W 2002 zwrócił się do Synodu Kościoła z prośbą o przeniesienie do pracy duszpasterskiej na Ukrainie, która została rozpatrzona pozytywnie. W 2004 został mianowany archimandrytą. 22 listopada 2006 nominowany na biskupa pomocniczego eparchii kijowskiej z tytułem biskupa boryspolskiego. Cztery dni później odbyła się jego chirotonia biskupia[1].
24 września 2008 r. został podniesiony do godności arcybiskupa[1].
W 2011 wszedł w skład Wyższej Rady Cerkiewnej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[3]. Od maja 2012 jest kanclerzem Kościoła[4], a zakres jego pełnomocnictw de facto czynił z niego drugą, po metropolicie kijowskim, osobę w Kościele[5]. 19 stycznia 2013 otrzymał godność metropolity[6].
25 września 2013 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego mianował go pierwszym ordynariuszem nowo utworzonej eparchii boryspolskiej[7].
Reprezentował Kościół na spotkaniu prezydenta Ukrainy Wiktora Janukowycza z przedstawicielami Kościołów i związków wyznaniowych 25 stycznia 2014, w czasie protestów na kijowskim Majdanie. W imieniu Kościoła stwierdził, iż państwo znalazło się na krawędzi upadku i wezwał do kontynuowania rozmów między opozycją i rządem[8]. Według informacji prasowych, po odejściu w stan spoczynku metropolity kijowskiego i całej Ukrainy Włodzimierza w lutym 2014 był brany pod uwagę jako kandydat na locum tenens metropolii, większą liczbę głosów uzyskał jednak metropolita czerniowiecki Onufry[9]. W czasie Soboru Biskupów Kościoła, który obierał nowego metropolitę kijowskiego, metropolita Antoni uzyskał w głosowaniu poparcie 24 hierarchów, ponownie przegrywając w głosowaniu z metropolitą Onufrym[10].
_%D0%B7_%D0%BF%D0%B0%D0%BD%D0%B0%D0%B3%D1%96%D1%94%D1%8E.jpg)
