|
Państwo
|
Szwajcaria
|
Data i miejsce urodzenia
|
14 grudnia 1978 Bazylea
|
Wzrost
|
168 cm
|
Gra
|
leworęczna, oburęczny backhand
|
Status profesjonalny
|
sierpień 1994
|
Zakończenie kariery
|
28 maja 2011 wznowienie: 2015 zakończenie: listopad 2018
|
Trener
|
Rainer Hofmann
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
11 WTA, 7 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
7 (14 listopada 2005)
|
Australian Open
|
SF (2004)
|
Roland Garros
|
QF (1998, 2008)
|
Wimbledon
|
4R (2007)
|
US Open
|
QF (1998, 2008)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
5 WTA, 0 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
15 (6 czerwca 2005)
|
Australian Open
|
3R (1999, 2000, 2007)
|
Roland Garros
|
SF (2005)
|
Wimbledon
|
3R (2004)
|
US Open
|
SF (2004)
|
|
Strona internetowa
|
Patty Schnyder (ur. 14 grudnia 1978 w Bazylei) – szwajcarska tenisistka, półfinalistka wielkoszlemowego Australian Open 2004 w grze pojedynczej, półfinalistka dwóch turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, reprezentantka Szwajcarii w Pucharze Federacji i na letnich igrzyskach olimpijskich. Tenisistka leworęczna z oburęcznym backhandem.
Kariera tenisowa
Występy juniorskie
Patty Schnyder jako nastolatka występowała w juniorskich rozgrywkach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Pierwszy ważniejszy sukces odniosła w 1994 roku, wygrywając Międzynarodowej Mistrzostwa Szwajcarii po finale z Carą Black. W 1996 była w ćwierćfinale juniorskiego French Open, gdzie przegrała z Amélie Mauresmo.
1994-1997
W sierpniu 1994 roku otrzymała status profesjonalnej tenisistki. Jeszcze w tym samym roku próbowała swoich sił w eliminacjach turniejów WTA w Lucernie i Zurychu. W 1995 roku, po serii znakomitych występów w turniejach ITF (trzy zwycięstwa i jedna porażka w finale), w październiku otrzymała dziką kartę turnieju w Zurychu, był to pierwszy występ Schnyder w głównej drabince turnieju rangi WTA. W swoim pierwszym meczu pokonała Irinę Spîrleę 2:6, 6:3, 6:4, by w drugiej rundzie nie sprostać rozstawionej z numerem drugim Mary Pierce 1:6, 3:6. W kwietniu 1996 roku po raz pierwszy zakwalifikowała się do turnieju WTA (Hamburg) dzięki rankingowi, nie musząc grać w eliminacjach. W pierwszym meczu pokonała Sandrę Cacic 6:7(4), 6:4, 6:2, a w drugiej rundzie uległa trzeciej rakiecie świata Arantxy Sánchez Vicario 2:6, 0:6. Miesiąc później po raz pierwszy wystąpiła w turnieju wielkoszlemowym – przegrała w pierwszej rundzie French Open 1997 z Henriettą Nagyovą 6:2, 4:6, 4:6. We wrześniu doszła do swojego pierwszego finału imprezy WTA, w Karlovych Varach, w drugiej rundzie eliminując najwyżej rozstawioną Barbarę Paulus 3:6, 7:6(6), 6:4, a w meczu mistrzowskim ulegając Ruxandrze Dragomir 2:6, 6:3, 4:6. W styczniu 1997 osiągnęła czwartą rundę Australian Open, ogrywając w meczu otwarcia Ivę Majoli (8 WTA), a w trzeciej rundzie Magdalenę Grzybowską. Awansowała do półfinału w Rzymie, w którym uległa Conchicie Martínez 2:6, 2:6. Wcześniej pokonała wysoko notowane Yayuk Basuki 6:0, 6:1, Sandrine Testud 7:6(4), 6:0, Amandę Coetzer 7:6(3), 7:5 oraz Arantxę Sánchez Vicario 6:1, 6:1. Pod koniec roku doszła, przez eliminacje, do półfinału turnieju we Filderstadt, pokonując po drodze Helenę Sukovą 7:6(11), 6:2 i Ivę Majoli 6:2, 6:2, ulegając w meczu o awansu do finału Amandzie Coetzer 2:6, 5:7.
