Urodził się w Timișoarze 20 maja 1946 roku. Pochodzi z rodziny żydowskiej i choć nie był religijny, to jego pochodzenie miało wpływ na to, że poświęcił się matematyce, ponieważ uważał ją za dziedzinę będącą poza zasięgiem polityki i dającą mu największe szanse na obiektywną ocenę[1].
Do szkoły średniej uczęszczał w Timișoarze. Poznał wówczas profesor tamtejszego uniwersytetu Marię Neumann, która miała wpływ na jego matematyczny rozwój[1]. W latach 1962 i 1963 Lusztig reprezentował Rumunię na Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej, zdobywając dwukrotnie srebrne medale[2][3].
Studia ukończył w 1968 roku na Uniwersytecie Bukareszteńskim. Jeszcze przed otrzymaniem dyplomu opublikował (po rumuńsku) dwie pierwsze prace. W 1968 roku ukazały się kolejne jego artykuły, tym razem po francusku w zagranicznych (polskim, francuskim i brytyjskim[4]) czasopismach. Pomimo jego, ponadprzeciętnych na tym etapie, osiągnięć nie zaoferowano mu jednak stanowiska uniwersyteckiego w Bukareszcie, choć takie posady otrzymywały osoby o mniejszym dorobku i talencie. Lusztig nie miał wątpliwości, że stało się tak dlatego, że jest Żydem. Uznał więc, że w Rumunii nie ma dla niego przyszłości, i zdecydował, że przy pierwszej nadarzającej się okazji opuści kraj[1].
Rozpoczęcie kariery uniwersyteckiej Lusztig zawdzięcza profesorowi Uniwersytetu w Timișoarze(inne języki) Danowi Papucy, który zaproponował mu stanowisko na swojej uczelni. Dzięki temu jeszcze w 1968 roku wyjechał do Włoch (na konferencję) i Anglii. Podczas pobytu na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie spędził dwa miesiące, Michael Atiyah i Isadore Singer przedstawili mu pewien problem dotyczący półcharakterystyki Kervaire’a(inne języki). Lusztig dość szybko go rozwiązał, a ponieważ to samo zrobił niezależnie Franklin Peterson(inne języki), napisali wspólną pracę (trzecim współautorem został Atiyah) Semi-characteristics and cobordism[1][5]. Atiyah został właśnie mianowany profesorem w Institute for Advanced Study i zaprosił Lusztiga do siebie, jednak kiedy po powrocie do Timișoary Lusztig złożył wniosek o pozwolenie na wyjazd do Princeton, nie otrzymał na to zgody. Pozwolono mu jednak na udział w konferencji w Bonn w 1969 roku, z której nie wrócił już do kraju, tylko pojechał do Princeton (później miał z tego powodu problemy paszportowe[6])[1].
Nagrodę Wolfa otrzymał za przełomowy wkład w teorię reprezentacji i obszary pokrewne[3], a Nagrodę Shawa otrzymał za fundamentalny wkład w algebrę, geometrię algebraiczną i teorię reprezentacji oraz za wykorzystywanie tych dziedzin do rozwiązywania starych problemów i odkrywania nowych, pięknych związków[8].
Wyróżnienia
Lusztig był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał m.in.:
W 1972 roku Lusztig ożenił się z Michal-Niną Abraham; para doczekała się dwóch córek. Jedną z nich jest reżyserka filmów non-fiction Irene Lusztig(inne języki), która w 2001 roku wyreżyserowała film Reconstruction(inne języki) opowiadający historię jej rumuńsko-żydowskiej babki ze strony matki, Moniki Sevianu, skazanej na dożywocie za udział w napadzie na bank przeprowadzony w 1959 roku przez tzw. Gang Ioanidów(inne języki) (rum. Banda Ioanid) w komunistycznej Rumunii[1].
Pierwsze małżeństwo Lusztiga zakończyło się rozwodem w 2000 roku, trzy lata później poślubił Gongqin Li[1].
Przypisy
↑ abcdefghJ JJ.J.O'ConnorJ JJ.J., E FE.F.RobertsonE FE.F., George Lusztig - Biography [online], Maths History [dostęp 2024-09-07](ang.).
↑George Lusztig [online], International Mathematical Olympiad [dostęp 2024-08-11](ang.).
↑ abcdמיכל, George Lusztig [online], Wolf Foundation, 8 lutego 2022 [dostęp 2024-08-11](ang.).
