Pełne imię i nazwisko
Teodor Stanisław Wieczorek
Data i miejsce urodzenia
9 listopada 1923 Michałkowice
Data i miejsce śmierci
26 maja 2009 Chorzów
Pozycja
pomocnik , obrońca
Kariera juniorska
Kariera seniorska[a]
Kariera reprezentacyjna
Lata
Reprezentacja
Wyst.
Gole
1949–1953
Polska
10
(0)
Kariera trenerska
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Teodor Stanisław Wieczorek (ur. 9 listopada 1923 w Michałkowicach , zm. 26 maja 2009 w Chorzowie ) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika i obrońcy , reprezentant Polski .
Kariera piłkarska
Teodor Wieczorek był wychowankiem KS Bytków a następnie zawodnikiem Germania Königshütte (1942 –1944 ), Jedność Michałkowice (1945 –1946 ) oraz AKS Chorzów (1946 –1959 ). Karierę piłkarską zakończył w 1959 roku, w wyniku kontynuowania kariery trenerskiej i braku znaczących sukcesów w karierze piłkarskiej.
W drużynie narodowej zadebiutował dnia 30 października 1949 roku w Witkowicach w przegranym meczu z Czechosłowacją , a ostatni mecz w kadrze rozegrał 10 maja 1953 roku we Wrocławiu w zremisowanym meczu również z Czechosłowacją (1:1). W sumie w reprezentacji rozegrał 10 meczów, bez zdobyczy bramkowej.
Kariera trenerska
Teodor Wieczorek jeszcze w czasie kariery piłkarskiej zaczął karierę trenerską . W 1955 roku, został grającym trenerem AKS-u Chorzów . W 1957 roku, został trenerem Odry Opole , do której na treningi dojeżdżał jako zawodnik AKS-u Chorzów . Z Odrą Opole był w sezonie 1960 bliski zdobycia mistrzostwa Polski, ale stracił go na rzecz Ruchu Chorzów i ostatecznie Odra Opole z Teodorem Wieczorkiem na ławce trenerskiej zakończyła rozgrywki na 4. miejscu. W latach 1962 –1966 prowadził zespół Zagłębia Sosnowiec , którym dwukrotnie zdobył Puchar Polski [1] .
Po sukcesach w Odrze Opole i Zagłębiu Sosnowiec , w 1966 roku został szkoleniowcem Ruchu Chorzów , z którym zdobył w sezonie 1967/1968 tytuł mistrza Polski . Trenerem Niebieskich był do 15 kwietnia 1969 roku[2] . Następnie prowadził w swojej karierze trenerskiej: Zagłębie Wałbrzych , Szombierki Bytom , ROW Rybnik , Górnik Zabrze , AKS Chorzów , ponownie Ruch Chorzów , Polonia Bytom i Piast Gliwice , z którym w sezonie 1982/1983 dotarł do finału Pucharu Polski [3] , w którym przegrał z Lechią Gdańsk (1:2), w rozegranym 22 czerwca 1983 roku w Piotrkowie Trybunalskim . Po sezonie 1982/1983 Teodor Wieczorek przeszedł na emeryturę.
Był także w sztabie szkoleniowym reprezentacji Polski u selekcjonera Kazimierza Górskiego na mistrzostwach świata 1974 w Niemczech , na których Orły Górskiego zajęły 3. miejsce[4] .
Życie prywatne
W czasie II wojny światowej Teodor Wieczorek jako Ślązak został przymusowo wcielony do Wehrmachtu [5] . Później został ojcem Henryka Wieczorka – piłkarza m.in. Górnika Zabrze , reprezentanta Polski . Zmarł 26 maja 2009 w Chorzowie .
Sukcesy szkoleniowe
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kariera trenerska
↑ trener zastępczy
↑ a b c trener tymczasowy
↑ a b c trener zastępczy
↑ a b c d e f trener tymczasowy
↑ a b c trener zastępczy
↑ trener tymczasowy
Osiągnięcia i nagrody
Mistrzostwa Polski
Ekstraklasa polska
Mistrzostwa Polski
Ekstraklasa polska
1948 : Průha , Malczyk
1949 : Kuchynka
1950 : Kuchynka
1951 : Koncewicz
1952 : Cebula
1953 : Cebula
1954 : Koncewicz
1955 : Steiner
1956 : Koncewicz
1957 : Opata
1958 : Król
1959 : Steiner
1960 : Steiner , Cebula , Szolar
1961 : Dziwisz
1962 : Skolik
1963 : Cebula
1964 : Cebula , Farsang
1965 : Farsang
1966 : Farsang , Giergiel
1967 : Kalocsay
1968 : Wieczorek
1969 : Vejvoda
1970 : Zientara
1971 : Szusza
1972 : Brzeżańczyk , Kowalski
1973 : Kontha
1974 : Vičan
1975 : Vičan
1976 : Zientara
1977 : Żmuda
1978 : Lenczyk
1979 : Jezierski
1980 : Kostka
1981 : Machciński
1982 : Żmuda
1983 : Łazarek
1984 : Łazarek
1985 : Kostka
1986 : Kostka
1987 : Piechniczek
1988 : Bochynek
1989 : Wyrobek
1990 : Kopa i Strugarek
1991 : Świerk , Putyra
1992 : Apostel
1993 : Apostel , Jakóbczak
1994 : Wójcik , Janas
1995 : Janas
1996 : Smuda
1997 : Smuda
1998 : Dziuba , Polak
1999 : Smuda
2000 : Engel , Wdowczyk
2001 : Nawałka
2002 : Okuka
2003 : Kasperczak
2004 : Kasperczak
2005 : Lička
2006 : Wdowczyk
2007 : Michniewicz
2008 : Skorża
2009 : Skorża
2010 : J.B. Zieliński
2011 : Maaskant
2012 : Lenczyk
2013 : Urban
2014 : Berg
2015 : Skorża
2016 : Czerczesow
2017 : Magiera
2018 : Klafurić
2019 : Fornalik
2020 : Vuković
2021 : Michniewicz
2022 : Skorża
2023 : Papszun
2024 : Siemieniec