1998-2001
W styczniu 1998 wygrała swój pierwszy turniej WTA w Hobarcie, pokonując w finale Dominique Monami. Była wówczas tenisistką z trzeciej dziesiątki światowego rankingu. Kolejny sukces odniosła w lutym w Hanowerze, gdzie w meczu o tytuł ograła trzecią rakietę świata, Janę Novotną. W maju zdobyła trzecie mistrzostwo, tym razem w Madrycie, a wkrótce zameldowała się w ćwierćfinale French Open (pierwszy wielkoszlemowy ćwierćfinał). Jako najwyżej rozstawiona i dwunasta zawodniczka globu triumfowała przed własną publicznością w Maria Lankowitz, a tydzień później także w Palermo. Osiągnęła ćwierćfinał US Open, wygrywając w czwartej rundzie ze Steffi Graf. Zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, odpadła na samym początku po porażce z Martiną Hingis. Awansowała do czołowej dziesiątki rankingu światowego.
Sezon 1999 otworzyła zdobyciem mistrzostwa w Gold Coast po finale z najwyżej rozstawioną Pierce; w marcu doszła do półfinału w Hilton Head, ulegając Annie Kurnikowej; do końca roku grywała najwyżej w ćwierćfinałach i wypadła do trzeciej dziesiątki notowań. Jej najlepszy wynik w 2000 roku to finał z Klagenfurtu. Passę słabych występów przerwała wicemistrzostwem z Wiednia, wywalczonym w lipcu 2001; przegrała z Irodą Tulyaganovą, a po drodze wyeliminowała Anke Huber. W listopadzie triumfowała w swoim siódmym zawodowym turnieju w Pattayi. Spadła do piątej dziesiątki światowego rankingu.
2002-2004
W kwietniu 2002 zagrała w finale w Charleston po wiktoriach nad samymi utytułowanymi koleżankami: Virginią Ruano Pascual, Amélie Mauresmo, Mary Pierce, Sereną Williams i Jennifer Capriati (1 WTA), w finale pokonana przez Ivę Majoli. Awansowała na 17. miejsce w klasyfikacji WTA. W październiku triumfowała w Zurychu po dramatycznym finale z Lindsay Davenport (wynik 6:7(5), 7:6(8), 6:3; obrona piłki meczowej w tie-breaku drugiego seta). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA po raz drugi w karierze, ale odpadła w pierwszej rundzie. W 2003 wystąpiła w półfinałach w Gold Coast, Sopocie i Linzu.
W styczniu 2004 osiągnęła swój jedyny w karierze półfinał turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej. W Melbourne była rozstawiona z numerem 22, odprawiła Paolę Suárez, Nathalie Dechy, Lisę Raymond, zatrzymując się na późniejszej wicemistrzyni, Kim Clijsters. W Charleston również awansowała do półfinału, eliminując po drodze Jelenę Diemientjewą i Lindsay Davenport. W Birmingham przepadła w konfrontacji z Mariją Szarapową, która niespełna miesiąc później wygrała Wimbledon. Na koniec sezonu przed własną publicznością w Zurychu również walczyła o wejście do finału, ale uległa Alicii Molik. Wcześniej jednak pokonała Magdalenę Maleewą, Fabiolę Zuluagę i Paolę Suárez.
2005-2008
W 2005 roku Schnyder ponownie zaczęła być bardzo znaczącą postacią w kobiecym tenisie. W pierwszym turniejowym starcie w sezonie odniosła zwycięstwo, pokonując w finale w Gold Coast faworytkę publiczności, Samanthę Stosur. Wkrótce awansowała do ćwierćfinału Australian Open. W Charleston i Berlinie zagrała w półfinałach; w tym drugim występie eliminując Kim Clijsters i Swietłanę Kuzniecową. Została wicemistrzynią w zawodach pierwszej kategorii w Rzymie, pokonała tam Mariję Szarapową. W lipcu dodała do swojej kolekcji dziewiąty profesjonalny tytuł, wygrywając w Cincinnati. Jesienią wystąpiła w finałach w Zurychu i Linzu; ponownie zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, ale nie przeszła fazy grupowej.
