PROFILBARU.COM

Thomas Müller
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1961 ; Aschaffenburg
Klub	SC Oberstdorf
Wzrost	187 cm
Debiut w PŚ	17.12 1983, Seefeld ; (7. miejsce - Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	17.12 1983, Seefeld ; (7. miejsce - Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	7.01 1984, Schonach (1. miejsce - Gundersen)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja RFN
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Uniwersjada
	Puchar Świata
2. miejsce ;	1985/1986

Thomas Müller (ur. 5 marca 1961 w Aschaffenburgu) – niemiecki kombinator norweski reprezentujący RFN, złoty medalista olimpijski, dwukrotny złoty medalista mistrzostw świata i brązowy medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Thomas Müller pojawił się w lutym 1981 roku, kiedy na mistrzostwach świata juniorów w Schonach wywalczył indywidualnie brązowy medal. Rok później wystąpił na mistrzostwach świata w Oslo, gdzie indywidualnie był szósty, a wspólnie z kolegami z reprezentacji zajął czwarte miejsce w konkursie drużynowym, przegrywając walkę o brązowy medal z Norwegami.

W Pucharze Świata zadebiutował 17 grudnia 1983 roku w Seefeld in Tirol. Zajął wtedy siódme miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1983/1984 pojawił się jeszcze pięciokrotnie, w tym już w trzecich zawodach cyklu, 7 stycznia 1984 roku w Schonach po raz pierwszy zwyciężył. Müller wygrał także konkurs 3 marca 1984 roku w Lahti, co pozwoliło mu zająć czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie. Po konkursie skoków zajmował trzecie miejsce ze stratą 5.6 punktu do prowadzącego Toma Sandberga z Norwegii. Na trasie biegu stracił jednak dwie kolejne pozycje i rywalizację zakończył na piątym miejscu.

Pierwszy sukces w kategorii seniorów osiągnął podczas mistrzostw świata w Seefeld w 1985 roku. Wspólnie z Hubertem Schwarzem i Hermannem Weinbuchem zdobył drużynowo złoty medal. Po skokach Niemcy zajmowali drugie miejsce, jednak po biegu wyprzedzili prowadzących Norwegów i sięgnęli po tytuł. Trzecie miejsce przypadło Finom. W rywalizacji pucharowej Müller ponownie dwukrotnie stawał na podium: 20 grudnia 1984 roku w Sankt Moritz oraz 2 marca 1985 roku w Lahti, w obu przypadkach zajmując trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął siódmą pozycję.

Sezon 1985/1986 był najlepszym w historii jego występów w Pucharze Świata. Niemiec czterokrotnie stawał na podium, w tym 29 grudnia 1985 roku w Oberwiesenthal po raz kolejny zwyciężył. W klasyfikacji generalnej zajął drugie miejsce za Weinbuchem, a przed Geirem Andersenem z Norwegii. Dobrą formę prezentował także w sezonie 1986/1987, który ukończył na piątej pozycji. Trzykrotnie zameldował się na podium: 27 lutego w Lahti zwyciężył, 6 marca w Falun był drugi, a 13 marca 1987 roku w Leningradzie zajął trzecie miejsce. Sukces w Lahti był jego ostatnim pucharowym zwycięstwem w karierze. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 1987 roku Niemcy w składzie: Müller, Hans-Peter Pohl i Hubert Schwarz obronili tytuł drużynowych mistrzów świata wywalczony dwa lata wcześniej. Wygrali konkurs skoków i z przewagą ponad pięciu minut przystąpili do biegu. Prowadzenia już nie oddali i wyraźnie wyprzedzili Norwegów oraz reprezentantów ZSRR. W konkursie indywidualnym wypadł przeciętnie, zajmując ostatecznie 10. miejsce.

Ostatni raz na podium stanął 9 stycznia 1988 roku w Sankt Moritz, gdzie był trzeci w Gundersenie. Ponadto jeszcze pięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce konkursów sezonu 1987/1988, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej był szósty. W lutym 1988 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary. Indywidualnie zaprezentował się słabo, po skokach zajmował 31. miejsce, lecz w biegu awansował na 24. pozycję. W zawodach drużynowych wraz z Pohlem i Schwarzem wywalczył złoty medal. Zwyciężyli w skokach i z przewagą 16 sekund nad Austriakami przystąpili do biegu. Na mecie ich przewaga nad reprezentantami Austrii wzrosła do ponad pół minuty, lecz drugie miejsce zajęli Szwajcarzy, którzy stracili do zwycięzców stracili tylko 3.4 sekundy. Austriakom przypadło ostatecznie trzecie miejsce. Igrzyska w Calgary były pierwszymi, na których rozegrano zawody drużynowe w kombinacji norweskiej i tym samym reprezentanci RFN zostali pierwszymi w historii mistrzami olimpijskimi w tej konkurencji. Złoty medal olimpijski był równocześnie ostatnim sukcesem w karierze Thomasa.

