Phillip Augustus Griffiths (ur. 18 października 1938 roku w Raleigh) – amerykański matematyk, laureat Nagrody Wolfa w dziedzinie matematyki z 2008 roku i Medalu Cherna z 2014 roku. Specjalizuje się w geometrii różniczkowej i geometrii algebraicznej.
Życiorys
Urodził się 18 października 1938 roku w Raleigh. Studia ukończył w 1959 roku w Wake Forest College. Doktorat uzyskał w 1962 roku na Uniwersytecie Princeton (promotorem jego rozprawy zatytułowanej On Certain Homogeneous Complex Manifolds był Donald C. Spencer(inne języki)[1])[2].
Po doktoracie Griffiths związał się z Uniwersytetem Kalifornijskim w Berkeley, gdzie pracował do 1967 roku. W latach 1967-1972 był zatrudniony na Uniwersytecie Princeton, skąd przeniósł się na Uniwersytet Harvarda. W 1983 roku został profesorem matematyki na Duke University[2]. Po spędzeniu tam dziewięciu lat Griffiths został dyrektorem Institute for Advanced Study. Funkcję tę pełnił do końca 2003 roku, w 2004 przenosząc się na stanowisko profesora. W roku 2009 przeszedł na emeryturę i odtąd jest emerytowanym profesorem Institute for Advanced Study[3].
Wypromował 37 doktorów, wśród nich byli m.in. Herbert Clemens(inne języki), Mark Lee Green(inne języki), David R. Morrison(inne języki), Wilfried Schmid(inne języki) i Andrew J. Sommese(inne języki)[1].
Publikacje i osiągnięcia
Autor ok. 160 artykułów i książek (m.in. napisanej wspólnie ze swoim uczniem Josephem Harrisem(inne języki) często cytowanej Principles of algebraic geometry). Swoje prace publikował m.in. w „Duke Mathematical Journal”, „American Journal of Mathematics”, „Compositio Mathematica”, „Mathematische Annalen”, „Journal of Differential Geometry” oraz najbardziej prestiżowych czasopismach matematycznych świata: „Annals of Mathematics”, „Journal of the American Mathematical Society", „Inventiones Mathematicae” i „Acta Mathematica”[4].
w 1961 roku poznał wybitnego matematyka chińskiego Shiing-shen Cherna, z którym utrzymywał przez ponad 40 lat kontakty naukowe i osobiste[2][4].
Nagrodę Wolfa otrzymał za prace nad wariacjami struktur Hodge'a i teorią okresów całek abelowych oraz za wkład w zespoloną geometrię różniczkową[5], a Medal Cherna za przełomowy i rewolucyjny rozwój metod transcendentalnych w geometrii zespolonej, w szczególności z zakresu teorii Hodge'a(inne języki) i okresów rozmaitości algebraicznych[6].
Wyróżnienia
Griffiths otrzymał m.in.:
W roku 1970 był prelegentem plenarnym, a w 1978 sekcyjnym na Międzynarodowym Kongresie Matematyków[8].
Jest członkiem m.in. National Academy of Sciences (od 1979 roku[9]), The World Academy of Sciences(inne języki) (od 2000 roku[10]) i Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego (od 2013 roku[11]).
Życie prywatne
Griffiths poślubił Ann Lane Crittenden w 1958 roku, gdy był jeszcze studentem. Doczekali się dwójki dzieci, ale w 1967 roku para się rozstała. Rok później Griffiths ożenił się ponownie. Jego drugą żoną została Marian Folsom Jones, z którą mają dwie córki[2].
Przypisy
- ↑ a b Phillip Griffiths - The Mathematics Genealogy Project [online], www.genealogy.math.ndsu.nodak.edu [dostęp 2024-08-18] .
- ↑ a b c d e Phillip Griffiths - Biography [online], Maths History [dostęp 2024-08-18] (ang.).
- ↑ a b Phillip A. Griffiths - Scholars | Institute for Advanced Study [online], www.ias.edu, 9 grudnia 2019 [dostęp 2024-08-18] (ang.).
- ↑ a b Phillip Augustus Griffiths - Author Profile - zbMATH Open [online], zbmath.org [dostęp 2024-08-18] .
- ↑ a b מיכל, Phillip A. Griffiths [online], Wolf Foundation, 11 grudnia 2018 [dostęp 2024-08-18] (ang.).
- ↑ a b Chern Medal Award 2014 | International Mathematical Union (IMU) [online], www.mathunion.org [dostęp 2024-08-18] .
- ↑ Browse Prizes and Awards [online], American Mathematical Society [dostęp 2024-08-18] (ang.).
- ↑ ICM Plenary and Invited Speakers | International Mathematical Union (IMU) [online], www.mathunion.org [dostęp 2024-08-18] .
- ↑ Phillip A. Griffiths – NAS [online], https://www.nasonline.org/ [dostęp 2024-08-18] (ang.).{{Cytuj}} Gołe linki: "opublikowany".
- ↑ The World Academy of Sciences (TWAS), Griffiths, Phillip A. | TWAS [online], twas.org [dostęp 2024-08-18] (ang.).
- ↑ Fellows of the American Mathematical Society [online], American Mathematical Society [dostęp 2024-08-18] (ang.).
XX wiek |
- 1978: Izrail Gelfand, Carl Ludwig Siegel
- 1979: Jean Leray, André Weil
- 1980: Henri Cartan, Andriej Kołmogorow
- 1981: Lars Ahlfors, Oscar Zariski
- 1982: Hassler Whitney, Mark Krejn
- 1983/1984: Shiing-shen Chern, Paul Erdős
- 1984/1985: Kunihiko Kodaira, Hans Lewy
- 1986: Samuel Eilenberg, Atle Selberg
- 1987: Kiyoshi Itō, Peter Lax
- 1988: Friedrich Hirzebruch, Lars Hörmander
- 1989: Alberto Calderón, John Milnor
- 1990: Ennio De Giorgi, Ilya Piatetski-Shapiro
- 1991: nie przyznano
- 1992: Lennart Carleson, John G. Thompson
- 1993: Michaił Gromow, Jacques Tits
- 1994/1995: Jürgen Moser
- 1995/1996: Robert Langlands, Andrew Wiles
- 1996/1997: Joseph B. Keller, Jakow Sinaj
- 1998: nie przyznano
- 1999: László Lovász, Elias M. Stein
- 2000: Raoul Bott, Jean-Pierre Serre
|
---|
XXI wiek |
- 2001: Władimir Arnold, Saharon Szelach
- 2002/2003: Mikio Sato, John Tate
- 2004: nie przyznano
- 2005: Grigorij Margulis, Siergiej Nowikow
- 2006/2007: Stephen Smale, Hillel Furstenberg
- 2008: Pierre Deligne, Phillip Griffiths, David Mumford
- 2009: nie przyznano
- 2010: Dennis Sullivan, Shing-Tung Yau
- 2011: nie przyznano
- 2012: Michael Aschbacher, Luis Caffarelli
- 2013: Michael Artin, George D. Mostow
- 2014: Peter Sarnak
- 2015: James Arthur
- 2016: nie przyznano
- 2017: Richard Schoen, Charles Fefferman
- 2018: Alexander Beilinson, Władimir Drinfeld
- 2019: Jean-Francois Le Gall, Gregory Lawler
- 2020: Simon Donaldson, Yakov Eliashberg
- 2021: nie przyznano
- 2022: George Lusztig
- 2023: Ingrid Daubechies
- 2024: Noga Alon, Adi Szamir
|
---|
Identyfikatory zewnętrzne: