Wojsko Polskie na Środkowym Wschodzie

Wojsko Polskie na Środkowym Wschodzie
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1942

Tradycje
Kontynuacja

Armia Polska na Wschodzie

Dowódcy
Pierwszy

gen. bryg. Józef Zając

Organizacja
Dyslokacja

Kair, Jerozolima

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Wojsko Polskie na Środkowym Wschodzie – formacja wojskowa Polskich Sił Zbrojnych.

Historia

25 września 1941 roku Naczelny Wódz, generał dywizji Władysław Sikorski mianował dowódcą Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie generała brygady Józefa Zająca. Datę tę można uznać za początek instytucjonalnego powstania formacji. Grupowała ona oddziały Wojska Polskiego stacjonujące na terenie Bliskiego Wschodu. Do czasu powołania jednolitego dowództwa obowiązki koordynatora działań wojsk w tym rejonie pełnił dowódca Brygady Strzelców Karpackich, generał brygady Stanisław Kopański.

12 września 1942 roku generał Sikorski zatwierdził nową organizację Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie. Rozkazem tym zostały anulowane nazwy: Polskie Siły Zbrojne w ZSRR, Dowództwo Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie i 2 Korpus Strzelców. Dla całości wojska zgrupowanego w tym regionie ustalona została nazwa Armia Polska na Wschodzie.

Struktura organizacyjna w sierpniu 1942 roku

Stan liczebny wojsk wynosił: 40 148 ludzi; w tym: 3292 oficerów, 33005 szeregowych, 2326 kobiet w PSK oraz PCK, 1481 junaków i 8 urzędników cywilnych. Spośród nich na terenie bazy ewakuacyjnej w Teheranie pozostawało 244 oficerów i 1766 szeregowych[1].


Obsada personalna Dowództwa

Przypisy

  1. Żaroń 1981 ↓, s. 182.

Bibliografia

  • Jan Pindela-Emisarski, Wacław Fiedler, Jacek Hlawaty: Wspomnienia : 1896-1945. Londyn: Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego, 2004. ISBN 0-902508-32-6.
  • Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa: KAW RSW „Prasa- Książka - Ruch, 1981.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!