Las fòrmas ancianas son Raolhacum, latinizacion del sègle XIV, Raulhacum, latinizacion de 1476, Raulihac, en 1537, Raulhiac, en 1538, Roulhac, en 1651, Rouliac, en 1661, Raulliac, en 1664, Rolhac, en 1665, Rauliat, en 1690, Rauliac, en 1692, Raulha, en 1694, Raulhat, en 1784, Rauillac (mapa de Cassini) [2]. Ni Dauzat e Rostaing, nimai los Féniés dison pas res de Raulhac. Lo sufixe gallés -ācon, latinizat dins los textes en -acum, pausa pas de problèma. Es generalament associat a un nom de grand proprietari antic. Se pòt azardar un nomen coma Rŭbellius o Robilius, atestats, que pòdon donar *[row'ʎak] (*Rovilhac seriá tanben possible, mas -v- es fragil), puèi l'evolucion en Raulhac es aisida (o *[row'ʎak] es comprés Raulhac, puèi que au- pretonic se pronóncia [ow-]). Simplas possibilitats.
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg){kind=small}
