Kevin Ullyett
Państwo
Zimbabwe
Data i miejsce urodzenia
23 maja 1972 Harare
Wzrost
178 cm
Gra
praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny
1990
Zakończenie kariery
2009
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje
0
Najwyżej w rankingu
107 (22 maja 2000)
Australian Open
2R (2000)
US Open
2R (1993)
Gra podwójna
Wygrane turnieje
34
Najwyżej w rankingu
4 (31 stycznia 2005)
Australian Open
W (2005)
Roland Garros
QF (2004, 2008, 2009)
Wimbledon
F (2008)
US Open
W (2001)
Kevin Ullyett (ur. 23 maja 1972 w Harare ) – zimbabwejski tenisista , zwycięzca Australian Open 2005 , US Open 2001 w grze podwójnej oraz Australian Open 2002 w grze mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa , olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Syn Roberta , krykiecisty i hokeisty na trawie[1] . Karierę zawodową rozpoczął w roku 1990, a zakończył w listopadzie 2009 roku.
W singlu największym sukcesem Ullyetta jest finał rozgrywek z roku 1999 rangi ATP World Tour w Nottingham , gdzie w meczu o tytuł przegrał z Cédricem Pioline 3:6, 5:7. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu był w maju 2000 roku na 107. miejscu.
W deblu jest Ullyett mistrzem wielkoszlemowego US Open 2001 i Australian Open 2005[2] [3] . Oba tytuły wywalczył z Wayne’em Blackiem . Ponadto jest finalistą Wimbledonu 2008 (porażka wspólnie z Jonasem Björkmanem w z deblem Daniel Nestor –Nenad Zimonjić ). W 2004 roku doszedł do finału rozgrywek Tennis Masters Cup , lecz w finale razem z Blackiem przegrał z Bobem i Mikiem Bryanami . Łącznie jako deblista Ullyett wygrał 34 turnieje ATP World Tour oraz 25 razy grał w finałach tych rozgrywek. Najwyższą pozycję w zestawieniu indywidualnym deblistów osiągnął pod koniec stycznia 2005 roku, będąc na 4. pozycji.
W grze mieszanej jest mistrzem Australian Open 2002 (w parze z Danielą Hantuchovą )[4] . Wspólnie z Liezel Huber awansował do finału miksta na Australian Open 2005 , ale w decydującym spotkaniu lepsi okazali się Samantha Stosur i Scott Draper .
W latach 1999–2004 reprezentował Zimbabwe w Pucharze Davisa, występując głównie w deblu. W singlu pokonał m.in. Nicolasa Massú (Chile ) w 1999 roku oraz Filippo Volandriego (Włochy ) w 2003 roku. Łącznie zagrał w 18 meczach, wygrywając 11 (8 w deblu oraz 3 w singlu).
Ullyett 2 razy reprezentował kraj na igrzyskach olimpijskich – w Sydney (2000) i Atenach (2004) . W Sydney doszedł do 2 rundy gry pojedynczej, a także odpadł w 1 rundzie gry podwójnej. Podczas zawodów w Atenach zagrał wyłącznie w deblu , docierając do ćwierćfinału. W obu turniejach startował wspólnie z Wayne’em Blackiem.
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250
Gra pojedyncza (0–1)
Końcowy wynik
Nr
Data
Turniej
Nawierzchnia
Przeciwnik
Wynik finału
Finalista
1.
20 czerwca 1999
Nottingham
Trawiasta
Cédric Pioline
3:6, 5:7
Gra mieszana (1–1)
Gra podwójna (34–25)
Końcowy wynik
Nr
Data
Turniej
Nawierzchnia
Partner
Przeciwnicy
Wynik finału
Finalista
1.
28 kwietnia 1996
Seul
Twarda
Kent Kinnear
Rick Leach Jonathan Stark
4:6, 4:6
Zwycięzca
1.
2 lutego 1997
Szanghaj
Dywanowa (hala)
Maks Mirny
Tomas Nydahl Stefano Pescosolido
7:6, 6:7, 7:5
Zwycięzca
2.
26 kwietnia 1998
Orlando
Ceglana
Grant Stafford
Michael Tebbutt Mikael Tillström
4:6, 6:4, 7:5
Zwycięzca
3.
10 maja 1998
Coral Springs
Ceglana
Grant Stafford
Mark Merklein Vince Spadea
7:5, 6:4
Zwycięzca
4.
26 lipca 1998
Waszyngton
Twarda
Grant Stafford
Wayne Ferreira Patrick Galbraith
6:2, 6:4
Zwycięzca
5.
20 września 1998
Bournemouth
Ceglana
Neil Broad
Wayne Arthurs Alberto Berasategui
7:6, 6:3
Finalista
2.
