o de « degonle, vabre », assortit generalament de l'article femenin dins sos resultats occitans. Lo mot gallés sembla un compausat, format de uo-, « sotz, sos », e de beru-, « sorsa ». L'evolucion fonetica se faguèt sense vocalisacion del b, a la diferéncia de Vaur o dels La Vaur[2],[3],[4] (cf. tanben fabre/faure). Lo nom es benlèu motivat pel Riu de Vabres a l'èst del borg.
La prononciacion es ['vabrə] a Lastiguet, ['babre] o ['vabrə] a Vabres [5].
Saint-Gal (nom francés)
Las fòrmas ancianas son Ecclesia Sancti Galli al sègle XIV o sense data, Sanctus Guallus, al sègle XIV, Sainct-Jailh, en 1524, Sainct-Jail, en 1628, Sainct-Jal, en 1743, Saint-Gal, en 1745, Sainct-Jeal, en 1763, Saint-Géal, en 1775 [6]. Sent Jalh o Sent Jal es un agionime (nom de sant). Lo nom del sant es Gallus de Clarmont que saguèt evesque de Clarmont de 525 à 551 [7],[8].
Istòria
En 1839, la comuna de Saint-Jal (nom francés, St-Gal sus la mapa IGN [9]) saguèt rapartida entre Vabres e Ruenas de Marjarida. Lo borg de Saint-Jal es dins Vabres[10].
.svg){kind=small}
