I liga polska w piłce nożnej (1949)

I Liga 1949

1948 1950
Szczegóły
Państwo	Polska
Organizator	PZPN
Poziom ligowy	Pierwszy
Edycja	15
Liczba zespołów	12
Zwycięzca	Gwardia Kraków (3. tytuł)
Król strzelców	Teodor Anioła (21)

I liga w piłce nożnej 1949 – 15. edycja najwyższych w hierarchii rozgrywek ligowych polskiej klubowej piłki nożnej.

Tabela przedstawia ówczesne nazewnictwo zespołów zgodnie z przyjętą nomenklaturą klubów (wtedy kół sportowych) w ramach zrzeszeń sportowych. W większości przypadków nazwy te obowiązywały w latach 1949 - 56.

Tytułu broniła Cracovia. Mistrzostwo zdobyła Wisła Kraków (ówczesna Gwardia).

Absolutnymi beniaminkami ligi były Lechia Gdańsk (od 1950 Budowlani) i Szombierki Bytom (od 1949? Górnik).

Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1949
Rozgrywki	P	Nazwa
Centralne	I	I liga
	II	II liga
Okręgowe (20 okręgów)	III	A klasa
	IV	B klasa
	V	C klasa

Tabela

M	Nazwa klubu	Mecze	Punkty	Bramki	Zw.-Rem.-Por.
1	Gwardia Kraków (m)	22	30	50:21	13-4-5
2	Ogniwo-Cracovia Kraków	22	29	44:29	10-9-3
3	Kolejarz Poznań	22	27	60:37	10-7-5
4	Kolejarz Warszawa	22	27	43:29	11-5-6
5	Budowlani Chorzów	22	23	40:44	9-5-8
6	ŁKS-Włókniarz Łódź	22	22	49:48	8-6-8
7	Związkowiec Poznań	22	21	36:35	7-7-8
8	Unia Chorzów	22	19	42:48	7-5-10
9	Legia Warszawa	22	19	37:43	7-5-10
10	Górnik Bytom	22	19	34:54	7-5-10
11	Polonia Bytom	22	17	37:43	6-5-11
12	Lechia Gdańsk	22	11	26:67	4-3-15

Legenda:

	Mistrz Polski
	Spadek do II ligi
(m)	obrońca tytułu
(b)	beniaminek

• Zmiany nazw:

1) Wisła Kraków zmieniła nazwę na Gwardia-Wisła (od lutego) i na Gwardia (od 26 września 1949).

2) Cracovia zmieniła nazwę na Ogniwo-Cracovia (od kwietnia 1949) i na Ogniwo (po sezonie). ^[1]

3) ZZK Poznań zmienił nazwę na ZZK Kolejarz i Kolejarz (od 1 maja 1949).

4) Polonia Warszawa zmieniła nazwę na Kolejarz (od września 1949).

5) AKS Chorzów zmienił nazwę na Budowlani (od 26 lutego 1949).

6) ŁKS w wyniku fuzji z Dziewiarskim KS i S.S. Włókniarz Łódź zmienił nazwę na ŁKS-Włókniarz.

7) Warta Poznań zmieniła nazwę na Związkowiec (w lipcu 1949).

8) Ruch Chorzów zmienił nazwę na Unia (od kwietnia 1949).

9) Legia zmieniła nazwę na CWKS Warszawa (po sezonie).

Najlepsi Strzelcy

Gole	Strzelcy	Drużyny
21	Teodor Anioła	Kolejarz Poznań
18	Marian Łącz	ŁKS-Włókniarz Łódź
17	Gerard Cieślik	Unia Chorzów
16	Józef Kohut	Gwardia Kraków
13	Jerzy Krasówka	Górnik Bytom
12	Stanisław Różankowski	Ogniwo-Cracovia Kraków
	Edmund Białas	Kolejarz Poznań
11	Mieczysław Gracz	Gwardia Kraków
	Zygmunt Ochmański	Kolejarz Warszawa
	Stanisław Baran	ŁKS-Włókniarz Łódź
10	Longin Janeczek	ŁKS-Włókniarz Łódź
	Jan Wiśniewski	Polonia Bytom

Wg ^[2]

Skład triumfatorów

KS Gwardia-Wisła Kraków: Cisowski, Dudek, Flanek, Giergiel, Jaśkowski, Jurowicz, Kohut, Legutko, Rupa, Wapiennik I, Wapiennik II^[3].

Klasyfikacja medalowa po mistrzostwach

Tabela obejmuje wyłącznie zespoły mistrzowskie.

	Klub
1.	Cracovia	5	2	1
2.	Ruch Chorzów	5	0	2
3.	Pogoń Lwów	4	3	0
4.	Wisła Kraków	3	6	5
5.	Warta Poznań	2	5	7
6.	Polonia Warszawa	1	2	1
7.	Garbarnia Kraków	1	1	0

Przypisy

1. "Cracovia (piłka nożna) – Wikipedia, wolna encyklopedia" https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Cracovia_(pi%C5%82ka_no%C5%BCna)
2. https://www.rsssf.org/tablesp/pol49.html
3. Przedstawiamy mistrza I ligi „Gwardię Wisłę”. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 6, nr 52 z 5 listopada 1949. 

Linki zewnętrzne

• Historia I ligi polskiej w statystyce