W 2006 była wicemistrzynią w Charleston (przegrała z Nadią Pietrową) i Stanford (uległa Kim Clijsters); sześciokrotnie grała w półfinałach. Cały sezon spędziła w czołowej dziesiątce rankingu WTA. W 2007 zakończyła na finałach rywalizację w San Diego i Linzu; w Dosze bliska była pokonania Justine Henin; przegrała 6:3, 4:6, 5:7, prowadziła 5:3 w trzecim secie i miała piłkę meczową. Po raz pierwszy w karierze doszła do czwartej rundy Wimbledonu. W 2008 na Bali wygrała swój ostatni profesjonalny turniej w grze pojedynczej, w finale ogrywając Tamirę Paszek. W tym samym roku była finalistką w Bangalore.
2009-2011
Do 2011 roku awansowała jeszcze do trzech finałów: w 2009 i 2010 w Budapeszcie i w 2010 w Linzu. Odnotowała kilka cennych zwycięstw: w 2009 roku w Rzymie nad Sereną Williams (2 WTA), w Madrycie nad Nadią Pietrową (10 WTA) i Jeleną Janković (4 WTA), w Luksemburgu nad Kim Clijsters (18 WTA), oraz w 2010 roku w Madrycie nad Agnieszką Radwańską (9 WTA),.
Ostatni zawodowy występ Szwajcarki miał miejsce podczas wielkoszlemowego French Open 2011. Przegrała mecz pierwszej rundy gry pojedynczej z Soraną Cîrsteą 1:6, 3:6; w deblu wystąpiła w parze z Anną Leną Grönefeld i odpadły w drugiej rundzie.
Szwajcarka ogłosiła zakończenie tenisowej kariery dnia 28 maja 2011 w Paryżu, w czasie trwania wielkoszlemowego Roland Garros.
2015-2016
W lipcu 2015 roku Szwajcarka wznowiła tenisową karierę[1]. W dwóch pierwszych startach przegrała mecze otwarcia, ale w turnieju w Oldenzaal udanie przeszła przez eliminacje i została powstrzymana dopiero w ćwierćfinale. Na przełomie sierpnia i września nastąpił przełom, gdyż wygrała zawody w Pradze (ITF z pulą nagród 10.000 dolarów) – był to czwarty triumf Schnyder na tym poziomie rozgrywek. Wówczas powróciła do rankingu WTA Tour[2]. Do końca sezonu zaliczyła jeszcze jeden finał turnieju ITF – w połowie grudnia w meczu mistrzowskim w Bankoku uległa Kai Kanepi 3:6, 3:6[3]. Rok zakończyła na 740. miejscu w rankingu WTA Tour.
W styczniu 2016 roku wystąpiła w dwóch turniejach ITF, w obu przegrywając w drugim meczu. Miesiąc później przeszła przez eliminacje we włoskim Beinasco, a w głównym turnieju odpadła w drugiej rundzie. W kwietniu wróciła na korty WTA i przystąpiła do kwalifikacji do turnieju rangi WTA Premier w Charleston[4]. Mimo porażki w pierwszej rundzie z Samanthą Crawford 2:6, 6:1, 2:6 osiągnęła najwyższą pozycję po powrocie do tenisa – w notowaniu z 11 kwietnia 2016 roku została sklasyfikowana na 450 miejscu.
Gra podwójna
Patty Schnyder odnosiła sukcesy również w grze podwójnej. W 1998 wygrała zawody WTA w Hamburgu, partnerując Barbarze Schett. Z Austriaczką triumfowała również dwukrotnie w turnieju halowym w Paryżu (2003, 2004). W lutym 2002 zwyciężyła w Antwerpii w parze z Magdaleną Maleewą; ostatni tytuł odnotowała w 2008 w Stuttgarcie (z Grönefeld). Jedenaście razy kończyła turnieje deblowe w roli wicemistrzyni; między innymi w 1999 w Hilton Head (pierwsza kategoria) i w 2009 w Charleston (ranga Premier). Regularnie brała udział w imprezach wielkoszlemowych w tej konkurencji. W US Open 2004 awansowała do półfinału (z Schett, przegrały z Kuzniecową i Lichowcewą), a potem wyrównała ten wynik we French Open 2005 w duecie z Coriną Morariu. 6 czerwca 2005 zajmowała piętnaste miejsce w rankingu deblistek WTA.
