|
| Państwo
|
 Belgia
|
| Data i miejsce urodzenia
|
18 stycznia 1981
Namur
|
| Wzrost
|
168 cm
|
| Gra
|
praworęczna, jednoręczny backhand
|
| Status profesjonalny
|
1999
|
| Zakończenie kariery
|
2014
|
| Trener
|
Reginald Willems
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
2
|
| Najwyżej w rankingu
|
24 (17 października 2005)
|
| Australian Open
|
4R (2005)
|
| Roland Garros
|
3R (2001, 2006)
|
| Wimbledon
|
4R (2003)
|
| US Open
|
4R (2004)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
2
|
| Najwyżej w rankingu
|
29 (5 lipca 2004)
|
| Australian Open
|
2R (2004–2007, 2012)
|
| Roland Garros
|
W (2004)
|
| Wimbledon
|
3R (2005, 2012)
|
| US Open
|
3R (2006, 2009)
|
|
|
| Strona internetowa
|
Olivier Rochus (ur. 18 stycznia 1981 w Namur) – belgijski tenisista, zwycięzca French Open 2004 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Tenisistą zawodowym był również jego brat, Christophe Rochus.
Kariera tenisowa
Jako junior zwyciężył w Wimbledonie w deblu chłopców w 1998 roku, w parze z Rogerem Federerem. W grze pojedynczej dochodził do półfinałów juniorskich imprez wielkoszlemowych (1997, French Open i Wimbledon).
W zawodowym gronie tenisistów rywalizował w latach 1999–2014.
We wrześniu 2000 roku wygrał swój pierwszy turniej zawodowy w grze pojedynczej rangi ATP World Tour, w Palermo po zwycięstwie w finale z Diego Nargiso. Drugie zwycięstwo turniejowe odniósł w maju 2006 roku, kiedy w finale w Monachium pokonał rodaka Kristofa Vliegena. Ponadto grał w 8 przegranych finałach singla – dwukrotnie w roku 2002 i 2003 w Kopenhadze, w roku 2005 w Auckland, w 2007 roku w Mumbaju, następnie w 2009 roku w Sztokholmie oraz w 2010, 2011 roku w Newport i w 2012 ponownie w Auckland. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlowym był w połowie października 2005 roku na 24. miejscu.
W grze podwójnej Rochus odniósł swój największy sukces w karierze wygrywając wielkoszlemowy French Open w 2004 roku, grając w parze z Xavierem Malisse. Belgowie pokonali w finale francuski debel Fabrice Santoro–Michaël Llodra, a w jednej z wcześniejszych rund Todda Woodbridge'a i Jonasa Björkmana. Dzięki zwycięstwu na paryskich kortach Rochus i Malisse zakwalifikowali się do deblowego turnieju Tennis Masters Cup. Udział w turnieju zakończyli na etapie meczów grupowych, z 1 zwycięstwem i 2 porażkami na koncie. W rankingu deblistów na początku lipca 2004 roku zajmował najwyższą pozycję w indywidualnym zestawieniu deblistów - nr 29.
Od roku 2000 reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. Jego najlepszym rezultatem w tych rozgrywkach jest awans do ćwierćfinału z roku 2007. W trakcie rozgrywek pokonywał bardziej utytułowanych zawodników, jak np. Jamesa Blake (edycja z roku 2005) oraz Novaka Đokovicia (2005).
Rochus 3 razy startował w igrzyskach olimpijskich, w 2004 roku w Atenach, w 2008 roku w Pekinie i w 2012 roku w Londynie. Najlepsze rezultaty odnosił w Pekinie, w zawodach singlowych dochodząc do 3 rundy i w rozgrywkach deblowych do 2 rundy. Podczas turnieju gry podwójnej grał razem ze Steve'em Darcisem.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda
|
| Wielki Szlem
|
| Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
|
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
|
ATP International Series /
ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (2–8)
| Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
| Zwycięzca
|
1.
|
1 października 2000
|
Palermo
|
Ceglana
|
 Diego Nargiso
|
7:6(14), 6:1
|
| Finalista
|
1.
|
17 lutego 2002
|
Kopenhaga
|
Twarda (hala)
|
 Lars Burgsmüller
|
3:6, 3:6
|
| Finalista
|
2.
|
2 marca 2003
|
Kopenhaga
|
Twarda (hala)
|
 Karol Kučera
|
6:7(4), 4:6
|
| Finalista
|
3.
|
15 stycznia 2005
|
Auckland
|
Twarda
|
 Fernando González
|
4:6, 2:6
|
| Zwycięzca
|
2.
|
7 maja 2006
|
Monachium
|
Ceglana
|
Kristof Vliegen
|
6:4, 6:2
|
| Finalista
|
4.
|
30 września 2007
|
Mumbaj
|
Twarda
|
 Richard Gasquet
|
3:6, 4:6
|
| Finalista
|
5.
|
25 października 2009
|
Sztokholm
|
Twarda (hala)
|
 Markos Pagdatis
|
1:6, 5:7
|
| Finalista
|
6.
|
11 lipca 2010
|
Newport
|
Trawiasta
|
 Mardy Fish
|
7:5, 3:6, 4:6
|
| Finalista
|
7.
|
10 lipca 2011
|
Newport
|
Trawiasta
|
John Isner
|
3:6, 6:7(6)
|
| Finalista
|
8.
|
14 stycznia 2012
|
Auckland
|
Twarda
|
 David Ferrer
|
3:6, 4:6
|
Gra podwójna (2–5)
| Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
| Zwycięzca
|
1.
|
6 czerwca 2004
|
French Open, Paryż
|
Ceglana
|
Xavier Malisse
|
Michaël Llodra
Fabrice Santoro
|
7:5, 7:5
|
| Zwycięzca
|
2.
|
9 stycznia 2005
|
Adelaide
|
Twarda
|
Xavier Malisse
|
 Simon Aspelin
 Todd Perry
|
7:6, 6:4
|
| Finalista
|
1.
|
31 lipca 2005
|
Kitzbühel
|
Ceglana
|
Christophe Rochus
|
 Leoš Friedl
 Andrei Pavel
|
2:6, 7:6(5), 0:6
|
| Finalista
|
2.
|
8 stycznia 2006
|
Ad-Dauha
|
Twarda
|
Christophe Rochus
|
Jonas Björkman
 Maks Mirny
|
6:2, 3:6, 8–10
|
| Finalista
|
3.
|
15 października 2006
|
Sztokholm
|
Twarda (hala)
|
Kristof Vliegen
|
Paul Hanley
 Kevin Ullyett
|
6:7(2), 4:6
|
| Finalista
|
4.
|
20 lipca 2008
|
Kitzbühel
|
Ceglana
|
 Lucas Arnold Ker
|
James Cerretani
Victor Hănescu
|
3:6, 5:7
|
| Finalista
|
5.
|
7 lutego 2010
|
Zagrzeb
|
Twarda (hala)
|
Arnaud Clément
|
 Jürgen Melzer
Philipp Petzschner
|
6:3, 3:6 8–10
|
Bibliografia
| 2001–2010 |
|
|---|
| 2011–2020 |
|
|---|
| od 2021 |
|
|---|
