ผู้นำฝ่ายอักษะระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง

ระวังสับสนกับ ผู้นำฝ่ายมหาอำนาจกลางระหว่างสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
ผู้นำหลักฝ่ายอักษะ:
(ซ้าย) อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ แห่งเยอรมนี
(กลาง) เบนิโต มุสโสลินี แห่งอิตาลี
(ขวา) ฮิเดกิ โทโจ แห่งญี่ปุ่น
ผู้นำฝ่ายอักษะ: (ซ้าย)​ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ แห่งเยอรมนี, เบนิโต มุสโสลินี แห่งอิตาลี ในสงครามภาคพื้นทวีปยุโรปและแอฟริกา (ขวา)​ บะมอ, จาง จิ่งฮุ่ย, วาง จิงเว่ย์, ฮิเดกิ โทโจ, พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราธิปพงศ์ประพันธ์, โฮเซ เป. เลาเรล, สุภาษ จันทระ โพส ในสงครามภาคพื้นทวีปเอเชียและแปซิฟิก
ประมุขแห่งรัฐหลักฝ่ายอักษะ:
(ซ้าย) สมเด็จพระจักรพรรดิฮิโระฮิโตะ แห่งญี่ปุ่น
(กลาง) คาร์ล เดอนิทซ์ แห่งเยอรมนี
(ขวา) พระเจ้าวิตโตรีโอ เอมานูเอเลที่ 3 แห่งอิตาลี
ผู้นำรองฝ่ายอักษะ: ลาสโล บาดอสซี (ฮังการี), บ็อกดาน ฟิลอฟ (บัลแกเรีย), เอียน อันโตเนสคู (โรมาเนีย), จอมพลแปลก พิบูลสงคราม (ไทย), โยฮัน วิลเลม รังเงล (ฟินแลนด์) และราชิด อาลี อัล-เกลานี (อิรัก)
โฆษณาชวนเชือญี่ปุ่นยุคโชวะ แสดงภาพอดอล์ฟ ฮิตเลอร์, ฟูมิมาโระ โคโนเอะ และ เบนิโต มุสโสลินี สามผู้นำหลักฝ่ายอักษะในปี ค.ศ. 1938
ประมุขแห่งรัฐรองฝ่ายอักษะ: มิกโลช โฮร์ตี (ฮังการี), พระเจ้าซาร์บอริสที่ 3 (บัลแกเรีย), พระเจ้ามีไฮที่ 1 (โรมาเนีย), พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล (ไทย), ริสโต รุติ (ฟินแลนด์) และพระเจ้าฟัยศ็อลที่ 2 (อิรัก)

