Ыстықкөлдің батыс бөлігінің солтүстік жағалауында, Бішкектен 175 км оңтүстік-шығысқа қарай, Бішкек — Нарын және Бішкек — Қарақол жолдарының қиылысында орналасқан. Бішкек — Балықшы темір жолының соңғы бекеті. Тамчы ауылындағы "Ыстықкөл" халықаралық әуежайынан 40 км қашықтықта орналасқан.
Халқы
2009 жылғы Қырғызстан халқының санағы деректері бойынша қала халқының саны 42 875 адамды құрайды, соның ішінде[2]:
Балықшы қаласының аумағы Ыстықкөл шұңқырының ең құрғақ жері болып табылады.
Орташа жылдық жауын-шашын — 120 мм, булануы — шамамен 1050 мм.
Су жазда 22 — 25 °С-қа дейін жылиды. Қыста көл қатпайды, бірақ қаңтар, ақпан айларында жіңішке мұз қабаты пайда болады[3].
Тарихы
Балықшыдағы Семенов-Тяньшаньскийге арналған ескерткіш 2002 жылғы Қырғызстанның пошта карточкасында,Тамызда жол бойындағы саудаБалыкчы қаласының мэриясы (әкімдігі).
Балықшы ертеректе Ұлы жібек жолы бойындағы жүкті қайта тиеу бекеттерінің бірі болған[4].
Елді мекен Пішпек және Қарақол қалалары арасындағы бекініс ретінде құрылған. 1871 жылы ол жерде тек саяхатшыларға арналған екі жертөле және инспектордың киіз үйі болған[5].
1880-жылдардың ортасында отставкадағы солдат Михаил Бачин бұл жерде хутор салып, балық кәсіпшілігін бастап, балық аулау артелін ұйымдастырды. Жол постындағы қызмет және балық аулаудан басқа тұрғындар сондай-ақ ағаш тасымалдаумен де айналысты. 1907 ж. қарай ауылда 100 балықшылар отбасы тұрды да ол Бачино болып аталды, кейін 1909 жылы Түркістан генерал-губернаторлығының Жетісу облысы Пржевальский уезінің құрамында Рыбачье деп өзгертілді[6][7].
Кент қала мәртебесін 1954 жылы алды да әрі қарай кеңес заманында дамыған ірі көлік-өнеркәсіптік торап (жүн және ауыл шаруашылық өнімдерін қайта өңдеу, көлік пен темір жол терминалдары және көлік жол айрығы) ретінде дамыды, бірақ өзінің экономикалық базасының көп бөлігін Кеңес Одағы ыдырағаннан кейін өнеркәсіптік нысандарының барлығы дерлігінің жабылуы салдарынан жоғалтып алды.
