O Gran Premio de Italia de 1987 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no circuíto de Monza o 6 de setembro de 1987. A carreira, que se disputou sobre 50 voltas, foi a décimo primeira proba da tempada de 1987. A carreira foi o 57º Gran Premio de Italia e o 52º, que se celebrou en Monza.
A carreira foi gañada polo piloto brasileiro Nelson Piquet pilotando un Williams FW11B. Esta foi a terceira e última vitoria de Piquet no ano mentres corría cara ao seu terceiro campionato do mundo. Tamén foi a sexta vitoria consecutiva para o equipo Williams, unha racha de vitorias que comezara no Gran Premio de Francia a principios de xullo. Piquet, competiu por primeira vez cun sistema de suspensión activa no seu FW11B, gañou a carreira por 1,8 segundos, logo de arrebatarlle o liderado a Ayrton Senna no Lotus 99T a oito voltas do final.
A primeira fila da grella foi para Williams: Piquet logrou a pole diante do seu compañeiro Mansell e Gerhard Berger, Ayrton Senna (Lotus) tivo que conformarse co cuarto lugar por diante de Boutsen, Prost, Alboreto e Fabi. Ao principio, Mansell saíu ben, pero pouco despois non puido cambiar de marcha, deixando o liderado a Piquet. Máis atrás, Senna caeu á sexta posición na primeira curva, detrás de Berger, Boutsen e Prost. Na segunda volta Berger e Mansell comezaron un duelo que terminou nun lixeiro contacto, Boutsen colocouse segundo e o inglés cuarto. A orde mantívose sen cambios ata a volta 17, cando Mansell pasou ao piloto de Ferrari e logo a Boutsen, recuperando a segunda posición.
Os cambios de pneumáticos a metade de carreira cambiaron as posicións, Senna non os cambiou e quedou na cabeza. Isto deixou presaxiar unha carreira como Mónaco ou Detroit, co dominio do brasileiro, debido a que todos os coches na carreira optaran por unha estratexia cunha parada en boxes. Os dous Williams eran segundo e terceiro, respectivamente, con Nelson Piquet e Nigel Mansell, por diante de Gerhard Berger e Thierry Boutsen. Senna dominou ata a volta número 43 cando saíuse da pista na curva Parabólica. Cando logrou recuperar a pista, Piquet estaba en primeira posición. Senna tratou de recuperar a posición, pero pronto sufriu unha caída no rendemento dos pneumáticos, e, finalmente, o seu compatriota de Williams gañaba facilmente por 1´8 segundos. O chanzo máis baixo do podio foi ocupado por Nigel Mansell, que chegou por diante do piloto de Ferrari Gerhard Berger, Thierry Boutsen e Stefan Johansson.
O Tyrrell DG016 do piloto francés Philippe Streiff foi o primeiro coche de aspiración natural para o trofeo Jim Clark terminou 12º, tres voltas detrás de Piquet.
A vitoria fortaleceu a Piquet no liderado do campionato 14 puntos sobre Senna e 20 sobre Mansell.
Durante a cualificación, o Williams-Honda de Piquet rexistrou a velocidade máis alta da tempada, cando logrou 352,135 km/h, uns 8 km/h máis rápido que Mansell no auto de suspensión convencional. Esta foi a velocidade máis rápida xamais acadada por un coche turbo alimentado de Fórmula Un lograda na primeira era do turbo (1977-1988) neste deporte.
Debido á participación de AGS e Coloni, por primeira vez na tempada 1987, dous pilotos non se cualificaron para a carreira, neste caso foron Nicola Larini no Coloni e Pascal Fabre no AGS.
Clasificación no campionato de piloto