เยอรมนี นาซีเยอรมนี

รูป ชื่อ ช่วงชีวิต หมายเหตุ
อดอล์ฟ ฮิตเลอร์
(Adolf Hitler)		 20 เมษายน ค.ศ. 1889 - 30 เมษายน ค.ศ. 1945 ผู้นำนาซีเยอรมนี ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแห่งเยอรมนีตั้งแต่ ค.ศ. 1933 ต่อมาตั้งตนเป็นฟือเรอร์ (ผู้นำ) ฮิตเลอร์เป็นผู้บัญชาการกองทัพเยอรมันทั้งหมด และมีอิทธิพลอย่างมากต่อการทำสงครามของเยอรมนี และ นโยบายด้านการต่างประเทศตามลัทธินาซี เขาก่ออัตวินิบาตกรรมในวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 1945
ไฮน์ริช ฮิมม์เลอร์
(Heinrich Himmler)		 7 ตุลาคม ค.ศ. 1900 - 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1945 ผู้บัญชาการหน่วยเอสเอสและหน่วยตำรวจลับเกสตาโป มีส่วนรู้เห็นต่อการสร้างค่ายกักกันชาวยิวในทวีปยุโรป เขาก่ออัตวินิบาตกรรมระหว่างถูกจับกุมโดยกองทัพอังกฤษด้วยไซยาไนด์
แฮร์มันน์ เกอริง
(Hermann Göring)		 12 มกราคม ค.ศ. 1893 - 15 ตุลาคม ค.ศ. 1946 ผู้บัญชาการกองทัพอากาศ ได้รับเหรียญกางเขนเหล็กชั้นที่หนึ่งในความเป็นผู้นำที่ยอดเยี่ยม เขาถูกจัดเป็นอาชญากรสงครามอันดับที่ 3 ในการพิจารณาคดีเนือร์นแบร์ก เขาก่ออัตวินิบาตกรรมด้วยไซยาไนด์ก่อนที่จะถูกประหารชีวิตไม่กี่ชั่วโมง
โยเซฟ เกิบเบลส์
(Joseph Goebbels)		 29 ตุลาคม ค.ศ. 1897 - 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1945 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงโฆษณาการ (Ministry for Popular Enlightenment and Propaganda) ตั้งแต่ พ.ศ. 2476 - 2488 เป็นคนใกล้ชิดและผู้ติดตามคนสนิทของฮิตเลอร์ มีอิทธิพลอย่างมากต่อกำลังใจและการเตรียมตัวของประชาชนชาวเยอรมัน ต่อมาได้รับเลือกให้เป็นมุขมนตรีแห่งเยอรมนี ก่อนหน้าที่เขาจะก่ออัตวินิบาตกรรมเพียงหนึ่งวัน
รูดอล์ฟ เฮสส์
(Rudolf Hess)		 26 เมษายน ค.ศ. 1894 - 17 สิงหาคม ค.ศ. 1987 รองหัวหน้าพรรคนาซีและผู้ช่วยของฮิตเลอร์ในพรรคนาซี เขาได้บินเดี่ยวไปยังสกอตแลนด์ในความพยายามที่จะเจรจาสันติภาพกับสหราชอาณาจักร แต่เขาถูกจับกุมและตกเป็นเชลยศึก เฮสส์ถูกพิจารณาที่เนือร์นแบร์กและถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต ที่เรือนจำสพันเดา กรุงเบอร์ลิน และเสียชีวิตในเรือนจำแห่งนี้ใน ค.ศ. 1987
เอริช แรดเดอร์
(Erich Raeder)		 24 เมษายน ค.ศ. 1876 - 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1960 จอมพลเรือ (Großadmiral) และผู้บัญชาการใหญ่กองทัพเรือ แห่งนาซีเยอรมนี หรือครีคส์มารีเนอ (Kriegsmarine) ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2482 - 30 มกราคม พ.ศ. 2486
คาร์ล เดอนิทซ์
(Karl Dönitz)		 16 กันยายน ค.ศ. 1891 - 24 ธันวาคม ค.ศ. 1980 เป็นจอมพลเรือและผู้บัญชาการใหญ่กองทัพเรือต่อจากแรดเดอร์ และเป็นประธานาธิบดีแห่งเยอรมนีเป็นเวลา 23 วันหลังจากการตายของฮิตเลอร์ เป็นผู้บัญชาการกองเรืออูระหว่างยุทธบริเวณมหาสมุทรแอตแลนติก
ไฮนซ์ กูเดเรียน
(Heinz Guderian)		 17 มิถุนายน ค.ศ. 1888 - 14 พฤษภาคม ค.ศ. 1954 พลเอกอาวุโสแห่งกองทัพบกนาซีเยอรมนี เขาเป็นผู้คิดค้นยุทธการสายฟ้าแลบ (บลิทซครีก) เป็นผู้บัญชาการกองทัพเยอรมันจำนวนมากในช่วงต้นของสงคราม ต่อมาได้เป็นหัวหน้าเสนธิการของกองทัพภายหลังเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1944
เกิร์ด ฟอน รุนด์ชเทดท์
(Karl Rudolf Gerd von Rundstedt)		 12 ธันวาคม ค.ศ. 1875 – 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1953 จอมพลแห่งกองทัพเยอรมันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ผู้ได้รับสมญานามว่า "อัศวินดำ" (Black Knight) เขาเป็นผู้รวบรวมกองกำลังเพื่อรับมือกับปฏิบัติการมาร์เก็ตการ์เดนของฝ่ายสัมพันธมิตรอย่างรวดเร็วและได้รับชัยชนะ
เออร์วิน รอมเมล
(Erwin Rommel)		 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1891 – 14 ตุลาคม ค.ศ. 1944 ผู้บัญชาการกองทัพแอฟริกาและเป็นที่รู้จักกันดีในฉายา "จิ้งจอกทะเลทราย" ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากทุกฝ่ายแม้แต่ฝ่ายศัตรู ภายหลังได้รับเลือกให้บัญชาการทหารเยอรมันระหว่างยุทธการแห่งนอร์มังดี รอมเมลถูกบังคับให้ทำอัตวินิบาตกรรมโดยฮิตเลอร์
โรแบร์ท ฟ็อน ไกรม์
(Robert von Greim)		 22 มิถุนายน ค.ศ. 1892 – 24 มิถุนายน ค.ศ. 1945 เป็นจอมพลอากาศและผู้บัญชาการแห่งกองทัพอากาศต่อจากเกอริง ต่อมาหลังจากที่เยอรมันได้ยอมจำนนต่อสัมพันธมิตร ไกรม์ถูกจับเป็นเชลยโดยกองทัพสหรัฐ ต่อมาเขาได้ทำอัตวินิบาตกรรมในเรือนจำ
อัลแบร์ท เค็สเซิลริง
(Albert Kesselring)		 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1885 – 16 กรกฎาคม ค.ศ. 1960 เป็นจอมพลอากาศแห่งลุฟท์วัฟเฟอ
ว็อล์ฟรัม ฟ็อน ริชท์โฮเฟิน
(Wolfram von Richthofen)		 10 ตุลาคม ค.ศ. 1895 – 12 กรกฎาคม ค.ศ. 1945 เป็นจอมพลอากาศแห่งลุฟท์วัฟเฟอ
ฮูโก ชแปร์เลอ
(Hugo Sperrle)		 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1885 – 2 เมษายน ค.ศ. 1953 เป็นจอมพลอากาศแห่งลุฟท์วัฟเฟอ
แอร์ฮาร์ท มิลช์
(Erhard Milch)		 30 มีนาคม ค.ศ. 1892 – 25 มกราคม ค.ศ. 1972 เป็นจอมพลอากาศแห่งลุฟท์วัฟเฟอ
ฮันส์-เกออร์ค ฟ็อน ฟรีเดอบวร์ค
(Hans-Georg von Friedeburg)		 15 กรกฎาคม ค.ศ. 1895 – 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1945 เป็นพลเรือเอกอาวุโสและผู้บัญชาการใหญ่กองทัพเรือคนสุดท้ายต่อจากเดอนิทซ์ ฟรีเดอบวร์คเป็นคนเดียวที่เป็นตัวแทนของกองกำลังที่จะนำเสนอในการลงนามในตราสารยอมจำนนของเยอรมนีในเมืองแร็งส์เมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม ค.ศ. 1945 และในเบอร์ลินเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. 1945 ต่อมาเขาได้กระทำอัตวินิบาตกรรมภายหลังจากการล่มสลายของรัฐบาลเฟล็นส์บวร์ค
วัลเทอร์ ฟ็อน เบราคิทช์
(Walther von Brauchitsch)		 4 ตุลาคม ค.ศ. 1881 – 18 ตุลาคม ค.ศ. 1948 เป็นจอมพลและผู้บัญชาการใหญ่กองทัพบกเยอรมันในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1938 จนถึงเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1941 ต่อมาฮิตเลอร์ได้ปลดเขาออกจากตำแหน่งไปประจำอยู่ในกำลังสำรอง เนื่องจากปัญหาด้านสุขภาพจากโรคหัวใจ ต่อมาเขาถูกจับกุมและนำตัวขึ้นพิจารณาคดีข้อหาอาชญากรรมสงคราม แต่ระหว่างที่คดีของเขายังไม่ถูกพิพากษา เขาก็เสียชีวิตในวันที่ 18 ตุลาคม ค.ศ. 1948
แฟร์ดีนันท์ เชอร์เนอร์
(Ferdinand Schörner)		 22 มิถุนายน ค.ศ. 1892 – 2 กรกฎาคม ค.ศ. 1973 เป็นจอมพลคนสุดท้ายของนาซีเยอรมนี และได้ขึ้นดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการใหญ่กองทัพบกต่อจากฮิตเลอร์ในสัปดาห์สุดท้ายของสงครามโลกครั้งที่สองในทวีปยุโรป
วิลเฮ็ล์ม ไคเทิล
(Wilhelm Keitel)		 22 กันยายน ค.ศ. 1882 - 16 ตุลาคม ค.ศ. 1946 จอมพลและหัวหน้ากองบัญชาการใหญ่แห่งแวร์มัคท์ จอมพลไคเทิลเป็นผู้ลงนามในตราสารยอมจำนนของเยอรมนีเพื่อยุติสงคราม
อัลเฟรท โยเดิล
(Alfred Jodl)		 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1890 - 16 ตุลาคม ค.ศ. 1946 พลเอกอาวุโสและเสนาธิการกิจการทหารแห่งแวร์มัคท์ จอมพลโยเดิลได้รับมอบอำนาจจากประธานาธิบดีคาร์ล เดอนิทซ์ เพื่อได้ลงนามตราสารยอมจำนนอย่างไม่มีเงื่อนไขต่อฝ่ายสัมพันธมิตร ในปี ค.ศ. 1945