Okazyjnie próbowała swoich sił w wielkoszlemowych turniejach gry mieszanej. Cztery razy odpadła w pierwszej rundzie, raz w drugiej, a podczas Australian Open 2009 uzyskała najlepszy rezultat, jakim jest ćwierćfinał. Jej partnerem był wówczas Wesley Moodie, a pogromcami szwajcarsko-południowoafrykańskiego duetu okazali się Anabel Medina Garrigues i Tommy Robredo.
Występy reprezentacyjne
W latach 1996–2011 reprezentowała Szwajcarię w rozgrywkach o Puchar Federacji. W 1998 jej drużyna została finalistą tego turnieju; Schnyder przegrała wtedy trzy spotkania z hiszpańskimi rywalkami. Jej partnerką w ekipie była Martina Hingis (składy były dwuosobowe). W kolejnych edycjach Szwajcarki nie zdołały przebić się do Grupy Światowej, a Patty po raz ostatni wystąpiła w barwach swojego kraju w kwietniu 2011 w konfrontacji ze Szwedkami w Lugano, gdzie zdobyła dwa punkty w grze pojedynczej. Ustanowiła wówczas nietypowy rekord – została najstarszą reprezentantką Helwecji w Pucharze Federacji, mając 32 lata i 123 dni.
Jej przygoda z letnimi igrzyskami olimpijskimi rozpoczęła się w 1996 roku w Atlancie, ale trafiła od razu na Conchitę Martínez i zdołała uskładać tylko trzy gemy. Po ośmiu latach przerwy w Atenach doszła do trzeciej rundy, a w Pekinie w 2008 do drugiej. W grze podwójnej osiągnęła ćwierćfinał z Martiną Hingis w 1996, potem nie przeszła już nigdy drugiej rundy.
Podsumowanie kariery
Schnyder otrzymała od WTA nagrodę na Debiut Roku 1998.
Przez kilkanaście lat rywalizacji zgromadziła jedenaście singlowych i pięć deblowych tytułów turniejowych WTA. Doszła przynajmniej do ćwierćfinałów w trzech z czterech imprez Wielkiego Szlema (oprócz Wimbledonu, tam najdalej była w czwartej rundzie); była półfinalistką US Open w grze podwójnej i ćwierćfinalistką Australian Open w grze mieszanej; notowana w czołowej dziesiątce indywidualnego rankingu WTA; wraz z drużyną Szwajcarii wystąpiła w Pucharze Federacji, przez wiele lat była najlepszą tenisistką swojego kraju.
Życie prywatne
Ma dwa koty, Mistera i Gizmo oraz australijskiego psa Tuckera. W wolnych chwilach czyta i ogląda filmy. Interesuje się wieloma sportami, w tym golfem, piłką nożną i bilardem. Jej ulubioną książką jest biografia Nelsona Mandeli. Podziwia pracę Jeana Zieglera (szwajcarski obrońca praw człowieka) i Michaela Moore’a.
5 grudnia 2003 w niemieckim Baden-Baden poślubiła Rainera Hofmanna (pochodzącego z Frankfurtu), który został jej trenerem. Małżeństwu z Hofmannem przeciwni byli rodzice Schnyder, a tenisistka zerwała z nimi kontakt.
Schnyder razem z mężem pisali książkę The White Mile, która miała zostać wydana jesienią 2011, jednak nie doszło do jej opublikowania.
