8 Dywizja Piechoty (PSZ)

8 Dywizja Piechoty

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1942
Rozformowanie	1942
Dowódcy
Pierwszy	płk dypl. Bronisław Rakowski
Organizacja
Dyslokacja	Czokpak[1]
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	PSZ w ZSRR

8 Dywizja Piechoty (8 DP) – wielka jednostka piechoty Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.

Formowanie i dyslokacja

8 grudnia 1941 dowódca Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, gen. dyw. Władysław Anders wydał wytyczne do organizacji między innymi 8 Dywizji Piechoty według etatów brytyjskich. W początkowym okresie zamiast trzech pułków piechoty dywizja miała miać tylko dwa. Uzbrojenie, wyposażenie i umundurowanie dostarczyć mieli Brytyjczycy.

W styczniu 1942 w miejscowości Czokpak (Kazachska Socjalistyczna Republika Radziecka) rozpoczęto formowanie jednostki 8 DP^[2]. W ocenie Oddziału III Sztabu PSZ w ZSRR dywizja miała zakończyć szkolenie przygotowawcze bez broni do 1 czerwca 1942 i być gotowa do przyjęcia broni angielskiej.

Dywizja opuściła ZSRR w ramach pierwszej ewakuacji w dniach 24 marca – 4 kwietnia 1942 nie osiągnąwszy gotowości organizacyjnej. W Iraku nie została odtworzona. W połowie października 1942 do Obozu Rozdzielczego w Auchtertool w Szkocji przybyło około 5 tys. żołnierzy dywizji, którzy uzupełnili jednostki Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii.

Organizacja i obsada personalna

• Dowództwo 8 Dywizji Piechoty
  • dowódca - płk dypl. Bronisław Rakowski^[3]
• 20 pułk piechoty
• 24 pułk piechoty
• 8 pułk artylerii lekkiej
• 8 pułk artylerii ciężkiej
• 8 dywizjon rozpoznawczy
• 8 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
• 8 batalion saperów
• 8 kompania przeciwpancerna
• 8 kompania łączności
• 8 kompania żandarmerii - por. rez. piech. Jan Szymkiewicz
• 8 kompania sanitarna
• 8 kompania warsztatowa
• 8 kompania Pomocniczej Służby Kobiet
• 8 pluton samochodowy
• 8 pluton transportowo—kolejowy
• Ośrodek Oddziałów Specjalnych
• szpital polowy
• 8 kolumna przewozowa (konna)
• 8 park intendentury
• sąd polowy nr 8
  • szef sądu – ppłk aud. Ludwik Teodor Haas^[4]
  • sędzia – por. aud. rez. mgr Tomasz Aleksander Targosz^[5][4]
  • sędzia – por. aud. rez. Kazimierz Tomaszewski^[4]
  • sędzia – por. aud. rez. mgr Stanisław Czaplicki^[4]
• Komenda Uzupełnień nr 4
• stacja zborna
• referat opieki społecznej

Przypisy

1. Biegański 1967 ↓, s. 235.
2. Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 30.
3. Biegański 1990 ↓, s. 54-55.
4. Kania 2014 ↓, s. 42.
5. Tomasz Aleksander Targosz. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.8003 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-26].

Bibliografia

• Witold Biegański: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1990. ISBN 83-03-02923-1.
• Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
• Leszek Kania. Polskie sądy wojskowe w Armii Polskiej gen. Władysława Andersa w ZSRR oraz na Bliskim i Środkowym Wschodzie (1941–1943). „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach”. 27 (100), 2014. Siedlce. 
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Zbigniew Wawer, Organizacja polskich wojsk lądowych w Wielkiej Brytanii 1940–1945, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1992, ISBN 83-11-08218-9, s. 88-89.