อิตาลี ราชอาณาจักรอิตาลี (ค.ศ. 1940 - ค.ศ. 1943), สาธารณรัฐสังคมอิตาลี (ค.ศ. 1943 - ค.ศ. 1945)

รูป ชื่อ ช่วงชีวิต หมายเหตุ
พระเจ้าวิตโตรีโอ เอมานูเอเลที่ 3 แห่งอิตาลี
(King Victor Emmanuel III of Italy)		 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1869 - 28 ธันวาคม ค.ศ. 1947 พระมหากษัตริย์แห่งอิตาลี และประมุขสูงสุดของกองทัพอิตาลี
เบนิโต มุสโสลินี
(Benito Mussolini)		 29 กรกฎาคม ค.ศ. 1883 - 28 เมษายน ค.ศ. 1945 นายกรัฐมนตรีแห่งอิตาลีระหว่างปี ค.ศ. 1922-1943 ในภายหลังได้รับการแต่งตั้งให้เป็นประมุขแห่งรัฐสาธารณรัฐสังคมนิยมอิตาลี ในช่วงปี ค.ศ. 1943-1945 มุสโสลินีเป็นผู้ให้กำเนิดหลักการลัทธิฟาสซิสต์โดยใช้แนวความคิดด้านชาตินิยม ลัทธินิยมทหารและการต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์ รวมไปถึงการใช้สื่อของรัฐในการโฆษณาชวนเชื่อ ฟาสซิสต์อิตาลีได้รับอิทธิพลอย่างมากจากนาซีเยอรมนี ภายใต้การนำของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ หลังสิ้นอำนาจเขาถูกประหารชีวิตด้วยข้อหาทรยศต่อชาติ
ปีเอโตร บาโดลโย
(Pietro Badoglio)		 28 กันยายน ค.ศ. 1871 - 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1956 จอมพลแห่งกองทัพอิตาลี หนึ่งในผู้นำกองทัพอิตาลีในสงครามอิตาลี-เอธิโอเปียครั้งที่สอง ลาออกจากตำแหน่งจอมพลหลังพ่ายแพ้ให้กรีซในปี ค.ศ. 1940 ในปี ค.ศ. 1943 ได้เป็นผู้มีส่วนร่วมในการจัดการให้อิตาลีลงนามในสนธิสัญญาสงบศึกกับฝ่ายสัมพันธมิตร และจัดตั้งรัฐบาลฝ่ายนิยมกษัตริย์ขึ้นในภาคใต้ของอิตาลี
อูโก คาวาเยโร
(Ugo Cavallero)		 20 กันยายน ค.ศ. 1880 - 13 กันยายน ค.ศ. 1943 ผู้บัญชาการทหารบกแห่งกองทัพราชอาณาจักรอิตาลีในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เขาได้นำทัพอิตาลีในการทำสงครามกับกรีซซึ่งประสบกับความล้มเหลว
อาร์ตูโร ริคาร์ดี
(Arturo Riccardi)		 30 ตุลาคม ค.ศ. 1878 - 20 ธันวาคม ค.ศ. 1966 พลเรือเอกและผู้บัญชาการทหารเรือแห่งราชนาวีอิตาลีระหว่าง ค.ศ. 1940 - 1943
อิตาโล บัลโบ
(Italo Balbo)		 6 มิถุนายน ค.ศ. 1896 - 28 มิถุนายน ค.ศ. 1940 ผู้บัญชาการทหารอากาศแห่งกองทัพอากาศราชอาณาจักรอิตาลีตั้งแต่คริสต์ทศวรรษที่ 1930 จนกระทั่งเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1940 และเป็นผู้ควบคุมกองทัพที่ 10 ของอิตาลีในลิเบียตราบจนเสียชีวิต
กาลีซโซ ชิอาโน
(Galeazzo Ciano)		 18 มีนาคม ค.ศ. 1903 - 11 มกราคม ค.ศ. 1944 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศผู้ได้รับการแต่งตั้งจากมุสโสลินีในปี ค.ศ. 1936 (มุสโสลินีเป็นพ่อตาของคิอาโน) และดำรงตำแหน่งดังกล่าวจนกระทั่งสิ้นสุดการปกครองระบอบฟาสซิสต์ในปี ค.ศ. 1943 เขาเป็นผู้ลงนามในสนธิสัญญาเหล็กร่วมกับเยอรมนีในปี ค.ศ. 1939 และในสนธิสัญญาสามพันธมิตรกับเยอรมนีและญี่ปุ่นใน ค.ศ. 1940 ชิอาโนได้พยายามโน้วน้าวให้มุสโสลินีนำอิตาลีออกจากสงครามเพราะอิตาลีได้รับความสูญเสียอย่างหนักแต่ถูกเพิกเฉย ถึงปี ค.ศ. 1943 เขาได้สนับสนุนการขับไล่มุสโสลินีลงจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ทำให้ในเวลาต่อมาเขาถูกพวกฟาสซิสต์ในฝ่ายสาธารณรัฐสังคมนิยมอิตาลี (รัฐบาลฟาสซิสต์อิตาลีภายใต้การควบคุมของนาซีเยอรมนี) ประหารชีวิตในโทษฐานทรยศต่อมุสโสลินี
โรดอลโฟ กราซีอานี
(Rodolfo Graziani)		 11 สิงหาคม ค.ศ. 1882 - 11 มกราคม ค.ศ. 1955 จอมพลแห่งกองทัพอิตาลี หนึ่งในผู้นำกองทัพอิตาลีในสงครามอิตาลี-เอธิโอเปียครั้งที่สอง ต่อมาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการอาณานิคมแอฟริกาเหนือของอิตาลีและผู้ว่าการอาณานิคมลิเบียของอิตาลี หลังพ่ายแพ้ให้กับฝ่ายอังกฤษในการบุกอียิปต์ เขาจึงลาออกจากตำแหน่งดังกล่าวในปี ค.ศ. 1941 หลังมุสโสลินีสิ้นอำนาจจากการถูกรัฐประหาร ค.ศ. 1943 กราซีอานิยังคงเป็นนายทหารคนเดียวที่ยังคงภักดีต่อมุสโสลินี เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมของสาธารณรัฐสังคมนิยมอิตาลี และควบคุมกองทัพผสมอิตาลี-เยอรมนี "กองทัพลีกูเรียที่ 97" (LXXXXVII "Liguria" Army)
โจวันนี เมสเซ
(Giovanni Messe)		 10 ธันวาคม ค.ศ. 1883 - 18 ธันวาคม ค.ศ. 1968 ผู้บัญชาการกองทัพน้อยของอิตาลีในรัสเซีย (Corpo di Spedizione Italiano in Russia, CSIR) กองกำลังดังกล่าวนี้ร่วมมือกับกองทัพนาซีเยอรมนีรบกับฝ่ายสหภาพโซเวียตในแนวรบด้านตะวันออก

