PROFILBARU.COM

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	4 kwietnia 1904
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Sobór Zaśnięcia Matki Bożej
Konsekrator	Włodzimierz (Bogojawleński)
Współkonsekratorzy	Sergiusz (Łanin), Grzegorz, Jan, Antoni, Nikanor (Nadieżdin), Parteniusz (Lewicki), Tryfon (Turkiestanow), Sergiusz (Stragorodski)
Konsekrowani biskupi
Stefan (Dzubaj)	15 sierpnia 1916
Aftimios (Ofiesh)	3 maja 1917
Współkonsekrowani biskupi
Serafin (Gołubiatnikow)	2 grudnia 1905
Arystarch (Nikołajewski)	1 marca 1920

Eudokim
	Wasilij Mieszczerski
	Arcybiskup niżnonowogrodzki
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	1 kwietnia 1869 ; gubernia włodzimierska
Data i miejsce śmierci	10 maja lub 22 października 1935 ; Moskwa
Miejsce pochówku	Cmentarz Wagańkowski
	Arcybiskup niżnonowogrodzki
Okres sprawowania	1918–1924
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1893
Prezbiterat	21 czerwca 1894
Chirotonia biskupia	4 kwietnia 1904
	Multimedia w Wikimedia Commons

Eudokim, imię świeckie Wasilij Iwanowicz Mieszczerski (ur. 20 marca^?/1 kwietnia 1869, zm. 1935) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Drugi zwierzchnik Żywej Cerkwi.

Życiorys

Urodził się w rodzinie psalmisty cerkiewnego. W 1894 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną. W czasie studiów złożył śluby zakonne przed jej rektorem, archimandrytą Antonim (Chrapowickim). 21 czerwca 1894 został hieromnichem, zaś z początkiem nowego roku szkolnego podjął pracę w seminarium duchownym w Niżnym Nowogrodzie. Po dwóch latach awansował na jego inspektora. W 1898 podniesiony do godności archimandryty i przeniesiony na stanowisko inspektora akademii, której był absolwentem. Od 1902 był jej wykładowcą, a od 1903 – rektorem.

4 stycznia 1904 miała miejsce jego chirotonia na biskupa wołokołamskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. Po pięciu latach przeniesiony do eparchii tulskiej jako jej wikariusz z tytułem biskupa kaszyrskiego. W 1914 podniesiony do godności arcybiskupiej jako arcybiskup aleucki i północnoamerykański, kierował misją rosyjską w Ameryce Północnej. W 1917 wrócił do Rosji jako delegat na Sobór Lokalny, a wkrótce potem został wybrany arcybiskupem Niżnego Nowogrodu.

16 czerwca 1922 w liście otwartym, który podpisali również metropolita Sergiusz (Stragorodzki) oraz arcybiskup Serafin (Mieszczeriakow), opowiedział się po stronie ruchu Żywej Cerkwi przeciw patriarsze moskiewskiemu Tichonowi. W nowej strukturze kościelnej otrzymał godność metropolity Odessy 2 listopada 1922. Od 13 kwietnia 1924 w miejsce Antoniego (Granowskiego) przewodniczył Wyższej Radzie Cerkiewnej. Rok wcześniej wybrany przewodniczącym Synodu Żywej Cerkwi.

Od 1934 pozostawał w stanie spoczynku, zachowując jednak członkostwo w Synodzie. Zmarł 10 maja lub 22 października 1935 jako konsekwentny zwolennik odnowicielstwa. Pochowany w Moskwie na Cmentarzu Wagańskim.