11 października 1998
Bazylea
Twarda (hala)
Piet Norval
Olivier Delaître Fabrice Santoro
3:6, 6:7
Finalista
3.
10 stycznia 1999
Doha
Twarda
Piet Norval
Alex O’Brien Jared Palmer
3:6, 4:6
Finalista
4.
17 października 1999
Wiedeń
Twarda (hala)
Piet Norval
David Prinosil Sandon Stolle
3:6, 4:6
Zwycięzca
6.
24 października 1999
Lyon
Dywanowa (hala)
Piet Norval
Wayne Ferreira Sandon Stolle
4:6, 7:6(5), 7:6(4)
Zwycięzca
7.
14 listopada 1999
Sztokholm
Twarda (hala)
Piet Norval
Jan-Michael Gambill Scott Humphries
7:5, 6:3
Zwycięzca
8.
27 sierpnia 2000
Long Island
Twarda
Jonathan Stark
Jan-Michael Gambill Scott Humphries
6:4, 6:4
Zwycięzca
9.
8 października 2000
Hongkong
Twarda
Wayne Black
Dominik Hrbatý David Prinosil
6:1, 6:2
Zwycięzca
10.
12 listopada 2000
Petersburg
Twarda (hala)
Daniel Nestor
Thomas Shimada Myles Wakefield
7:6(5), 7:5
Zwycięzca
11.
18 lutego 2001
Kopenhaga
Twarda (hala)
Wayne Black
Jiří Novák David Rikl
6:3, 6:3
Zwycięzca
12.
26 sierpnia 2001
Long Island
Twarda
Jonathan Stark
Leoš Friedl Radek Štěpánek
6:1, 6:4
Zwycięzca
13.
8 września 2001
US Open, Nowy Jork
Twarda
Wayne Black
Donald Johnson Jared Palmer
7:6(9), 2:6, 6:3
Zwycięzca
14.
6 stycznia 2002
Adelaide
Twarda
Wayne Black
Bob Bryan Mike Bryan
7:5, 6:2
Zwycięzca
15.
3 marca 2002
San Jose
Twarda (hala)
Wayne Black
John-Laffnie de Jager Robbie Koenig
6:3, 4:6, 10–5
Finalista
5.
12 maja 2002
Rzym
Ceglana
Wayne Black
Martin Damm Cyril Suk
5:7, 5:7
Zwycięzca
16.
16 czerwca 2002
Londyn
Trawiasta
Wayne Black
Mahesh Bhupathi Maks Mirny
7:5, 6:3
Zwycięzca
17.
18 sierpnia 2002
Waszyngton
Twarda
Wayne Black
Bob Bryan Mike Bryan
3:6, 6:3, 7:5
Zwycięzca
18.
13 października 2002
Lyon
Dywanowa (hala)
Wayne Black
Mark Knowles Daniel Nestor
6:4, 3:6, 7:6(3)
Zwycięzca
19.
27 października 2002
Sztokholm
Twarda (hala)
Wayne Black
Wayne Arthurs Paul Hanley
6:4, 2:6, 7:6(4)
Finalista
6.
2 marca 2003
Dubaj
Twarda
Wayne Black
Leander Paes David Rikl
3:6, 0:6
Zwycięzca
20.
4 maja 2003
Monachium
Ceglana
Wayne Black
Joshua Eagle Jared Palmer
6:3, 7:5
Finalista
7.
20 lipca 2003
Stuttgart
Ceglana
Jewgienij Kafielnikow
Tomáš Cibulec Pavel Vízner
6:3, 3:6, 4:6
Finalista
8.
5 października 2003
Moskwa
Dywanowa (hala)
Wayne Black
Mahesh Bhupathi Maks Mirny
3:6, 5:7
Finalista
9.
19 października 2003
Madryt
Twarda (hala)
Wayne Black
Mahesh Bhupathi Maks Mirny
2:6, 6:2, 3:6
Finalista
10.
21 marca 2004
Indian Wells
Twarda
Wayne Black
Arnaud Clément Sébastien Grosjean
3:6, 6:4, 5:7
Zwycięzca
21.
4 kwietnia 2004
Miami
Twarda
Wayne Black
Jonas Björkman Todd Woodbridge
6:2, 7:6(12)
Zwycięzca
22.
16 maja 2004
Hamburg
Ceglana
Wayne Black
Bob Bryan Mike Bryan
6:4, 6:2
Finalista
11.
25 lipca 2004
Indianapolis
Twarda
Wayne Black
Jordan Kerr Jim Thomas
7:6(7), 6:7(3), 3:6
Finalista
12.