Müller startował w zawodach Pucharu Świata do sezonu 1991/1992, jednak osiągał coraz słabsze wyniki. W tym czasie wystartował jeszcze na mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku zajmując siódme miejsce w sztafecie i dziewiąte indywidualnie. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991 roku. Indywidualnie zajął dziesiąte miejsce, a wspólnie z kolegami był czwarty w sztafecie, przegrywając walkę o brązowy medal z Japończykami. W 1992 roku zakończył karierę.

Po zakończeniu kariery został trenerem w Oberstdorfie. W 2009 roku został wybrany trenerem roku w kombinacji norweskiej przez Niemiecki Związek Narciarski (DSV).

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
5.	12 lutego	1984	Sarajewo	Indywidualnie K-90/15 km	422.595 pkt	-20.600 pkt	Tom Sandberg
1.	24 lutego	1988	Calgary	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[1]	1:20:46.0 h	-	-
25.	28 lutego	1988	Calgary	Gundersen K-90/15 km	38:16.8 min	+4:35.2 min	Hippolyt Kempf

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
6.	19 lutego	1982	Oslo	Gundersen K-90/15 km	426.600 pkt	-8.200 pkt	Tom Sandberg
4.	26 lutego	1982	Oslo	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[2]	1295.92 pkt	-94.78 pkt	NRD
5.	18 marca	1984	Rovaniemi	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[3]	1189.46 pkt	-59.76 pkt	Norwegia
13.	18 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Gundersen K-90/15 km	410.10 pkt	-38.63 pkt	Hermann Weinbuch
1.	25 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[4]	1276.90 pkt	-	-
10.	13 lutego	1987	Oberstdorf	Gundersen K-90/15 km	423.80 pkt	-9.17 pkt	Torbjørn Løkken
1.	14 lutego	1987	Oberstdorf	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[5]	1261.94 pkt	-	-
9.	18 lutego	1989	Lahti	Gundersen K-90/15 km	37:10.7 min	+3:58.3 min	Trond Einar Elden
7.	24 lutego	1989	Lahti	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[6]	1:24:21.7 h	+5:02.0 min	Norwegia
10.	7 lutego	1991	Val di Fiemme	Gundersen K-90/15 km	41:00.6 min	+2:31.9 min	Fred Børre Lundberg
4.	8 lutego	1991	Val di Fiemme	Sztafeta K-90/3 × 10 km^[7]	1:21:22.5 h	+2:22.8 min	Austria

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
3.	12 lutego	1981	Schonach	Indywidualnie K-90/15 km	?	?	Bernd Blechschmidt

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	7 stycznia 1984	Schonach	Gundersen K90/15 km	432.640 pkt	1.	-	-
2.	3 marca 1984	Lahti	Gundersen K90/15 km	414.000 pkt	1.	-	-
3.	20 grudnia 1984	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	419.10 pkt	3.	-4.89 pkt	Geir Andersen
4.	2 marca 1985	Lahti	Gundersen K90/15 km	?	3.	+2:21.6 min	Geir Andersen
5.	21 grudnia 1985	Tarvisio	Gundersen K90/15 km	427.055 pkt	3.	-7.850 pkt	Geir Andersen
6.	29 grudnia 1985	Oberwiesenthal	Gundersen K90/15 km	411.8 pkt	1.	-	-
7.	4 stycznia 1986	Schonach	Gundersen K90/15 km	421.700 pkt	2.	-4.880 pkt	Hermann Weinbuch
8.	18 stycznia 1986	Murau	Gundersen K90/15 km	417.145 pkt	3.	-10.620 pkt	Hermann Weinbuch
9.	27 lutego 1987	Lahti	Gundersen K90/15 km	425.630 pkt	1.	-	-
10.	6 marca 1987	Falun	Gundersen K90/15 km	424.645 pkt	2.	-0.000 pkt	Torbjørn Løkken
11.	13 marca 1987	Leningrad	Gundersen K90/15 km	418.650 pkt	3.	-6.775 pkt	Wasilij Sawin
12.	9 stycznia 1988	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	420.04 pkt	3.	-3.54 pkt	Torbjørn Løkken