Z powodu sytuacji w rodzinnym domu Basinger stała się chorobliwie nieśmiała i miała ogromne problemy z nawiązywaniem kontaktów z rówieśnikami. Bała się nawet czytać na głos w klasie i kiedy któregoś dnia nauczyciel wyznaczył ją do tego zadania, wpadła w panikę. Aby przezwyciężyć nieśmiałość, jej rodzice zapisali ją na lekcje tańca. W szkole uprawiała również pływanie i gimnastykę. Wkrótce okazało się, że uzdolniona jest również muzycznie i świetnie śpiewa. W 1971 ukończyła szkołę średnią Athens High School. Uczęszczała na University of Georgia[5].
Uczęszczała na wieczorne kursy aktorstwa w prestiżowym Neighborhood Playhouse i występowała jako piosenkarka w nocnych klubach Greenwich Village.
Kariera
Kim Basinger w serialu Pies i kot (1977)
W wieku 16 lat wygrała wybory Miss Junior stanu Georgia. Zwycięstwo w tych wyborach pozwoliło jej brać udział w wyborach krajowych w Nowym Jorku, gdzie została dostrzeżona przez Eileen Ford, która zaproponowała jej kontrakt z renomowaną Ford Modeling Agency. Brała udział w kampaniach promocyjnych światowych takich marek jak Revlon, Clairol czy Maybelline. Gdy miała 20 lat, została modelką i zarabiała tysiące dolarów dziennie. Z wybiegu wkrótce trafiła na plan filmowy.
Karierę aktorską zaczynała w 1972 występem w reklamie szamponu Breck. W 1976 wyjechała do Los Angeles. Wkrótce potem nadeszły propozycje udziału w serialach, w tym w jednym z odcinków serialu ABCAniołki Charliego (1976) pt. „Aniołki w kajdankach” oraz w pilocie do serialu telewizyjnego Pies i kot (Dog and Cat, 1977) jako policyjny detektyw J.Z. Kane. Kandydowała do regularnej roli w drugim sezonie Aniołki Charliego, którą ostatecznie dostała Cheryl Ladd, aż wreszcie otrzymała oferty ról w filmach pełnometrażowych. Zadebiutowała na dużym ekranie w westernieHard Country (1981) z Daryl Hannah. Jej kariera nabrała tempa po roli dziewczyny agenta Jamesa Bonda u boku Seana Connery’ego w filmie Nigdy nie mów nigdy (1983)[6].
Była nominowana do Złotej Maliny dla najgorszej aktorki za występ w filmach takich jak Zawód pan młody (The Marrying Man, 1991) u boku swojego byłego męża Aleca Baldwina, Diagnoza zbrodni (Final Analysis, 1992) z Richardem Gere’em, Wspaniały świat (Cool World, 1992), Ucieczka gangstera (The Getaway, 1994), Marzyłam o Afryce (I Dreamed of Africa, 2000) i Próba sił (Bless the Child, 2000). Jej decyzja o wycofaniu się z produkcji Uwięziona Helena (1993) spowodowała, że została pozwana przez producentów do sądu, przegrała sprawę i sąd zasądził osiem milionów dolarów odszkodowania na rzecz producentów. Orzeczenie sądu ostatecznie zostało jednak odrzucone w drugiej instancji, ale rachunki za adwokatów, które aktorka musiała zapłacić, zmusiły ją do ogłoszenia bankructwa. Przez kolejne trzy lata pozostawała bez pracy.
Pojawia się w teledysku Toma Petty „Mary Jane’s Last Dance” (1993). W 1997 wraz z Prince’em nagrała album Hollywood Affair[8][9]. Powróciła do filmu kreacją luksusowej prostytutki Lynn Bracken w dramacie kryminalnym Tajemnice Los Angeles (1997), za którą otrzymała nagrodę Oscara i Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Zaśpiewała w ducie z Ozzy Osbourne „Shake Your Head” (2005). Za rolę Marion Cole w komediodramacie Drzwi w podłodze (The Door in the Floor, 2004) z Jeffem Bridgesem była nominowana do nagrody Boston Society of Film Critics Award. Za rolę byłej kochanki głównego bohatera (Jamie Dornan), która wprowadziła go w BDSM w melodramacie erotycznym Ciemniejsza strona Greya (Fifty Shades Darker, 2017) otrzymała Złotą Malinę jako najgorsza aktorka drugoplanowa.
12 października 1980 wyszła za mąż za Rona Snyder-Brittona. Jej małżeństwo rozpadło się 20 grudnia 1989[11]. Spotykała się również z Richardem Gere’em (1986)[11], producentem telewizyjnym Jonem Petersem (1988−1989)[11] i Prince’em (1989–1990)[11]. W maju 1990 poznała Aleca Baldwina. Pobrali się 19 sierpnia 1993. Mają córkę Ireland Eliesse (ur. 23 października 1995). Jednak małżeństwo zakończyło się rozwodem, zwieńczonym burzliwą batalią o opiekę nad córką, 3 września 2002.
