PROFILBARU.COM

Кольцы Урана - сістэма планетных кольцаў вакол Урана. Сярод іншых сістэм кольцаў яна займае прамежкавае становішча па складанасці будовы паміж больш развітой сістэмай кольцаў Сатурна і простымі сістэмамі кольцаў Юпітэра і Нептуна. Кольцы Урана былі адкрыты 10 сакавіка 1977 года Джэймсам Эліёт, Эдвардам Данхэм і Дугласам Минком.

За 200 гадоў да гэтага Уільям Гершэль паведамляў аб назіраннях кольцаў Урана, аднак сучасныя астраномы сумняваюцца ў магчымасці такога адкрыцця, бо кольцы вельмі слабыя і цёмныя і не маглі быць выяўлены з дапамогай астранамічнага абсталявання таго часу. Два новыя кольцы сістэмы Урана былі знойдзеныя «Вояджэр-2» у 1986 годзе, яшчэ два знешнія кольцы былі выяўленыя тэлескопам «Хабл» у 2003-2005 гадах.

Спіс кольцаў

У табліцы прыведзены асноўныя характарыстыкі кальцавой сістэмы Урана.

Назва кольца	Радыус (км)^{[T 1]}^[1]^{[T 2]}^[2]^{[T 3]}^[3]^{[T 4]}^[4]^{[T 5]}^[5]	Шырыня (км)	Эквів. глыбіня (км)^{[T 6]}^[3]^{[T 7]}^[2]^{[T 8]}^[3]^[6]^{[T 9]}	Н. апт. глыбіня^{[T 10]}^[7]^{[T 11]}^[8]^{[T 12]}^[5]	Таўшчыня (м)^{[T 13]}^[9]	Эксц.^{[T 14]}^[10]. ^[11]	Нахіленне (°)	Заўвагі
ζ_c	32 000—37 850	3500	0,6	~ 10⁻⁴	?	?	?	Унутранае пашырэнне кольца ζ
1986U2R	37 000—39 500	2500	?	< 10⁻³	?	?	?	Слабое пылавое кольца
ζ	37 850—41 350	3500	1	< 10⁻³	?	?	?
6	41 837	1,6—2,2	0,41	0,18—0,25	?	1,0 × 10⁻³	0,062
5	42 234	1,9—4,9	0,91	0,18—0,48	?	1,9 × 10⁻³	0,054
4	42 570	2,4—4,4	0,71	0,16—0,30	?	1,1 × 10⁻³	0,032
α	44 718	4,8—10,0	3,39	0,3—0,7	?	0,8 × 10⁻³	0,015
β	45 661	6,1—11,4	2,14	0,20—0,35	?	0,4 × 10⁻³	0,005
η	47 175	1,9—2,7	0,42	0,16—0,25	?	0	0,001
η_c	47 176	40	0,85	2 × 10⁻²	?	0	0,001	Шырокі вонкавы кампанент кольца η
γ	47 627	3,6—4,7	3,3	0,7—0,9	150?	0,1 × 10⁻³	0,002
δ_c	48 300	10—12	0,3	3 × 10⁻²	?	0	0,001	Унутраны шырокі кампанент кольца δ
δ	48 300	4,1—6,1	2,2	0,3—0,6	?	0	0,001
λ	50 023	1—2	0,2	0,1—0,2	?	0?	0?	Слабое пылавое кольца
ε	51 149	19,7—96,4	47	0,5—2,5	150?	7,9 × 10⁻³	0	«Пасвіцца» Кардэліяй і Афеліяй
ν	66 100—69 900	3800	0,012	5,4 × 10⁻⁶	?	?	?	Паміж Порцыяй і Разаліндай
μ	86 000—103 000	17 000	0,14	8,5 × 10⁻⁶	?	?	?	Блізка ад Маб