ญี่ปุ่น จักรวรรดิญี่ปุ่น

รูป ชื่อ ช่วงชีวิต หมายเหตุ
สมเด็จพระจักรพรรดิฮิโรฮิโต
(Emperor Hirohito)		 24 เมษายน ค.ศ. 1901 - 7 เมษายน ค.ศ. 1989 รู้จักในนามสมเด็จพระจักรพรรดิโชวะ ทรงเป็นจักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1926 – ค.ศ. 1989 พระองค์ทรงเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1937 – ค.ศ. 1945 และได้รับการปลดเปลื้องความผิดพร้อมกับสมาชิกราชวงศ์ทั้งหมดจากนายพลดักลาส แมคอาเธอร์
ฮิเดกิ โทโจ
(Hideki Tōjō)		 30 ธันวาคม ค.ศ. 1884 - 23 ธันวาคม ค.ศ. 1948 นายกรัฐมนตรีและพลเอกแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1941 – ค.ศ. 1944 และเป็นผู้บัญชาการกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น ถูกตัดสินให้ถูกประหารชีวิตหลังจากสงครามยุติ
เจ้าฟูมิมาโระ โคโนเอะ
(Prince Fumimaro Konoe)		 12 ตุลาคม ค.ศ. 1891 - 16 ธันวาคม ค.ศ. 1945 นายกรัฐมนตรีแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ ค.ศ. 1940 – ค.ศ. 1941 หลังจากการพ่ายแพ้ของญี่ปุ่นในสงครามโลกครั้งที่สอง เจ้าชายฟุมิมะโระได้ปลงพระชนม์ของพระองค์เองโดยการเสวย โพแทสเซียมไซยาไนด์ เพื่อแสดงความรับผิดชอบต่อสงคราม
มิตสึมาสะ โยไน
(Mitsumasa Yonai)		 2 มีนาคม ค.ศ. 1880 - 20 เมษายน ค.ศ. 1948 นายกรัฐมนตรีและพลเรือเอกแห่งญี่ปุ่นในปี ค.ศ. 1940 และเป็นรัฐมนตรว่าการกระทรวงกองทัพเรือตั้งแต่ ค.ศ. 1944 – ค.ศ. 1945
คูนิอากิ โคอิโซะ
(Kuniaki Koiso)		 22 มีนาคม ค.ศ. 1880 - 3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1950 ผู้บัญชาการกองทัพและนายกรัฐมนตรีแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ ค.ศ. 1944 – ค.ศ. 1945
คันตะโร ซุซุกิ
(Kantarō Suzuki)		 18 มกราคม ค.ศ. 1868 - 17 เมษายน ค.ศ. 1948 นายกรัฐมนตรีและพลเรือเอกแห่งญี่ปุ่นตั้งแต่ ค.ศ. 1945 เขาได้ตกลงในการยอมจำนนต่อกองทัพสัมพันธมิตร
เจ้าชายนารูฮิโกะ เจ้าฮิงาชิกูนิ
(Prince Naruhiko Higashikuni)		 3 ธันวาคม ค.ศ. 1887 - 20 มกราคม ค.ศ. 1990 นายกรัฐมนตรี (ต่อจากซุซุกิ) และพลเอกแห่งญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1945 เขาได้ตกลงในการลงนามในเอกสารยอมจำนนบนเรือรบมิสซูรีของสหรัฐ ที่ทอดสมอในอ่าวโตเกียว เป็นการสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองอย่างเป็นทางการ
เจ้าชายฮิโรยาซุ เจ้าฟูชิมิ
(Prince Fushimi Hiroyasu)		 16 ตุลาคม ค.ศ. 1875 - 16 สิงหาคม ค.ศ. 1946 จอมพลเรือและหัวหน้าคณะกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1932 – ค.ศ. 1941
อิโซโรกุ ยามาโมโตะ
(Isoroku Yamamoto)		 4 เมษายน ค.ศ. 1884 - 18 เมษายน ค.ศ. 1943 จอมพลเรือในกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น และผู้บัญชาการทัพเรือผสมระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นผู้บัญชาการในปีแรกสำหรับการวางแผนในสงครามหลัก เช่น การโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์และยุทธนาวีที่มิดเวย์
โนบูตาเกะ คนโด
(Nobutake Kondō)		 25 กันยายน ค.ศ. 1886 - 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1953 พลเรือเอกในกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในฐานะผู้บัญชาการของกองเรือที่ 2 กองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ซึ่งเป็นกองกำลังหลักที่แยกออกของกองทัพเรือสำหรับปฏิบัติการโดยตนเอง
ชูอิจิ นางูโมะ
(Chūichi Nagumo)		 25 มีนาคม ค.ศ. 1887 - 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1944 พลเรือเอกแห่งกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นผู้บัญชาการในสงครามหลัก เช่น การโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์, การทิ้งระเบิดดาร์วินและยุทธนาวีที่มิดเวย์ นางูโมะเป็นผู้นำกองกำลังญี่ปุ่นระหว่างยุทธการที่ไซปัน
โอซามิ นางาโนะ
(Osami Nagano)		 15 มิถุนายน ค.ศ. 1880 - 5 มกราคม ค.ศ. 1947 จอมพลเรือและหัวหน้าคณะกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1941 – ค.ศ. 1944
โซเอมุ โทโยดะ
(Soemu Toyoda)		 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1885 - 22 กันยายน ค.ศ. 1957 พลเรือเอกและผู้บัญชาการกองเรือผสมของกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1944 – ค.ศ. 1945
ฮาจิเมะ ซูงิยามะ
(Hajime Sugiyama)		 1 มกราคม ค.ศ. 1880 - 12 กันยายน ค.ศ. 1945 จอมพลและเสนาธิการทหารบกของกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่น ตั้งแต่ ค.ศ. 1940 – ค.ศ. 1944
ชุนโรกุ ฮาตะ
(Shunroku Hata)		 26 กรกฎาคม ค.ศ. 1879 - 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1962 จอมพลแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ฮาตะเป็นผู้นำกองกำลังญี่ปุ่นระหว่างสงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง
โทโมยูกิ ยามาชิตะ
(Tomoyuki Yamashita)		 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1885 - 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1946 พลเอกแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ยามาชิตะเป็นผู้นำกองกำลังญี่ปุ่นระหว่างการทัพมาลายาและยุทธการที่สิงคโปร์
ทาดามิจิ คูริบายาชิ
(Tadamichi Kuribayashi)		 7 กรกฎาคม ค.ศ. 1891 - 26 มีนาคม ค.ศ. 1945 พลเอกแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง คูริบายาชิเป็นผู้นำกองกำลังญี่ปุ่นระหว่างยุทธการที่ฮ่องกงและยุทธการที่อิโวะจิมะ
โคทาโร่ นากามูระ
(Kōtarō Nakamura)		 28 สิงหาคม ค.ศ. 1881 - 29 สิงหาคม ค.ศ. 1947 พลเอกและผู้บัญชาการกองทัพภาคตะวันออกแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
อาเกโตะ นากามูระ
(Aketo Nakamura)		 11 เมษายน ค.ศ. 1889 - 12 กันยายน ค.ศ. 1966 พลโทและผู้บัญชาการกองทัพแห่งกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นประจำประเทศไทยในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

