Hermann Weinbuch

Hermann Weinbuch

Data i miejsce urodzenia	22 marca 1960 Bischofswiesen
Klub	SK Berchtesgaden
Wzrost	178 cm
Debiut w PŚ	12.12 1983, Seefeld in Tirol (15. miejsce – Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	12.12 1983, Seefeld in Tirol (15. miejsce – Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	5.01 1985, Schonach (1. miejsce – Gundersen)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN Mistrzostwa świata złoto Seefeld 1985 indywidualnie złoto Seefeld 1985 sztafeta złoto Oberstdorf 1987 sztafeta brąz Oberstdorf 1987 indywidualnie Mistrzostwa świata juniorów złoto Mt-Sainte-Anne 1979 indywidualnie Puchar Świata Kryształowa kula 1985/1986 2. miejsce 1984/1985 2. miejsce 1986/1987
Inne nagrody
Medal Holmenkollen 1987

Hermann Weinbuch (ur. 22 marca 1960 w Bischofswiesen) – niemiecki kombinator norweski i skoczek narciarski reprezentujący RFN, czterokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów, a także zdobywca Pucharu Świata. Po zakończeniu kariery został trenerem.

Kariera

Pierwszy w karierze sukces Hermann Weinbuch osiągnął w 1978 roku, kiedy na mistrzostwach Europy juniorów w Murau zdobył indywidualnie złoty medal. W tym samym roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, gdzie zajął 21. miejsce. Podczas Mistrzostw Juniorów w kanadyjskim Mont-Sainte-Anne w 1979 roku zdobył swój drugi złoty medal w tej kategorii wiekowej. Już w 1980 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie siedemnasty wynik na skoczni i także siedemnasty czas biegu dały mu szesnaste miejsce w całych zawodach. Na tych samych igrzyskach wystąpił także w konkursie skoków, ale rywalizację zakończył dopiero na 48. miejscu. W 1982 roku wspólnie z Thomasem Müllerem i Hubertem Schwarzem zajął czwarte miejsce w zawodach drużynowych na mistrzostwach świata w Oslo.

W Pucharze Świata zadebiutował 17 grudnia 1983 roku w Seefeld. Zajął wtedy piętnaste miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena i tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1983/1984 punktował jeszcze czterokrotnie, najlepszy wynik osiągając 7 stycznia 1984 roku w Schonach, gdzie był czwarty. W klasyfikacji generalnej zajął dziesiąte miejsce. W lutym 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie. Po konkursie skoków zajmował dziesiąte miejsce, na trasie biegu także uzyskał dziesiąty wynik i w efekcie zawody zakończył na ósmym miejscu. Miesiąc później razem z kolegami z reprezentacji był piąty w sztafecie na mistrzostwach świata w Rovaniemi.

Pierwsze pucharowe podium wywalczył 5 stycznia 1985 roku, kiedy wygrał zawody w Schonach. Wygrał także 16 marca 1985 roku w Oslo, a 23 lutego w Leningradzie i 2 marca w Lahti zajmował drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej dało mu to drugie miejsce za Geirem Andersenem z Norwegii, a przed Hubertem Schwarzem. W styczniu 1985 roku brał udział w mistrzostwach świata w Seefeld. W zawodach indywidualny był siódmy w skokach, jednak na trasie biegu był najszybszy i ostatecznie zwyciężył, wyprzedzając Geira Andersena i Fina Jouko Karjalainena. Na tych samych mistrzostwach wraz z Thomasem Müllerem i Hubertem Schwarzem zdobył także złoty medal w sztafecie. Po skokach Niemcy zajmowali drugie miejsce, jednak po biegu wyprzedzili prowadzących Norwegów i sięgnęli po tytuł. Trzecie miejsce przypadło Finom.

Najlepsze wyniki Niemiec osiągnął w sezonie 1985/1986. Weinbuch zdominował rywalizację w Pucharze Świata wygrywając pięć z siedmiu zawodów: 4 stycznia w Schonach, 18 stycznia w Murau, 28 lutego w Lahti oraz 22 marca 1986 roku w Štrbskim Plesie. Ponadto 21 grudnia 1985 roku w Tarvisio i 14 marca 1986 w Oslo był drugi, a 29 grudnia w Oberwiesenthal zajął trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej był najlepszy, wyprzedzając Müllera oraz Andersena. Kolejny sezon ukończył na drugiej pozycji, ulegając tylko Torbjørnowi Løkkenowi z Norwegii. Czterokrotnie stawał na podium: 19 marca w Oslo odniósł swoje ostatnie pucharowe zwycięstwo, 27 lutego w Lahti i 13 marca w Leningradzie był drugi, a 6 marca 1987 roku w Falun był trzeci. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie zdobył indywidualnie brązowy medal, ustępując tylko dwóm Norwegom: Torbjørnowi Løkkenowi i Trondowi-Arne Bredesenowi. W zawodach drużynowych razem z Müllerem i Hansem-Peterem Pohlem zdobył swój trzeci złoty medal.

Weinbuch startował w zawodach do sezonu 1988/1989, ale już nie punktował. Na igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988 roku wystąpił tylko w konkursie indywidualnym, który ukończył na 29. pozycji. Nie brał udziału w Mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku. W 1987 r. nagrodzony został medalem Holmenkollen wraz z fińskim skoczkiem narciarskim Mattim Nykänenem.