26 kwietnia 2012 zostały sprzedane w aukcji meble Schnyder i jej męża, a także rakiety i piłki tenisowe należące do zawodniczki. Hofmannowie oddali je do przechowalni wiosną 2011, kiedy wyprowadzali się ze swojego domu w Bach w kantonie Schwyz. Nie uiścili jednak opłat za ich przetrzymywanie, które wzrosły do wysokości 380 tysięcy franków szwajcarskich. We wrześniu 2013 para ogłosiła separację[5][6]. Małżeństwo zakończyło się rozwodem[7], jak podały media – z powodu niewierności Hofmanna.
W czerwcu 2014 roku ogłosiła, że spodziewa się narodzin pierwszego dziecka[8][9]. 25 listopada urodziła córkę, której nadane zostały imiona Kim Ayla[10][11]. Ojcem dziewczynki jest partner tenisistki, Niemiec Jan Heino[12]. Para spotyka się od 2011 roku i mieszkają razem w pobliżu Hanoweru.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej
Występy w grze podwójnej
Turniej |
1994 |
1995 |
1996 |
1997 |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 – 2014 |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
Tytuły |
Z–P
|
Australian Open
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
2R
|
3R
|
3R
|
1R
|
1R
|
1R
|
2R
|
1R
|
A
|
3R
|
2R
|
QF
|
A
|
3R
|
koniec kariery
|
A
|
A
|
A
|
0 / 13
|
14 – 13
|
French Open
|
A
|
A
|
A
|
3R
|
QF
|
3R
|
A
|
2R
|
QF
|
3R
|
3R
|
SF
|
2R
|
1R
|
1R
|
QF
|
1R
|
2R
|
koniec kariery
|
A
|
A
|
A
|
0 / 14
|
24 – 14
|
Wimbledon
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
1R
|
1R
|
1R
|
2R
|
2R
|
1R
|
3R
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
1R
|
koniec kariery
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 10
|
5 – 10
|
US Open
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
QF
|
1R
|
2R
|
1R
|
2R
|
2R
|
SF
|
QF
|
A
|
2R
|
3R
|
3R
|
1R
|
koniec kariery
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 13
|
18 – 13
|
|
Ranking na koniec roku
|
–
|
441
|
104
|
59
|
29
|
41
|
47
|
77
|
56
|
40
|
18
|
32
|
–
|
87
|
52
|
31
|
110
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
–
|
0 / 50
|
61 – 50
|
Występy w grze mieszanej
Turniej |
1994 |
1995 |
1996 |
1997 |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 – 2014 |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
Tytuły |
Z–P
|
Australian Open
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
QF
|
A
|
A
|
koniec kariery
|
A
|
A
|
A
|
0 / 1
|
3 – 1
|
French Open
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
koniec kariery
|
A
|
A
|
A
|
0 / 1
|
0 – 1
|
Wimbledon
|
A
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
koniec kariery
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 2
|
1 – 2
|
US Open
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
A
|
1R
|
A
|
A
|
A
|
A
|
2R
|
A
|
koniec kariery
|
A
|
A
|
A
|
A
|
0 / 2
|
0 – 2
|
|
|
0 / 6
|
4 – 6
|
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 27 (11–16)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwniczka |
Wynik finału
|
Finalistka
|
1.
|
15 września 1996
|
Karlowe Wary
|
Ceglana
|
Ruxandra Dragomir
|
2:6, 6:3, 4:6
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
18 stycznia 1998
|
Hobart
|
Twarda
|
Dominique Monami
|
6:3, 6:2
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
22 lutego 1998
|
Hanower
|
Dywanowa (hala)
|
Jana Novotná
|
6:0, 2:6, 7:5
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
24 maja 1998
|
Madryt
|
Ceglana
|
Dominique Monami
|
3:6, 6:4, 6:0
|
Zwyciężczyni
|
4.
|
12 lipca 1998
|
Maria Lankowitz
|
Ceglana
|
Gala León García
|
6:2, 4:6, 6:3
|
Zwyciężczyni
|
5.
|
19 lipca 1998
|
Palermo
|
Ceglana
|
Barbara Schett
|
6:1, 5:7, 6:2
|
Finalistka
|
2.
|
4 października 1998
|
Monachium
|
Twarda (hala)
|
Venus Williams
|
2:6, 6:3, 2:6
|
Zwyciężczyni
|
6.