Зноскі

↑ Larry W. Esposito.Планетныя кольцы. Reports On Progress In Physics. — 2002. — С. 1741—1783.
↑ ^а ^б Erich Karkoshka Фотаметрычнае мадэліраванне кальца эпсілон з сістэмы калец Урана // Icarus. — 2001. — С. 78—83.
↑ ^а ^б ^в Imke dePater, Heidi B. Hammel, Seran G. Gibbard, Mark R. Showalter (2006). "Новыя кольцы Урана: чырвонае і блакітнае". Science. 312: 92–94. doi:10.1126/science.1125110.{{cite journal}}: Папярэджанні CS1: розныя назвы: authors list (спасылка)
↑ J.B.Holberg,Nicholson, P. D.; French, R.G.; Elliot, J.L. Пакрыццё зорак кольцамі Урана і параўнанне вынікаў УФС (ультрафіалетавага спектрометра) Вояджэра і вынікаў земных баз дадзеных // The Astronomical Journal. — 1987. — С. 178—188.
↑ ^а ^б Mark R. Showalter, Jack J. Lissauer. Другасная сістэма калец і спадарожнікаў Урана: адкрыццё і дынаміка // Science. — 2006. — С. 973—977.
↑ Imke dePater, Heidi B. Hammel, Seran G. Gibbard, Mark R. Showalter. Новыя пылавыя кольцы Урана: раз кальцо, два кальцо, чырвонае кальцо, блакітнае кальцо // Science. — 2006. — С. 92—94.
↑ M.E.Ockert,Cuzzin, J.N.; Porco, C.C.; and Johnson, T.V. Фотаметрыя калец Урана: вынікі з Вояджэра-2 // J.of Geophys. Res.. — 1987. — С. 14 969—14 978.
↑ B. A. Smith, L. A. Soderblom, A. Beebe і інш. Вояджэр-2 у сістэме Урана: вынікі даследавання здымкаў // Science. — 1986. — С. 97—102.
↑ Фотаметрыя з Вояджэра-2: першыя вынікі для атмасферы Урана, спадарожнікаў і калец // Science. — 1986. — С. 65—69.
↑ E.C. Stone,Miner, E.D. Вояджэр-2 увашоў у сістэму Урана // Science. — 1986. — С. 39—43.
↑ Richard D.French,Elliot, J.L.; French, Linda M. et al. Наземныя назіранні арбіт кольцаў Урана і назіранні за пакрыццямі з Вояджэра // Icarus. — 1988. — С. 349—478.

↑ Радыусы 6,5,4, α, β, η, γ, δ, λ і ε кольцаў былі ўзяты з Esposito і іншых, 2002.
↑ Шырыня 6,5,4, α, β, η, γ, δ і ε кольцаў былі ўзяты ад Karkoshka і іншых, 2001.
↑ Радыус і шырыня ζ і 1986U2R кольцаў узята ад Pater і іншых, 2006.
↑ Шырыня кольца λ ад Holberg і іншых, 1987.
↑ Радыус і шырыня кольцаў μ і ν былі знойдзены Showalter і іншымі, 2006.
↑ Эквівалентная глыбіня (ЭГ) кольца вызначаецца як інтэграл звычайнай аптычнай глыбіні па радыусе кольца. Іншымі словамі ED=∫τdr, дзе r радыус.
↑ Эквівалентная глыбіня кольца 1986U2R гэты здабытак яго шырыні і звычайнай аптычнай глыбіні. Эквівалентная глыбіня 6,5,4, α, β, η, γ, δ і ε кольцаў былі ўзяты ад Karkoshka і іншых, 2001.
↑ Эквівалентная глыбіня кольца λ і ζ, μ і ν кольцаў атрыманы пры выкарыстанні μEW значэнняў атрыманых Pater і іншымі, 2006 і de Pater і іншымі, 2006b, адпаведна.
↑ Значэнні μEW былі памножаны на 20, што адпавядае меркаванаму альбеда часціц кольцаў 5 %.
↑ Нармальная аптычная глыбіня (τ) кольца — гэта адносіны поўнага геаметрычнага папярочнага сячэння часціц, з якога кольца складаецца да плошчы паверхні кольца. Можа прымаць значэнні ад нуля да бясконцасці. Прамень святла, які праходзіць праз кольца будзе саслаблены ў e^−τ раз.
↑ Нармальныя аптычныя глыбіні ўсіх кольцаў акрамя 1986U2R, μ і ν былі вылічаны як адносіны эквівалентных глыбінь да шырынь. Нармальная аптычная глыбіня кольца 1986U2R была ўзята ад Smith і іншых, 1986.
↑ Звычайная аптычная глыбіня μ і ν кольцаў гэта максімальныя велічыні па Showalter і іншым, 2006.
↑ Ацэнкі таўшчыні кольцаў узяты з Lane і іншых, 1986.
↑ Эксцэнтрысітэт і нахіленне былі ўзяты па Stone, 1986 і French і іншым, 1989.