|
Państwo
|
Ukraina
|
Data i miejsce urodzenia
|
8 sierpnia 1986 Krzywy Róg
|
Wzrost
|
175 cm
|
Gra
|
praworęczna, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2000
|
Zakończenie kariery
|
aktywna
|
Trener
|
Denis Wołodko
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
2 WTA, 6 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
29 (26 października 2009)
|
Australian Open
|
3R (2009, 2016, 2018)
|
Roland Garros
|
3R (2009)
|
Wimbledon
|
3R (2011)
|
US Open
|
QF (2009)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
4 WTA, 6 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
9 (20 października 2008)
|
Australian Open
|
W (2008)
|
Roland Garros
|
SF (2008)
|
Wimbledon
|
2R (2007, 2017)
|
US Open
|
3R (2016)
|
|
Kateryna Wołodymyriwna Wołodko, z domu Bondarenko ukr.: Катери́на Володи́мирівна Бондаре́нко (ur. 8 sierpnia 1986 w Krzywym Rogu) – ukraińska tenisistka, mistrzyni wielkoszlemowego Australian Open 2008 w grze podwójnej, reprezentantka Ukrainy w Pucharze Federacji, młodsza siostra tenisistek Wałeriji i Alony Bondarenko. Jest zawodniczką praworęczną z oburęcznym bekhendem.
Kariera tenisowa
Rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat pod okiem rodziców, Natalii i Wołodymyra, którzy do dziś czuwają nad przebiegiem jej kariery. Jej starsze siostry także zajmują się tym sportem.
Największym sukcesem juniorskim tej tenisistki jest mistrzostwo Wimbledonu. W drodze do tytułu pokonała między innymi Szachar Pe’er, Michaëllę Krajicek i Anę Ivanović. 5 lipca 2004 została liderką mieszanej klasyfikacji juniorskiej. Swój pierwszy turniej w rywalizacji do lat osiemnastu wygrała w marcu 2002 w Mołdawii. W finale pokonała Olhę Sawczuk, a w półfinale starszą siostrę, Alonę. W 2004, po wielu sukcesach zaprzestała startów w turniejach ITF juniorów, będąc już tenisistką zawodową.
Status profesjonalny otrzymała w 2000, mając czternaście lat. Od września tego roku próbowała swoich sił w kobiecych turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej na terenie Ukrainy, Turcji i Polski. W 2001 w Kędzierzynie-Koźlu po raz pierwszy doszła do ćwierćfinału takiej imprezy, a w 2002 w Olecku – do półfinału. Zwycięstwa doczekała się grudniu 2002 w Pune. W sierpniu 2003 triumfowała w Gdyni. Pod koniec 2006 wygrała także w Dubaju. Obecnie gra wyłącznie w turniejach WTA.
W roku 2002 po raz pierwszy startowała w eliminacjach kwalifikacyjnych do turnieju z cyklu WTA Tour. Została pokonana przez mało znaną Japonkę, ale walczyła przez trzy sety. W lutym 2003 nie zakwalifikowała się także do imprezy w Hajdarabadzie, ale sztuki tej dokonała dwa tygodnie później w Bogocie. W pierwszym profesjonalnym meczu w drabince głównej trafiła na Catalinę Castaño i przegrała 6:7(6), 3:6. Jeszcze w tym samym sezonie zwyciężyła swoje pierwsze zawodowe spotkanie, wygrywając z Zheng Jie w Pattaya.
W olimpijskim sezonie 2004 tylko raz wystartowała w drabince głównej – w Taszkencie. Skupiła się na rozgrywkach niższej rangi, odnosząc w nich spore sukcesy. Do repertuaru profesjonalnych występów włączyła grę podwójną, osiągając dwa ćwierćfinały (Taszkent, Québec). W lutym 2005 organizatorzy imprezy w Memphis przyznali jej „dziką kartę”, uprawniającą do udziału w głównych zawodach. Wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem szóstym Alinę Żydkową, klasyfikowaną na 55. pozycji w rankingu WTA. Doszła do ćwierćfinału, w którym uległa Wierze Zwonariowej. W lipcu zadebiutowała w imprezie wielkoszlemowej, Wimbledonie, gdzie przeszła eliminacje, choć prawo startu miała zapewnione jako mistrzyni juniorek poprzedniego roku. Poniosła porażkę z Conchitą Martínez w pierwszej rundzie. W Taszkencie, jako tenisistka 156. w rankingu WTA, doszła do ćwierćfinału. W grze podwójnej w tym sezonie osiągnęła półfinał w Estoril w parze z siostrą Aloną.
