5 Pułk Artylerii Lekkiej (PSZ)

5 Pułk Artylerii Lekkiej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1941
Tradycje
Kontynuacja	5 Wileński Pułk Artylerii Lekkiej
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Tadeusz Sheybal
Organizacja
Dyslokacja	Tatiszczewo
Rodzaj wojsk	Artyleria
Podległość	5 Wileńska Dywizja Piechoty

Radziecka 122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

Radziecka 76 mm armata

5 Pułk Artylerii Lekkiej (5 pal) – oddział artylerii lekkiej Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.

Pułk został sformowany w 1941, w Tatiszczewie, w składzie 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty^[1]. Na bazie pułku w 1942 powstał 4 Kresowy pułk artylerii lekkiej^[2].

Etat wojenny pułku

• dowództwo pułku z baterią dowodzenia (sztabową)
• 2 dywizjony ogniowe:
  • 2 czterodziałowe baterie armat 76 mm
  • 1 czterodziałowa bateria haubic 122 mm

Według etatu pułk liczyć miał 85 oficerów i 970 kanonierów.

1 kwietnia 1942 pułk liczył 60 oficerów, 319 podoficerów, 963 kanonierów. Posiadał 110 koni wierzchowych, 396 artyleryjskich i 47 taborowych. Do etatu brakowało: 4 armat 76 mm, 4 haubic 122 mm, 32 jaszcze do dział^[1].

Obsada pułku

Tatiszczewo, 28 XII 1941^[1]

• dowódca pułku – ppłk Tadeusz Sheybal
• zastępca i szef sztabu – kpt. Wojciech Biliński
• bateria sztabowa – kpt. rez. Władysław Kunat
• dowódca I dywizjonu – mjr Adam Machnowski
  • 1 bateria – kpt. Mieczysław Nadratowski
  • 2 bateria – kpt. Paweł Czerniuk
  • 3 bateria – por. Zygmunt Zwolanowski
• dowódca II dywizjonu – mjr Stanisław Monkielewicz
  • 4 bateria – kpt. Bolesław Uchman
  • 5 bateria – por. rez. Tadeusz Kumorek
  • 6 bateria – por. rez. Tadeusz Bornholtz

Przypisy

1. Szczurowski 2001 ↓, s. 205.
2. Szczurowski 2001 ↓, s. 281.

Bibliografia

• Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.