Las fòrmas ancianas son Maorgho, al sègle XIV, Morghou, en 1553, Mouriou, en 1557, Morgou, en 1618, Mourjou, en 1619, Mourjiou, en 1658, Morjou, Morjon, en 1670, Mourgiou, en 1740, Mourzou, en 1767, Mourghou, en 1784, Mougoux, en 1786 [3]. I a pas de certitud sus l'etime e ni Dauzat nimai los Féniés azardan pas d'explicacion. Jacques Lacroix prepausa sense certitud un dérivat del gallés *morga, « bòrn, limit », *morgone[2], pauc versemblable foneticament (*morgone > *Morgon). I a benlèu un rapòrt amb Jòu de Mamon e Jòu de Monjòu, que Jupitèr ne'n siá responsable o pas. Ne resulta que la grafia poiriá èsser, prudentament, Morjó, s'es compatibla amb la prononciacion autentica.
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg){kind=small}