W 2006 udanie przebrnęła przez eliminacje kwalifikacyjne w Pattaya, ale szybko odpadła z turnieju. W Bangalore trafiła w pierwszej rundzie na swoją starszą siostrę Alonę, przegrywając 4:6, 5:7. W Dubaju wyeliminowała Květę Peschke, ale została ograna przez Justine Henin-Hardenne. Na Wimbledonie po raz pierwszy wygrała spotkanie wielkoszlemowe, eliminując Ivanę Lisjak. Doszła do ćwierćfinału w Taszkencie. Jej najlepsze starty deblowe w tym sezonie to półfinały w Dubaju (z Aloną Bondarenko) i w Hasselt (z Julianą Fedak).
W marcu 2007 zaprezentowała fenomenalną formę podczas turnieju w Dosze. Po eliminacjach pokonała Annę-Lenę Grönefeld i Sanię Mirzę, ulegając dopiero Jelenie Janković. W Warszawie odniosła zwycięstwa nad Wierą Duszewiną i Tamirą Paszek. W Berlinie, na swojej ulubionej nawierzchni, toczyła zacięty bój z Martiną Hingis, zakończony wynikiem 5:7, 6:7(7). W Rzymie doszła do trzeciej rundy, ale na Roland Garros odpadła już w drugiej, po porażce z Patty Schnyder. Została sklasyfikowana na najwyższym, 39. miejscu, w rankingu WTA. Na Wimbledonie w singlu przegrała z Dinarą Safiną, jednak odnotowała bardzo dobry wynik w grze mieszanej. Partnerował jej Australijczyk Jordan Kerr. Doszli do ćwierćfinału, w którym przegrali z Alicią Molik i Jonasem Björkmanem. Wcześniej jednak wyeliminowali Liezel Huber i Kevina Ullyetta oraz Tetianę Perebijnis i Paula Hanleya.
W dalszej części sezonu zrewanżowała się Dinarze Safinie za wcześniejsze porażki. Miało to miejsce w drugiej rundzie zawodów w Los Angeles; zaraz potem przegrała z Wiktoryją Azaranką. Na US Open pokonała najpierw Virginię Ruano Pascual, w rewanżu za eliminacje w New Haven, ale znów okazała się wyraźnie słabsza od młodszej siostry Marata Safina. W drugiej rundzie imprezy w Stuttgarcie sprawiła sensację, eliminując Anę Ivanović 6:2, 1:6, 6:3, klasyfikowaną wówczas na 5. pozycji w rankingu WTA. Do tej pory było to najcenniejsze zwycięstwo w jej karierze. W ćwierćfinale uległa późniejszej finalistce, Tatianie Golovin.
W grze podwójnej tego sezonu najlepszy wynik odnotowała podczas turnieju J&S Cup w Warszawie. Razem z Aloną doszły do półfinału, pokonane przez Jelenę Wiesninę i Jelenę Lichowcewą. Ponadto parokrotnie dotarła do ćwierćfinałów, między innymi w Dubaju i Stuttgarcie.
W 2008 odpadła w singlu pierwszych rundach w Hobart i na Australian Open. Na początku lutego wystartowała w rozgrywkach o Puchar Federacji. W rodzinnym Charkowie dość zaskakująco przegrała z Belgijką Yaniną Wickmayer. Zrehabilitowała się jednak następnego dnia i pokonała nastoletnią Tamaryn Hendler, mimo że przegrywała już 4:6, 0:4.
Prawdziwą niespodziankę sprawiła razem z siostrą w turnieju gry podwójnej kobiet wielkoszlemowego Australian Open. Nierozstawione, zwyciężyły tę imprezę, wygrywając w finale z Wiktoryją Azaranką i Szachar Pe’er 2:6, 6:1, 6:4. We wcześniejszych fazach zawodów okazały się lepsze między innymi od liderek światowej klasyfikacji deblowej WTA, Cary Black i Liezel Huber, które w Melbourne broniły tytułu. Na liście pokonanych znalazły się też pary Lindsay Davenport i Daniela Hantuchová oraz Anabel Medina Garrigues i Virginia Ruano Pascual. Awansowała na osiemnastą pozycję w rankingu WTA deblistek. W kolejnym turnieju – w Paryżu – dotarła do ćwierćfinału singla, gdzie przegrała z Rosjanką Jeleną Diemientjewą. W zawodach gry podwójnej siostry Bondarenko pokonały w finale Evę Hrdinovą i Vladimírę Uhlířovą 6:1, 6:4. Pierwszy w karierze singlowy finał cyklu WTA Tour osiągnęła w czerwcu 2008 roku w Birmingham. Pokonała w nim Yaninę Wickmayer wynikiem 7:6(7), 3:6, 7:6(4).
Na początku sezonu 2009 Bondarenko osiągnęły finał rozgrywek deblowych w Hobart. Przegrały w nim z Giselą Dulko i Flavią Pennettą 2:6, 6:7(4). W lipcu w Budapeszcie Ukrainki przegrały w finale z Alisą Klejbanową oraz Monicą Niculescu 4:6, 6:7(5). Dwa tygodnie później w Pradze siostry wygrały z reprezentantkami gospodarzy: Ivetą Benešovą i Barborą Záhlavovą-Strýcovą wynikiem 6:1, 6:2.