|
10 stycznia 1999
|
Gold Coast
|
Twarda
|
Mary Pierce
|
4:6, 7:6(5), 6:2
|
Finalistka
|
3.
|
16 lipca 2000
|
Klagenfurt
|
Ceglana
|
Barbara Schett
|
7:5, 4:6, 4:6
|
Finalistka
|
4.
|
15 lipca 2001
|
Wiedeń
|
Ceglana
|
Iroda Tulyaganova
|
3:6, 2:6
|
Zwyciężczyni
|
7.
|
5 listopada 2001
|
Pattaya
|
Twarda
|
Henrieta Nagyová
|
6:0, 6:4
|
Finalistka
|
5.
|
21 kwietnia 2002
|
Charleston
|
Ceglana
|
Iva Majoli
|
6:7(5), 4:6
|
Zwyciężczyni
|
8.
|
14 października 2002
|
Zurych
|
Twarda
|
Lindsay Davenport
|
6:7(5), 7:6(8), 6:3
|
Zwyciężczyni
|
9.
|
8 stycznia 2005
|
Gold Coast
|
Twarda
|
Samantha Stosur
|
1:6, 6:3, 7:5
|
Finalistka
|
6.
|
15 maja 2005
|
Rzym
|
Ceglana
|
Amélie Mauresmo
|
6:2, 3:6, 4:6
|
Zwyciężczyni
|
10.
|
18 lipca 2005
|
Cincinnati
|
Twarda
|
Akiko Morigami
|
6:4, 6:0
|
Finalistka
|
7.
|
23 października 2005
|
Zurych
|
Twarda (hala)
|
Lindsay Davenport
|
6:7(5), 3:6
|
Finalistka
|
8.
|
29 października 2005
|
Linz
|
Twarda (hala)
|
Nadieżda Pietrowa
|
6:4, 3:6, 1:6
|
Finalistka
|
9.
|
16 kwietnia 2006
|
Charleston
|
Ceglana
|
Nadieżda Pietrowa
|
3:6, 6:4, 1:6
|
Finalistka
|
10.
|
30 lipca 2006
|
Stanford
|
Twarda
|
Kim Clijsters
|
4:6, 2:6
|
Finalistka
|
11.
|
5 sierpnia 2007
|
San Diego
|
Twarda
|
Marija Szarapowa
|
2:6, 6:3, 0:6
|
Finalistka
|
12.
|
28 października 2007
|
Linz
|
Twarda (hala)
|
Daniela Hantuchová
|
4:6, 2:6
|
Finalistka
|
13.
|
9 marca 2008
|
Bangalore
|
Twarda
|
Serena Williams
|
5:7, 3:6
|
Zwyciężczyni
|
11.
|
14 września 2008
|
Bali
|
Twarda
|
Tamira Paszek
|
6:3, 6:0
|
Finalistka
|
14.
|
12 lipca 2009
|
Budapeszt
|
Ceglana
|
Ágnes Szávay
|
6:2, 4:6, 2:6
|
Finalistka
|
15.
|
11 lipca 2010
|
Budapeszt
|
Ceglana
|
Ágnes Szávay
|
2:6, 4:6
|
Finalistka
|
16.
|
17 października 2010
|
Linz
|
Twarda (hala)
|
Ana Ivanović
|
1:6, 2:6
|
Gra podwójna 16 (5–11)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partnerka |
Przeciwniczki |
Wynik finału
|
Finalistka
|
1.
|
12 kwietnia 1998
|
Amelia Island
|
Ceglana
|
Barbara Schett
|
Sandra Cacic
Mary Pierce
|
6:7(5), 6:4, 6:7(5)
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
3 maja 1998
|
Hamburg
|
Ceglana
|
Barbara Schett
|
Martina Hingis
Jana Novotná
|
7:6(3), 3:6, 6:3
|
Finalistka
|
2.
|
19 lipca 1998
|
Palermo
|
Ceglana
|
Barbara Schett
|
Elena Wagner
Pavlina Stojanowa
|
4:6, 2:6
|
Finalistka
|
3.
