13 kwietnia 1938 Wilno
wokal, perkusja
jazz, pop
piosenkarz, perkusista
od 1958
Wojciech Karolak, Krzysztof Komeda, Andrzej Kurylewicz, Jerzy Milian, Janusz Muniak, Włodzimierz Nahorny, Zbigniew Namysłowski, Krzysztof Sadowski, Andrzej Trzaskowski, Michał Urbaniak, Jan Ptaszyn Wróblewski
Andrzej Dąbrowski (ur. 13 kwietnia 1938 w Wilnie[1]) – polski piosenkarz, perkusista (jazzman), kompozytor, dziennikarz, fotografik, a także kierowca rajdowy (wicemistrz Polski w rajdach samochodowych w 1957).
Absolwent krakowskiego Liceum Muzycznego oraz Wydziału Instrumentalnego Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie (w klasie perkusji Józefa Stojki).
Od 1981 honorowy członek Związku Profesjonalnych Muzyków w Fort Worth w Teksasie[2]. Jako fotografik miał pięć wystaw indywidualnych[3].
W 2005 uczestniczył w koncercie Wiosna Polaków. W 2013 brał udział w jubileuszowym 50. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Ponownie na deskach opolskiej sceny wystąpił w 2017 i 2018.
Działalność muzyczną rozpoczął jeszcze w czasie nauki w szkole średniej w jazzowym trio Wojciecha Karolaka. Profesjonalnym debiutem był w 1958 udział w Zaduszkach Jazzowych, gdzie wystąpił jako perkusista w trio Andrzeja Kurylewicza. Z zespołem tym wystąpił także w tym samym roku na I Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree '58 w Warszawie.
Był perkusistą polskich grup jazzowych, m.in. Andrzeja Kurylewicza (1958−1961), Jana Ptaszyna Wróblewskiego (1961−1966), a także Krzysztofa Komedy, Jerzego Miliana, Włodzimierza Nahornego, Zbigniewa Namysłowskiego, Krzysztofa Sadowskiego, Andrzeja Trzaskowskiego oraz Michała Urbaniaka. Współpracował też m.in. z Andrzejem Cudzichem, Urszulą Dudziak, Adamem Makowiczem, Jerzym Matuszkiewiczem, Januszem Muniakiem, Tomaszem Stańką, Jarosławem Śmietaną i Ten Typ Mes.
Towarzyszył na estradzie i w studiach nagrań artystom sceny jazzowej, takim jak: Josephine Baker, Stan Getz, Don Ellis, Art Farmer, Johnny Griffin, Jon Hendricks, Rolf Kuhn, Bud Powell, Lucky Thompson czy Bernt Rosengren.
Współpracował z Filharmonią Krakowską oraz z Orkiestrą Polskiego Radia, a także z zespołem kameralnym Musica Antiqua et Nova.
Występował na Jazz Campingu Kalatówki w latach 1959, 1999, 2001, 2004, 2006 i 2009. Brał udział w Festiwalu Jazzowym w Sopocie w 2007 i w Bielskiej Zadymce Jazzowej w 2008[3].
Jako wokalista jazzowy zadebiutował w 1965, jako piosenkarz wykonujący prócz jazzu muzykę pop – w 1970. Śpiewał standardy muzyki światowej, własne kompozycje, a także piosenki napisane przez popularnych kompozytorów muzyki rozrywkowej (m.in. takich, jak: Wojciech Karolak, Antoni Kopff, Jerzy Milian, Włodzimierz Nahorny, Ryszard Poznakowski, Jan „Ptaszyn” Wróblewski) i autorów tekstów (np. Andrzej Bianusz, Maria Czubaszek, Jonasz Kofta, Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka).
Koncertował w Europie (m.in. Czechosłowacja, Norwegia, Niemcy Zachodnie, Szwecja), Stany Zjednoczone, Indie i Związek Radziecki. Nigdy nie obchodził żadnego jubileuszu ani benefisu z okazji swej działalności estradowej.
Występował także w duetach, m.in. z Renatą Danel, Anią Dąbrowską, Krystyną Prońko, Dorotą Miśkiewicz, Urszulą Sipińską, Marianną Wróblewską; ostatnio z Ten Typ Mes i z Andrzejem Marcysiakiem z zespołu Andre (disco polo).
oraz wiele EP, SP i pocztówek dźwiękowych
Współpracował z „Przekrojem” i pismem „Motor” jako autor reportaży ilustrowanych własnymi fotografiami (reportaże dotyczyły podróży po świecie, jakie odbywał, koncertując). Pisał także relacje z koncertów i recenzje dla czasopism o tematyce jazzowej („Jazz”, „Jazzi”), a także dla kącika jazzowego w „Panoramie”.
Był felietonistą „Polityki”, w tekstach krytykował działalność Polskiego Radia i Telewizji, jak również życia estradowego w Polsce.
11 lat należał do zespołu redakcyjnego tygodnika „Motor”, w którym pisał artykuły o caravaningu, raporty z dróg, testował samochody oraz pisał o bezpieczeństwie ruchu drogowego. Trzy lata prowadził dział motoryzacji w miesięczniku „Gentleman”. Za swoje artykuły o tematyce motoryzacyjnej zdobył wyróżnienie Złotego Koła Kierownicy.
Należy do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.
W latach 70. przez 5 lat współpracował z Programem III Polskiego Radia, gdzie prowadził audycje muzyczne: Trzy kwadranse jazzu oraz Z wokalistyką na Ty[4].
Pojawia się czasem w porannych programach TVP, na Festiwalu Top Trendy w Sopocie, prezentuje nową CD z zespołem Zbigi Band. W 2010 Andrzej Dąbrowski nagrał nową wersję piosenki „Do zakochania jeden krok” wraz z Ędwardem Ąckim (kreowanym przez Szymona Majewskiego) dla programu Szymon Majewski Show. Odcinek z tym nagraniem został wyemitowany 15 marca 2010.
Przez 50 lat uczestniczenia w wyścigach i rajdach samochodowych 63 razy znalazł się na podium.
W mistrzostwach Polski po raz pierwszy wziął udział w 1957, kiedy zdobył tytuł wicemistrza. 4 razy brał udział w Rajdzie Polski. W 1975 znalazł się w rajdowym Teamie FSO. Wielokrotny Mistrz Polski Dziennikarzy (w latach: 1991, 1992, 1993, 1995, 2004, 2007)[5].