Po raz kolejny zanotowała finał w Hobart w 2011 roku, gdy partnerowała jej Līga Dekmeijere. Zawodniczki przegrały 3:6, 5:7 z Sarą Errani i Robertą Vinci. Następny finał rozgrywek deblowych Ukrainka zaliczyła po czteroletniej przerwie – w Pradze z Evą Hrdinovą nie sprostały Belindzie Bencic i Kateřinie Siniakovej, ulegając 2:6, 2:6.
Życie prywatne
Jest córką Natalii i Władimira Bondarenko. Ma dwie starsze siostry, które również zawodowo zajmują się tenisem: Wałeriję (ur. 1982) i Alonę (ur. 1984). Mówi po ukraińsku, rosyjsku, angielsku i polsku. Lubi tańczyć i spędzać czas z przyjaciółmi. Fanka piłki nożnej i rosyjskiej muzyki popularnej. Mieszka w Charkowie.
26 września 2011 poślubiła Denisa Wołodko, biznesmena z Kijowa[1]. 1 stycznia 2013 media podały informację o ciąży tenisistki. Urodziła córkę, Karinę Wołodko.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Występy w grze podwójnej
Występy w grze mieszanej
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 2 (2–0)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwniczka |
Wynik finału
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
15 czerwca 2008
|
Birmingham
|
Trawiasta
|
Yanina Wickmayer
|
7:6(7), 3:6, 7:6(4)
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
30 września 2017
|
Taszkent
|
Twarda
|
Tímea Babos
|
6:4, 6:4
|
Gra podwójna 11 (4–7)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partnerka |
Przeciwniczki |
Wynik finału
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
26 stycznia 2008
|
Australian Open
|
Twarda
|
Alona Bondarenko
|
Wiktoryja Azaranka Szachar Pe’er
|
2:6, 6:1, 6:4
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
10 lutego 2008
|
Paryż
|
Twarda (hala)
|
Alona Bondarenko
|
Eva Hrdinová Vladimíra Uhlířová
|
6:1, 6:4
|
Finalistka
|
1.
|
16 stycznia 2009
|
Hobart
|
Twarda
|
Alona Bondarenko
|
Gisela Dulko Flavia Pennetta
|
2:6, 6:7(4)
|
Finalistka
|
2.
|
6 lipca 2009
|
Budapeszt
|
Ceglana
|
Alona Bondarenko
|
Alisa Klejbanowa Monica Niculescu
|
4:6, 6:7(5)
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
19 lipca 2009
|
Praga
|
Ceglana
|
Alona Bondarenko
|
Iveta Benešová Barbora Záhlavová-Strýcová
|
6:1, 6:2
|
Finalistka
|
3.
|
15 stycznia 2011
|
Hobart
|
Twarda
|
Līga Dekmeijere
|
Sara Errani Roberta Vinci
|
3:6, 5:7
|
Finalistka
|
4.
|
1 maja 2015
|
Praga
|
Ceglana
|
Eva Hrdinová
|
Belinda Bencic Kateřina Siniaková
|
2:6, 2:6
|
Finalistka
|
5.
|
27 sierpnia 2016
|
New Haven
|
Twarda
|
Chuang Chia-jung
|
Sania Mirza Monica Niculescu
|
5:7, 4:6
|
Finalistka
|
6.
|
29 lutego 2020
|
Acapulco
|
Twarda
|
Sharon Fichman
|
Desirae Krawczyk Giuliana Olmos
|
3:6, 6:7(5)
|
Zwyciężczyni
|
4.
|
8 marca 2020
|
Monterrey
|
Twarda
|
Sharon Fichman
|
Miyu Katō Wang Yafan
|
4:6, 6:3, 10–7
|
Finalistka
|
7.
|
25 lipca 2021
|
Gdynia
|
Ceglana
|
Katarzyna Piter
|
Anna Danilina Lidzija Marozawa
|
3:6, 2:6
|
Finały turniejów WTA 125K series
Gra pojedyncza 1 (0–1)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwniczka |
Wynik finału
|
Finalistka
|
1.
|
4 marca 2018
|
Indian Wells
|
Twarda
|
Sara Errani
|
4:6, 2:6
|
Wygrane turnieje rangi ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $
|
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
|
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
|
turnieje z pulą nagród 40 000 $
|
turnieje z pulą nagród 25 000 $
|
turnieje z pulą nagród 15 000 $
|
turnieje z pulą nagród 10 000 $
|
Gra pojedyncza
Gra podwójna
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1)
Końcowy wynik
|
Rok
|
Turniej
|
Nawierzchnia
|
Przeciwniczka
|
Wynik finału
|
Zwyciężczyni
|
2004
|
Wimbledon
|
Trawiasta
|
Ana Ivanović
|
6:4, 6:7, 6:2
|
Przypisy
Bibliografia