Po zakończeniu kariery zawodniczej w 1989 roku został trenerem. Od 1996 do 2014 roku był głównym trenerem niemieckich kombinatorów norweskich. Po sezonie 2010/2011 miał zrezygnować z funkcji głównego szkoleniowca niemieckich kombinatorów norweskich. Zmienił jednak zdanie i poprowadził drużynę do igrzysk olimpijskich w Soczi. Następnie został asystentem trenera głównego niemieckich kombinatorów norweskich, Ronny'ego Ackermanna.

W kwietniu 2023 63-letni trener po 27 latach pracy i 57 medalach największych imprez zdecydował się rozstać z kadrą narodową, a jego następcą został były podopieczny Eric Frenzel^{[potrzebny przypis]}.

Osiągnięcia w kombinacji

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
16.	19 lutego	1980	Lake Placid	Indywidualnie K-90/15 km	432.200 pkt	-46.960 pkt	Ulrich Wehling
8.	12 lutego	1984	Sarajewo	Indywidualnie K-90/15 km	422.595 pkt	-25.205 pkt	Tom Sandberg
29.	28 lutego	1988	Calgary	Gundersen K-90/15 km	38:16.8 min	+4:58.9 min	Hippolyt Kempf

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
21.	20 lutego	1978	Lahti	Indywidualnie K-90/15 km	435.24 pkt	-59.51 pkt	Konrad Winkler
4.	26 lutego	1982	Oslo	Sztafeta K-90/3x5 km[1]	1295.92 pkt	-94.78 pkt	NRD
5.	18 marca	1984	Rovaniemi	Sztafeta K-90/3x5 km[2]	1189.46 pkt	-59.76 pkt	Norwegia
1.	18 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Gundersen K-90/15 km	410.10 pkt	-	-
1.	25 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Sztafeta K-90/3x5 km[3]	1276.90 pkt	-	-
3.	13 lutego	1987	Oberstdorf	Gundersen K-90/15 km	423.80 pkt	-2.36 pkt	Torbjørn Løkken
1.	14 lutego	1987	Oberstdorf	Sztafeta K-90/3x5 km[4]	1261.94 pkt	-	-

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
1.	16 lutego	1979	Mont-Sainte-Anne	Indywidualnie K-90/15 km	?	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1983/1984: 10.
• sezon 1984/1985: 2.
• sezon 1985/1986: 1.
• sezon 1986/1987: 2.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	5 stycznia 1985	Schonach	Gundersen K90/15 km	422.935 pkt	1.	-	-
2.	23 lutego 1985	Leningrad	Gundersen K90/15 km	433.05 pkt	2.	-14.50 pkt	Geir Andersen
3.	2 marca 1985	Lahti	Gundersen K90/15 km	?	2.	+41 s	Geir Andersen
4.	16 marca 1985	Oslo	Gundersen K90/15 km	430.400 pkt	1.	-	-
5.	21 grudnia 1985	Tarvisio	Gundersen K90/15 km	427.055 pkt	2.	-3.065 pkt	Geir Andersen
6.	29 grudnia 1985	Oberwiesenthal	Gundersen K90/15 km	411.80 pkt	3.	-4.10 pkt	Thomas Müller
7.	4 stycznia 1986	Schonach	Gundersen K90/15 km	421.700 pkt	1.	-	-
8.	18 stycznia 1986	Murau	Gundersen K90/15 km	417.145 pkt	1.	-	-
9.	28 lutego 1986	Lahti	Gundersen K90/15 km	414.000 pkt	1.	-	-
10.	14 marca 1986	Oslo	Gundersen K90/15 km	428.020 pkt	2.	-8.485 pkt	Hallstein Bøgseth
11.	22 marca 1986	Štrbské Pleso	Gundersen K90/15 km	436.2 pkt	1.	-	-
12.	27 lutego 1987	Lahti	Gundersen K90/15 km	425.630 pkt	2.	-5.430 pkt	Thomas Müller
13.	6 marca 1987	Falun	Gundersen K90/15 km	424.645 pkt	3.	-1.245 pkt	Torbjørn Løkken
14.	13 marca 1987	Leningrad	Gundersen K90/15 km	418.650 pkt	2.	-2.125 pkt	Wasilij Sawin
15.	19 marca 1987	Oslo	Gundersen K90/15 km	432.400 pkt	1.	-	-

Osiągnięcia w skokach

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
48.	23 lutego	1980	Lake Placid	Indywidualnie K-90/15 km	271.0 pkt	-115.6 pkt	Jouko Törmänen

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Biografia zawodnika na sports-reference.com (zarchiwizowane) (ang.) (ang.)

Przypisy

1. Skład drużyny: Hermann Weinbuch, Thomas Müller, Hubert Schwarz
2. Skład drużyny: Thomas Müller, Hermann Weinbuch, Hubert Schwarz
3. Skład drużyny: Thomas Müller, Hubert Schwarz, Hermann Weinbuch
4. Skład drużyny: Hermann Weinbuch, Hans-Peter Pohl, Thomas Müller