|
4 kwietnia 1999
|
Hilton Head
|
Ceglana
|
Barbara Schett
|
Jelena Lichowcewa
Jana Novotná
|
1:6, 4:6
|
Finalistka
|
4.
|
16 lipca 2000
|
Klagenfurt
|
Ceglana
|
Barbara Schett
|
Laura Montalvo
Paola Suárez
|
6:7(5), 1:6
|
Finalistka
|
5.
|
28 października 2001
|
Luksemburg
|
Twarda (hala)
|
Bianka Lamade
|
Jelena Bowina
Daniela Hantuchová
|
3:6, 3:6
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
17 lutego 2002
|
Antwerpia
|
Dywanowa (hala)
|
Magdalena Maleewa
|
Nathalie Dechy
Meilen Tu
|
6:3, 6:7(3), 6:3
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
9 lutego 2003
|
Paryż
|
Dywanowa (hala)
|
Barbara Schett
|
Marion Bartoli
Stéphanie Cohen-Aloro
|
2:6, 6:2, 7:6(5)
|
Finalistka
|
6.
|
4 maja 2003
|
Bol
|
Ceglana
|
Emmanuelle Gagliardi
|
Petra Mandula
Patricia Wartusch
|
3:6, 2:6
|
Zwyciężczyni
|
4.
|
15 lutego 2004
|
Paryż
|
Dywanowa (hala)
|
Barbara Schett
|
Silvia Farina Elia
Francesca Schiavone
|
6:3, 6:2
|
Finalistka
|
7.
|
31 października 2004
|
Linz
|
Twarda (hala)
|
Nathalie Dechy
|
Janette Husárová
Jelena Lichowcewa
|
2:6, 5:7
|
Finalistka
|
8.
|
10 kwietnia 2005
|
Amelia Island
|
Ceglana
|
Květa Peschke
|
Bryanne Stewart
Samantha Stosur
|
4:6, 2:6
|
Zwyciężczyni
|
5.
|
5 października 2008
|
Stuttgart
|
Twarda (hala)
|
Anna-Lena Grönefeld
|
Květa Peschke
Rennae Stubbs
|
6:2, 6:4
|
Finalistka
|
9.
|
19 października 2008
|
Zurych
|
Twarda (hala)
|
Anna-Lena Grönefeld
|
Cara Black
Liezel Huber
|
1:6, 6:7(3)
|
Finalistka
|
10.
|
19 kwietnia 2009
|
Charleston
|
Ceglana
|
Līga Dekmeijere
|
Bethanie Mattek-Sands
Nadieżda Pietrowa
|
7:6(5), 2:6, 9–11
|
Finalistka
|
11.
|
27 lipca 2009
|
Stambuł
|
Twarda
|
Julia Görges
|
Lucie Hradecká
Renata Voráčová
|
6:2, 3:6, 10–12
|
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze pojedynczej
Finały turniejów ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $
|
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
|
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
|
turnieje z pulą nagród 25 000 $
|
turnieje z pulą nagród 15 000 $
|
turnieje z pulą nagród 10 000 $
|
Gra pojedyncza 14 (7-7)
Rezultat
|
|
Data
|
Turniej
|
($)
|
Naw.
|
Przeciwniczka
|
Wynik
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
14/05/1995
|
Nitra
|
10 000
|
Ceglana
|
Barbara Castro
|
1:6, 6:2, 6:3
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
21/05/1995
|
Preszów
|
10 000
|
Ceglana
|
Jana Ondrouchová
|
6:1, 6:0
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
25/06/1995
|
Cureglia
|
10 000
|
Ceglana
|
Camilla Kremer
|
6:2, 6:1
|
Finalistka
|
1.
|
03/09/1995
|
Ateny
|
25 000
|
Ceglana
|
Henrieta Nagyová
|
2:6, 0:6
|
Finalistka
|
2.
|
21/04/1996
|
Murcja
|
75 000
|
Ceglana
|
Elena Wagner
|
4:6, 3:6
|
Finalistka
|
3.
|
08/09/1996
|
Bratysława
|
75 000
|
Ceglana
|
Henrieta Nagyová
|
0:6, 4:6
|
Zwyciężczyni
|
4.