ฮังการี ราชอาณาจักรฮังการี

รูป ชื่อ ช่วงชีวิต หมายเหตุ
มิคอส ฮอร์ธี
(Miklós Horthy)		 18 มิถุนายน ค.ศ. 1868 - 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1957 ผู้สำเร็จราชการแห่งฮังการี (ประมุขแห่งรัฐ) ตั้งแต่ ค.ศ. 1920 - ค.ศ. 1944
ลาสโล บาดอสซี
(László Bárdossy)		 10 ธันวาคม ค.ศ. 1890 - 10 มกราคม ค.ศ. 1946 นายกรัฐมนตรีแห่งฮังการี ตั้งแต่ ค.ศ. 1941 - ค.ศ. 1942 ถูกศาลตัดสินประหารชีวิตในปีค.ศ. 1946
มิคอส คัลเลย์
(Miklós Kállay)		 23 มกราคม ค.ศ. 1887 - 14 มกราคม ค.ศ. 1967 นายกรัฐมนตรีแห่งฮังการีตั้งแต่ ค.ศ. 1942 - ค.ศ. 1944
โดเม ซโตเจย์
(Döme Sztójay)		 5 มกราคม ค.ศ. 1883 - 22 สิงหาคม ค.ศ. 1946 นายกรัฐมนตรีแห่งฮังการีในปี ค.ศ. 1944 ถูกศาลตัดสินประหารชีวิตในปีค.ศ. 1946
เกซา ลากาตอส
(Géza Lakatos)		 30 เมษายน ค.ศ. 1890 - 21 พฤษภาคม ค.ศ. 1967 ผู้บัญชาการของกองกำลังฮังการีในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 และนายกรัฐมนตรีแห่งฮังการีในปี ค.ศ. 1944
แฟแร็นตส์ ซาลอชี
(Ferenc Szálasi)		 6 มกราคม ค.ศ. 1897 - 12 มีนาคม ค.ศ. 1946 หัวหน้าพรรคแอร์โรว์ครอสส์, ผู้นำชาติฮังการี และเป็นนายกรัฐมนตรีตั้งแต่ ค.ศ. 1944 - ค.ศ. 1945 ถูกศาลตัดสินประหารชีวิตในปีค.ศ. 1946
เบลา มิคอส
(Béla Miklós)		 11 มิถุนายน ค.ศ. 1890 - 21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1948 นายกรัฐมนตรีเพียงในนามแห่งฮังการีตั้งแต่ ค.ศ. 1944 - ค.ศ. 1945
อิวาน ฮินดี
(Iván Hindy)		 28 มิถุนายน ค.ศ. 1890 - 29 สิงหาคม ค.ศ. 1946 เป็นผู้พันแห่งกองทหารฮังการี เขาเป็นผู้ทำให้เกิดการปิดล้อมบูดาเปสต์ ในวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945เขาได้ถูกจับตัวโดยโซเวียต พยายามหลบหนีแต่ล้มเหลว เขาได้ถูกตัดสินประหารชีวิตในปีค.ศ. 1946
กุสตาฟ ยานี
(Gusztáv Jány)		 21 ตุลาคม ค.ศ. 1883 - 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947 เป็นพลเอกอาวุโสแห่งกองทหารฮังการี เขาได้บังคับบัญชากองทัพฮังการีที่สองในยุทธการที่สตาลินกราดต่อมาเขาถูกตัตสินว่ามีความผิดในข้อหาก่ออาชญากรรมสงครามและถูกประหารชีวิต

