Wojciech Stanisław[a] Trzciński (ur. 22 lipca 1949 w Warszawie) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej, filmowej i teatralnej, aranżer, pianista i gitarzysta, dyrygent oraz producent muzyczny.
Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie (matura 1967)[1]. Absolwent Wydziału Geografii Uniwersytetu Warszawskiego. Autor muzyki do filmów, programów telewizyjnych, widowisk teatralnych, a także kompozytor piosenek dla wielu polskich wykonawców. Dyrektor artystyczny festiwali w Opolu i Sopocie. Jeden z pomysłodawców nagrody Polskiego Przemysłu Fonograficznego Fryderyki. Założyciel prywatnego, niezależnego ośrodka sztuki Fabryka Trzciny, za którego utworzenie otrzymał Paszport Polityki i Nagrodę Kisiela.
Prezes zarządu i dyrektor generalny Hanna-Barbera Poland (1987–1993), założyciel i redaktor naczelny miesięcznika Video Świat Hanna-Barbera (1990–1992)[2][3].
Kariera muzyczna
Zadebiutował w roku 1969 na Kiermaszu Piosenki Studenckiej w warszawskim klubie Medyk, jako piosenkarz i kompozytor. Początkowo komponował piosenki dla wykonawców studenckich, m.in. Nataszy Czermińskiej, Piotra Fronczewskiego, Andrzeja Nardellego i Magdy Umer. Później zaczął pisać dla Radiowego Studia Piosenki i Telewizyjnej Giełdy Piosenki oraz m.in. dla takich artystów, jak: Halina Frąckowiak, Edyta Geppert, Anna Jantar, Irena Jarocka, Krzysztof Krawczyk, Krystyna Prońko, Urszula Sipińska i Zdzisława Sośnicka. Był kompozytorem oratorium Kolęda-Nocka, musicalu Azyl, czy baśni muzycznej Królowa śniegu. Wraz z Ryszardem Poznakowskim współtworzył musical dla dzieci Smurfowisko. Komponował muzykę do spektakli teatralnych i filmów fabularnych. Współpracował jako aranżer i dyrygent z duetem Marek i Wacek. Sprawował opiekę artystyczną nad festiwalami piosenki w Opolu (1985), Sopocie (1986–1987) oraz w Witebsku (1988).
W latach 1993–1995 był Dyrektorem Artystycznym Teatru Muzycznego w Gdyni. W latach 1994–1996 pełnił funkcję Dyrektora Muzycznego I Programu Polskiego Radia. Natomiast w latach 1996–1998 był zastępcą Dyrektora TVP1 ds. Artystycznych. W 1997 roku został producentem – wyreżyserowanego przez Magdę Umer – opolskiego koncertu Zielono mi, poświęconego twórczości Agnieszki Osieckiej. Zaś rok później sprawował pieczę nad koncertem O! Polskie piosenki, zorganizowanym z okazji 35-lecia Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1999 roku został twórcą nowej formuły Sopot Festiwal. W 2003 roku założył na warszawskiej Pradze prywatne Centrum Artystyczne Fabryka Trzciny - istniejące do 2016 roku i jego filię działającą pod nazwą Skwer. Filia Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny – istniejącą od 2009 do 2015 roku.
Jego syn, Stanisław Trzciński (ur. 1972), jest polskim kulturoznawcą i ekonomistą, doktorem nauk o kulturze i religii, nauczycielem akademickim, menedżerem kultury, organizatorem koncertów, przedsiębiorcą, wydawcą muzycznym i dziennikarzem muzycznym.
Nagrody i wyróżnienia
Najważniejsze kompozycje
Spektakle teatralne i musicale
Filmografia
Piosenki z muzyką Wojciecha Trzcińskiego
Uwagi
- ↑ a b Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów W. Trzcińskiego.
Przypisy
Bibliografia