|
05/08/2015
|
Praga
|
10 000
|
Ceglana
|
Zuzana Luknarová
|
6:1, 6:2
|
Finalistka
|
4.
|
20/12/2015
|
Bangkok
|
75 000
|
Twarda
|
Kaia Kanepi
|
3:6, 3:6
|
Zwyciężczyni
|
5.
|
22/05/2016
|
Båstad
|
10 000
|
Ceglana
|
Melanie Stokke
|
6:1, 6:3
|
Finalistka
|
5.
|
10/06/2017
|
Essen
|
25 000
|
Ceglana
|
Kaia Kanepi
|
3:6, 7:6(5), 0:2 krecz
|
Zwyciężczyni
|
6.
|
01/07/2017
|
Périgueux
|
25 000
|
Ceglana
|
Camilla Rosatelloi
|
6:4, 7:5
|
Zwyciężczyni
|
7.
|
30/07/2017
|
Horb
|
25 000
|
Ceglana
|
Conny Perrin
|
6:3, 6:1
|
Finalistka
|
6.
|
17/09/2017
|
Biarritz
|
80 000
|
Ceglana
|
Mihaela Buzărnescu
|
4:6, 3:6
|
Finalistka
|
7.
|
05/11/2017
|
Toronto
|
60 000
|
Twarda (hala)
|
Ysaline Bonaventure
|
6:7(3), 3:6
|
Występy w igrzyskach olimpijskich
Gra pojedyncza
- Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie, 1996,
- reprezentując państwo
Szwajcaria
- Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach, 2004,
- reprezentując państwo
Szwajcaria
- Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, 2008,
- reprezentując państwo
Szwajcaria
Gra podwójna
- Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie, 1996,
- reprezentując państwo
Szwajcaria, partnerka Martina Hingis
- Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach, 2004,
- reprezentując państwo
Szwajcaria, partnerka Myriam Casanova
- Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, 2008,
- reprezentując państwo
Szwajcaria, partnerka Emmanuelle Gagliardi
Przypisy
- ↑ Kacper Kowalczyk: Patty Schnyder powraca do zawodowego tenisa!. sportowefakty.pl, 2015-06-29. [dostęp 2016-03-01]. (pol.).
- ↑ Bartosz Gębicz: 36-letnia Patty Schnyder wraca do gry. Wygrała turniej w Pradze.. przegladsportowy.pl, 2015-09-19. [dostęp 2016-03-01]. (pol.).
- ↑ Rafał Smoliński: Gwiazdorska obsada finału futuresa w Bangkoku. Kaia Kanepi lepsza od Patty Schnyder. sportowefakty.pl, 2015-12-19. [dostęp 2016-03-01]. (pol.).
- ↑ WTA: TBT: Schnyder Slides Through Charleston. wtatennis.com, 2016-04-07. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
- ↑ Patty Schnyder separates from her husband Rainer Hofmann | Women’s Tennis Blog [online], www.womenstennisblog.com [dostęp 2017-11-25] (ang.).
- ↑ Tennis – Former top 10 player Patty Schnyder has separated from her controversial husband [online], www.tennisworldusa.org [dostęp 2017-11-25] (ang.).
- ↑ ITF Tennis - Pro Circuit - Articles - Schnyder claims first title since Pro Circuit return [online], itftennis.com [dostęp 2024-04-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-18] .
- ↑ Patty Schnyder pregnant after recent divorce | Women’s Tennis Blog [online], www.womenstennisblog.com [dostęp 2017-11-25] (ang.).
- ↑ Patty Schnyder expecting first child | TENNIS.com [online], www.tennis.com [dostęp 2017-11-25] .
- ↑ Patty Schnyder gives birth to a baby girl | Women’s Tennis Blog [online], www.womenstennisblog.com [dostęp 2017-11-25] (ang.).
- ↑ Schnyder gives birth to daughter | TENNIS.com [online], www.tennis.com [dostęp 2017-11-25] .
- ↑ Schwangere Patty Schnyder: Heino ist der Vater ihres Kindes – Blick [online], www.blick.ch [dostęp 2017-11-25] (niem.).
Bibliografia
Linki zewnętrzne