ราชอาณาจักรโรมาเนีย ราชอาณาจักรโรมาเนีย (ค.ศ. 1941 - ค.ศ. 1944)

รูป ชื่อ ช่วงชีวิต หมายเหตุ
สมเด็จพระราชาธิบดีไมเคิลที่ 1
(King Michael I of Romania)		 25 ตุลาคม ค.ศ. 1921 - 5 ธันวาคม ค.ศ. 2017 ทรงเป็นกษัตริย์แห่งโรมาเนียตั้งแต่ ค.ศ. 1940 - ค.ศ. 1947 พระองค์ทรงได้ขึ้นครองราชย์โดยอำนาจของอันโตเนสคูที่ต้องการให้พระองค์แทนที่พระบิดาคือ สมเด็จพระราชาธิบดีคาโรลที่ 2 แต่พระองค์ได้ทำการรัฐประหารอันโตเนสคูและเปลี่ยนเป็นฝ่ายพันธมิตรได้สำเร็จในปี ค.ศ. 1944
เอียน อันโตเนสคู
(Ion Antonescu)		 15 มิถุนายน ค.ศ. 1882 - 1 มิถุนายน ค.ศ. 1946 นายกรัฐมนตรีแห่งโรมาเนียและผู้นำเผด็จการโรมาเนียตั้งแต่ค.ศ. 1940 - ค.ศ. 1944 ได้ถูกโค่นล้มจากการรัฐประหารของสมเด็จพระราชาธิบดีไมเคิล และเขาได้ถูกตัดสินประหารชีวิตในปี ค.ศ. 1946
เปเตร ดูมิเทสคู
(Petre Dumitrescu)		 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1882 - 15 มกราคม ค.ศ. 1950 ผู้บัญชาการกองกำลังโรมาเนียที่ 3 ในการต่อต้านสหภาพโซเวียต
- คอนสแตนติน คอนสแตนติเนสคู-เคร็ป
(Constantin Constantinescu-Claps)		 20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1884 - ค.ศ. 1961 ผู้บัญชาการกองกำลังโรมาเนียที่ 4
โฮเรีย ซีมา
(Horia Sima)		 3 กรกฎาคม ค.ศ. 1907 - 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1993 หัวหน้ารัฐบาลโปร-นาซี รัฐบาลพลัดถิ่น

บัลแกเรีย ราชอาณาจักรบัลแกเรีย (ค.ศ. 1941 - ค.ศ. 1944)

รูป ชื่อ ช่วงชีวิต หมายเหตุ
พระเจ้าซาร์บอริสที่ 3 แห่งบัลแกเรีย
(Tsar Boris III of Bulgaria)		 30 กรกฎาคม ค.ศ. 1894 - 28 สิงหาคม ค.ศ. 1943 ทรงเป็นพระเจ้าซาร์แห่งบัลแกเรียตั้งแต่ค.ศ. 1918 จนกระทั่งเสด็จสวรรคตอย่างเป็นปริศนาในค.ศ. 1943
พระเจ้าซาร์ซีโมนที่ 2 แห่งบัลแกเรีย
(Tsar Simeon II of Bulgaria)		 16 มิถุนายน ค.ศ. 1937 - ยังทรงพระชนม์ ทรงเป็นพระเจ้าซาร์แห่งบัลแกเรียตั้งแต่ค.ศ. 1943 จนถึงค.ศ. 1946 ยังทรงพระเยาว์และไม่ทรงมีพระราชอำนาจใด ๆ จนกระทั่งราชาธิปไตยถูกล้มล้าง
เจ้าชายคิริลแห่งบัลแกเรีย
(Prince Kiril of Bulgaria)		 17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1895 - 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945 ทรงเป็นเจ้าชายแห่งบัลแกเรีย และประธานคณะผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ระหว่างปีค.ศ. 1943 - ค.ศ. 1944 ทรงถูกประหารชีวิตโดยคอมมิวนิสต์
บ็อกดาน ฟิลอฟ
(Bogdan Filov)		 10 เมษายน ค.ศ. 1883 - 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945 นายกรัฐมนตรีแห่งบัลแกเรียระหว่างปีค.ศ. 1940 - 1943 และผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ระหว่างปีค.ศ. 1943 - ค.ศ. 1944 ถูกประหารชีวิตโดยคอมมิวนิสต์
อีวาน อีวานอฟ บักรียานอฟ
(Ivan Ivanov Bagryanov)		 29 ตุลาคม ค.ศ. 1891 - 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945 นายกรัฐมนตรีแห่งบัลแกเรียในปีค.ศ. 1944 เขาพยายามดึงประเทศออกจากสงครามโดยประกาศเป็นกลาง ต่อมาเขาถูกประหารชีวิตโดยคอมมิวนิสต์
สโตยาน สโตยานอฟ
(Stoyan Stoyanov)		 12 มีนาคม ค.ศ. 1913 - 13 มีนาคม ค.ศ. 1997 ผู้ที่ยิงเครื่องบินของศัตรูได้สูงสุดแห่งกองทัพอากาศบัลแกเรียด้วยชัยชนะ 14 ครั้ง
- เฟอร์ดินานด์ คอซอฟสกี
(Ferdinand Kozovski)		 27 มกราคม ค.ศ. 1892 - 12 กันยายน ค.ศ. 1965 นักการเมืองคอมมิวนิสต์และพลโทกองทัพบัลแกเรีย ผู้ซึ่งได้เป็นประธานสมัชชาแห่งชาติบัลแกเรียระหว่างค.ศ. 1950 - 1965
วลาดิมีร์ สตอยเชฟ
(Vladimir Stoychev)		 24 กันยายน ค.ศ. 1892 - 27 เมษายน ค.ศ. 1990 นายพันกองทัพบัลแกเรียและนักการทูต

