Data i miejsce urodzenia
|
27 lipca 1956 Kajaani
|
Klub
|
Ounasvaaran Hiihtoseura
|
Wzrost
|
183 cm
|
Debiut w PŚ
|
17.12 1983, Seefeld (4. miejsce - Gundersen)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
17.12 1983, Seefeld (4. miejsce - Gundersen)
|
Dorobek medalowy
|
|
Jouko Kalevi Karjalainen (ur. 27 lipca 1956 w Kajaani) – fiński narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, dwukrotny medalista olimpijski oraz czterokrotny medalista mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszą dużą imprezą w karierze Karjalainena były mistrzostwa świata w Lahti w 1978 roku. Jouko po skokach znajdował się na czwartej pozycji, jednak w biegu zaprezentował się słabiej i ostatecznie został sklasyfikowany na ósmym miejscu. Pierwszy sukces osiągnął dwa lata później, podczas igrzysk olimpijskich w Lake Placid. W rozgrywanych tam zawodach indywidualnych awansował z siódmego miejsca po skokach na drugie po biegu. Lepszy okazał się tylko reprezentant NRD Ulrich Wehling, a trzecie miejsce zajął jego rodak Konrad Winkler. W 1981 roku wygrał zawody w kombinacji podczas Holmenkollen ski festival. Rok później wystąpił na mistrzostwach świata w Oslo, gdzie indywidualnie był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Uwe Dotzauerem z NRD. W zawodach drużynowych wspólnie z Rauno Miettinenem i Jormą Etelälahtim wywalczył srebrny medal. Po skokach zajmowali trzecie miejsce, z niewielką stratą do zajmujących drugie miejsce Norwegów. W biegu zdołali ich wyprzedzić, jednak po podliczeniu punktów okazało się, że Norwegowie i Finowie uzyskali identyczny wynik punktowy (1243,60 pkt), wobec czego srebrne medale przyznano obu drużynom.
W Pucharze Świata zadebiutował 17 grudnia 1983 roku, w pierwszych w historii zawodach tego cyklu, rozegranych w Seefeld. Zajął tam czwarte miejsce co jak się później okazało miało pozostać jego najlepszym pucharowym wynikiem. W pozostałej części sezonu 1983/1984 w czołowej dziesiątce znalazł się tylko raz, 3 marca 1984 roku w Lahti zajmując dziesiątą pozycję. W klasyfikacji generalnej zajął 14. miejsce. W lutym 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie. W zawodach indywidualnych zdołał awansować z piętnastej pozycji, którą zajmował po skokach aż na drugie po biegu. Na trasie biegu był zdecydowanie najlepszy, nie wystarczyło to jednak, by pokonać złotego medalistę Toma Sandberga z Norwegii. Tym samym Karjalainen zdobył drugi w swojej karierze srebrny medal olimpijski, bezpośrednio wyprzedzając swego rodaka Jukkę Ylipulliego. Miesiąc po igrzyskach wraz z Miettinenem i Ylipullim zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych podczas mistrzostw świata w Rovaniemi.
W zawodach Pucharu Świata startował sporadycznie do sezonu 1987/1988, jednak sukcesów nie osiągnął. W tym czasie wystartował jeszcze na mistrzostwach świata w Seefeld w 1985 roku. W zawodach indywidualnych wywalczył tam brązowy medal, ustępując tylko Hermannowi Weinbuchowi z RFN i Norwegowi Geirowi Andersenowi. Ponadto w sztafecie razem z Jyrim Pelkonenem i Jukką Ylipullim zdobył kolejny brązowy medal. W 1988 roku zakończył karierę.
Po zakończeniu kariery pracował jako trener. W latach 1998–2002 i 2006-2008 prowadził pierwszą reprezentację Finlandii w kombinacji norweskiej.
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Karjalainen nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata.
Linki zewnętrzne
Przypisy