7 listopada 2004
Paryż
Dywanowa (hala)
Wayne Black
Jonas Björkman Todd Woodbridge
3:6, 4:6
Finalista
13.
14 listopada 2004
Tennis Masters Cup, Houston
Twarda
Wayne Black
Bob Bryan Mike Bryan
6:4, 5:7, 4:6, 2:6
Zwycięzca
23.
29 stycznia 2005
Australian Open, Melbourne
Twarda
Wayne Black
Bob Bryan Mike Bryan
6:4, 6:4
Finalista
14.
3 kwietnia 2005
Miami
Twarda
Wayne Black
Jonas Björkman Maks Mirny
1:6, 2:6
Finalista
15.
7 sierpnia 2005
Waszyngton
Twarda
Wayne Black
Bob Bryan Mike Bryan
4:6, 2:6
Zwycięzca
24.
14 sierpnia 2005
Montreal
Twarda
Wayne Black
Jonatan Erlich Andy Ram
6:7(5), 6:3, 6:0
Finalista
16.
21 sierpnia 2005
Cincinnati
Twarda
Wayne Black
Jonas Björkman Maks Mirny
6:7(3), 2:6
Finalista
17.
8 stycznia 2006
Adelaide
Twarda
Paul Hanley
Jonatan Erlich Andy Ram
6:7(4), 6:7(10)
Zwycięzca
25.
26 lutego 2006
Rotterdam
Twarda (hala)
Paul Hanley
Jonatan Erlich Andy Ram
7:6(4), 7:6(2)
Zwycięzca
26.
5 marca 2006
Dubaj
Twarda
Paul Hanley
Mark Knowles Daniel Nestor
1:6, 6:2, 10–1
Zwycięzca
27.
22 maja 2006
Hamburg
Ceglana
Paul Hanley
Mark Knowles Daniel Nestor
6:2, 7:6(8)
Zwycięzca
28.
18 czerwca 2006
Londyn
Trawiasta
Paul Hanley
Jonas Björkman Maks Mirny
6:4, 3:6, 10–8
Finalista
18.
6 sierpnia 2006
Waszyngton
Twarda
Paul Hanley
Bob Bryan Mike Bryan
3:6, 7:5, 3–10
Finalista
19.
13 sierpnia 2006
Toronto
Twarda
Paul Hanley
Bob Bryan Mike Bryan
3:6, 5:7
Zwycięzca
29.
15 października 2006
Sztokholm
Twarda (hala)
Paul Hanley
Olivier Rochus Kristof Vliegen
7:6(2), 6:4
Zwycięzca
30.
13 stycznia 2007
Sydney
Twarda
Paul Hanley
Mark Knowles Daniel Nestor
6:4, 6:7(3), 10–6
Finalista
20.
21 maja 2007
Hamburg
Ceglana
Paul Hanley
Bob Bryan Mike Bryan
3:6, 4:6
Finalista
21.
19 sierpnia 2007
Montreal
Twarda
Paul Hanley
Mahesh Bhupathi Pavel Vízner
4:6, 4:6
Finalista
22.
20 kwietnia 2008
Estoril
Ceglana
Jamie Murray
Jeff Coetzee Wesley Moodie
2:6, 6:4, 8–10
Zwycięzca
31.
22 czerwca 2008
Nottingham
Trawiasta
Bruno Soares
Jeff Coetzee Jamie Murray
6:2, 7:6(5)
Finalista
23.
6 lipca 2008
Wimbledon, Londyn
Trawiasta
Jonas Björkman
Daniel Nestor Nenad Zimonjić
6:7(12), 7:6(3), 3:6, 3:6
Finalista
24.
17 sierpnia 2008
Waszyngton
Twarda
Bruno Soares
Marc Gicquel Robert Lindstedt
6:7(6), 3:6
Zwycięzca
32.
12 października 2008
Sztokholm
Twarda (hala)
Jonas Björkman
Johan Brunström Michael Ryderstedt
6:1, 6:3
Zwycięzca
33.
2 listopada 2008
Paryż
Twarda (hala)
Jonas Björkman
Jeff Coetzee Wesley Moodie
6:2, 6:2
Finalista
25.
29 sierpnia 2009
New Haven
Twarda
Bruno Soares
Julian Knowle Jürgen Melzer
4:6, 6:7(3)
Zwycięzca
34.
25 października 2009
Sztokholm
Twarda (hala)
Bruno Soares
Simon Aspelin Paul Hanley
6:4, 7:6(4)
Przypisy
Bibliografia
Zwycięstwa w turniejach wielkoszlemowych
2001–2010
2011–2020
od 2021
Triumfatorzy
US Open w grze podwójnej (XXI wiek)
2001–2010
2011–2020
od 2021
2001–2010
2011–2020
od 2021