ไทย ราชอาณาจักรไทย (ค.ศ. 1940 - ค.ศ. 1944)

รูป ชื่อ ช่วงชีวิต หมายเหตุ
พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล
(King Ananda Mahidol)		 20 กันยายน ค.ศ. 1925 - 9 มิถุนายน ค.ศ. 1946 พระมหากษัตริย์ไทยรัชกาลที่ 8 แห่งราชวงศ์จักรี (ค.ศ. 1935 - 1946) ระหว่างสงครามทรงประทับอยู่ ณ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ และทรงวางพระองค์เป็นกลาง หลังสิ้นสงครามจึงเสด็จนิวัติพระนครในช่วงปลายปี ค.ศ. 1945 ทรงเสด็จสวรรคตด้วยพระแสงปืนแต่การเสด็จสวรรคตของพระองค์ยังคงเป็นปริศนา
จอมพล ป. พิบูลสงคราม
(Plaek Pibulsonggram)		 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1897 - 11 มิถุนายน ค.ศ. 1964 จอมพลแห่งกองทัพบกไทย และนายกรัฐมนตรีไทย (ค.ศ. 1938 - 1944) การปกครองในสมัยนี้อยู่ภายในแนวคิดลัทธิชาตินิยมทางเศรษฐกิจและนโยบายการต่อต้านชาวจีน จอมพล ป. ได้ตัดสินใจนำไทยเข้าร่วมเป็นพันธมิตรกับจักรวรรดิญี่ปุ่นในปลายปี พ.ศ. 2484 และยอมให้ญี่ปุ่นใช้ไทยเป็นทางผ่านในการเคลื่อนทัพเข้าสู่พม่าและมลายา เขาได้ลาออกจากนายกรัฐมนตรีในปี พ.ศ. 2487
จรูญ รัตนกุล เสรีเริงฤทธิ์
(Jarun Rattanakuln Seriroengrit)		 27 ตุลาคม ค.ศ. 1895 - 19 กรกฎาคม ค.ศ. 1983 ผู้นำกองทัพพายัพเข้ารุกรานพม่ามีส่วนสำคัญในการก่อตั้งสหรัฐไทยเดิม
ผิน ชุณหะวัณ
(Phin Choonhavan)		 14 ตุลาคม ค.ศ. 1891 - 26 มกราคม ค.ศ. 1973 ผู้บัญชาการกองพลที่ 3 แห่งกองทัพพายัพ ต่อมาได้เป็นรองแม่ทัพแห่งกองทัพพายัพ ภายหลังได้เป็นข้าหลวงทหารประจำสหรัฐไทยเดิม
ปรีดี พนมยงค์
(Pridi Banomyong)		 11 พฤษภาคม ค.ศ. 1900 - 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1983 อดีตนักปฏิวัติในคณะราษฎรและรัฐมนตรี ได้รับการโปรดเกล้าฯแต่งตั้งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในปีค.ศ. 1941 โดยในปีค.ศ. 1944 เขาได้กลายเป็นผู้สำเร็จราชการแต่เพียงผู้เดียวและเป็นประมุขแห่งประเทศไทยโดยพฤตินัย แต่ตำแหน่งนี้ก็เป็นเพียงในนาม เขาได้กลายเป็นหัวหน้าของเสรีไทยอย่างลับ ๆ ในปีค.ศ. 1942 และต่อมาได้เป็นนายกรัฐมนตรีในปีค.ศ. 1946
พันตรี ควง อภัยวงศ์
(Khuang Aphaiwong)		 17 พฤษภาคม ค.ศ. 1902 - 15 มีนาคม ค.ศ. 1968 นายกรัฐมนตรีระหว่างปีค.ศ. 1944 - 1945 ได้ประกาศสันติภาพกับฝ่ายสัมพันธมิตร

ฟินแลนด์ สาธารณรัฐฟินแลนด์ (ถึง ค.ศ. 1944)

รูป ชื่อ ดำรงตำแหน่ง หมายเหตุ
ริสโต รุติ
(Risto Ryti)		 19 ธันวาคม ค.ศ. 1940 - 1 สิงหาคม ค.ศ. 1944 ประธานาธิบดีแห่งฟินแลนด์
โยฮัน วิลเลม รังเงล
(Johan Wilhelm Rangell)		 4 มกราคม ค.ศ. 1941 - 5 มีนาคม ค.ศ. 1943 นายกรัฐมนตรีแห่งฟินแลนด์
คาร์ล กุสตาฟ เอมิล มันเนอร์เฮม
(Carl Gustaf Emil Mannerheim)		 17 ตุลาคม 1939 – 12 มกราคม 1945 จอมพลแห่งกองทัพฟินแลนด์และผู้สำเร็จราชการแห่งฟินแลนด์

อิรัก ราชอาณาจักรอิรัก (ถึง ค.ศ. 1940)

รูป ชื่อ ช่วงชีวิต หมายเหตุ
พระเจ้าฟัยศ็อลที่ 2
(King Faisal II of Iraq)		 4 เมษายน ค.ศ. 1939 - 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1958 พระมหากษัตริย์แห่งอิรัก
ราชิด อาลี อัล-เกลานี
(Rashid Ali al-Gaylani)		 3 เมษายน ค.ศ. 1941 - 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1941 นายกรัฐมนตรีแห่งอิรัก


รัฐบริวารและรัฐในอารักขาของฝ่ายอักษะ

ฝรั่งเศส รัฐฝรั่งเศส (พ.ศ. 2483-2485)

  • ฟิลิป เปแตง เป็นจอมพลกองทัพบกและหัวหน้ารัฐบาลวิชีจากการก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1940 จนกระทั่งการบุกครองที่นอร์ม็องดีในปี ค.ศ. 1944 รัฐบาลเปแตงได้ให้ความร่วมมือกับนาซีและได้จัดตั้งกองกำลังในการตีโฉบฉวยเพื่อจับกุมชาวยิวเชื้อสายฝรั่งเศส รัฐบาลเปแตงได้ถูกต่อต้านโดยนายพล ชาร์ล เดอ โกล แห่งกองกำลังเสรีฝรั่งเศส และในที่สุดก็ได้โค่นล้มอำนาจ ภายหลังสงคราม เปแตงได้ถูกนำตัวขึ้นศาลในข้อหาทรยศและตัดสินโทษให้จำคุกตลอดชีวิต
  • ปีแยร์ ลาวาล ผู้นำรัฐบาลเปแตงในปี ค.ศ. 1940 และตั้งแต่ปี ค.ศ. 1942 ถึง ค.ศ. 1944 ภายใต้รัฐบาลที่สองของเขา ได้ให้ความร่วมมือกับนาซีเยอรมนีที่ทำให้เกิดความรุนแรงมากขึ้น ในปี ค.ศ. 1945 ลาวาลได้ถูกนำตัวขึ้นศาลในข้อหาทรยศและตัดสินโทษประหารชีวิต
  • เรอเน บูสเกต์ รองหัวหน้ากองกำลังตำรวจฝรั่งเศส มีส่วนร่วมในการให้ความร่วมมือกับนาซีในการไล่ต้อนชาวยิวในฝรั่งเศส เขาได้ถูกตั้งข้อกล่าวหาว่าก่ออาญชญากรรมต่อมนุษยชาติในช่วงหลังสงคราม แต่เขากลับถูกลอบสังหารในช่วงการพิจารณาคดีจะเริ่มต้นขึ้นในปี ค.ศ. 1993
  • โฌแซ็ฟ ดาร์น็อง เป็นผู้บัญชาการแห่งกองกำลังกึ่งทหารมีลิสฟร็องแซซ ผู้นำนิยมนาซี, เขาได้ให้การสนับสนุนอย่างแข็งขันต่อรัฐบาลฮิตเลอร์และเปแตง เขาได้ก่อตั้งกองกำลังมีลิสขึ้นเพื่อทำการกวาดต้อนชาวยิวและต่อสู้กับฝ่ายต่อต้านฝรั่งเศส เขาได้ถูกนำตัวขึ้นศาลในข้อหาทรยศและตัดสินโทษประหารชีวิต
  • ฌอง เดอกูซ์ ข้าหลวงใหญ่แห่งอินโดจีนฝรั่งเศส เป็นตัวแทนของรัฐบาลวิชี ภารกิจของเดอกูซ์ในอินโอจีนฝรั่งเศสคือการหันกลับไปทำนโยบายการจำยอมสละต่อญี่ปุ่นภายใต้การนำโดยนายพล ฌอร์ฌ เดอกูซ์ คนก่อนหน้านี้ แต่ความเป็นจริงทางการเมืองในไม่ช้าได้บีบบังคับให้เขาเดินไปตามถนนสายเดียวกัน ได้ถูกจับและนำตัวขึ้นศาลภายหลังสงคราม เดอกูซ์ได้ถูกตัดสินว่าไม่มีความผิดแต่อย่างใด

สโลวาเกีย สาธารณรัฐสโลวัก (พ.ศ. 2482-2488)

โครเอเชีย รัฐเอกราชโครเอเชีย (พ.ศ. 2484-2486)

รัฐบาลอิสระที่สนับสนุนฝ่ายอักษะ

อินเดีย รัฐบาลชั่วคราวเสรีอินเดีย (พ.ศ. 2486-2488)

รัฐหุ่นเชิดของนาซีเยอรมนี

เซอร์เบีย รัฐผู้พิทักษ์, เซอร์เบีย (พ.ศ. 2484-2487)

Milan Nedić, นายพลและนายกรัฐมนตรีแห่งรัฐผู้พิทักษ์

เดนมาร์ก รัฐเดนมาร์กในอารักขา (พ.ศ. 2483-2488)

จังหวัดลูบลิยานา, สโลวิเนีย (1943–1945)

  • Leon Rupnik, เป็นประธานของรัฐบาลเฉพาะกาล

นอร์เวย์ นอร์เวย์ (พ.ศ. 2483-2488)

  • วิดคัน ควิสลิง รัฐมนตรี-ประมุขแห่งรัฐบาลชาตินอร์เวย์ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1942 ถึง ค.ศ. 1945

รัฐหุ่นเชิดของราชอาณาจักรอิตาลี

มอนเตเนโกร รัฐเอกราชมอนเตเนโกร (พ.ศ. 2484-2486)

แอลเบเนีย ราชอาณาจักรอัลแบเนีย (พ.ศ. 2483-2486)

รัฐหุ่นเชิดหุ่นเชิดร่วมนาซีเยอรมนี–ราชอาณาจักรอิตาลี

กรีซ รัฐเฮเลนิค (กรีซ) (พ.ศ. 2484-2487)

รัฐหุ่นเชิดของจักรวรรดิญี่ปุ่น

จักรวรรดิแมนจูกัว

รัฐบาลสหภาพปกครองตนเองเหม่งเจียง

สาธารณรัฐจีน สาธารณรัฐจีน-นานกิง (พ.ศ. 2483-2488)

ประเทศพม่า รัฐพม่า (พ.ศ. 2486-2488)

  • บะมอ ผู้นำทางการเมือง

ฟิลิปปินส์ สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ที่ 2

เวียดนาม จักรวรรดิเวียดนาม (พ.ศ. 2488)

กัมพูชา ราชอาณาจักรกัมพูชา (พ.ศ. 2488)

ลาว ราชอาณาจักรลาว (พ.ศ. 2488)

รัฐที่ให้การสนับสนุนฝ่ายอักษะ

สเปน รัฐสเปน (วางตัวเป็นกลาง)

อิหร่าน จักรวรรดิอิหร่าน

ดูเพิ่ม

Stub icon

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

Stub icon

บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!