zbocza południowo-zachodnie. Mają średnie i jednostajne nachylenie, wysokość około 300 m i są piarżyste. Ich dolną częścią prowadzi zielony szlak łączący Orlą Perć z Doliną Czarną Gąsienicową
ściana zachodnia o wysokości około 500 m. Wyróżnia się w niej 3 piętra, Najniższe to wielki trawiasto-płytowy Kozi Taras, w dolnej części poderwany pasem ścian o wysokości około 70 m, opadających na piargi. Środkowa część to Kozi Zachód. Najwyższa część to trójkątna ściana szczytowa z żebrem i dwiema depresjami.
Pierwszymi udokumentowanymi zdobywcami szczytów Granatów byli ksiądz Eugeniusz Janota i Bronisław Gustawicz wraz z przewodnikiem Maciejem Sieczką. Nie byli oni jednak pierwsi na wierzchołkach, bo podczas wyprawy 19 września 1867 r. odnaleźli na Skrajnym Granacie ślady wcześniejszego pobytu człowieka. Zimą na szczycie pierwsi byli Henryk Bednarski i Stanisław Zdyb 29 marca 1908 r.[5]
Przez Zadni Granat prowadzi trasa Orlej Perci, pokonywana najczęściej w kierunku od Zawratu na Krzyżne (odcinek Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowy). Przejście przez Granaty jest najłatwiejszym jej odcinkiem. Od czasów wytyczenia szlaku Orlej Perci szczyt, podobnie jak sąsiednie, zyskał na popularności wśród turystów. Najłatwiejsze wejście na Zadni Granat jest zielonym szlakiem łącznikowym, rozpoczynającym się ponad Zmarzłym Stawem Gąsienicowym przy szlaku na Kozią Przełęcz. Na wierzchołku Zadniego Granatu w 1989 r. postawiono metalowy krzyż[3].
Rejon Granatów jest udostępniony do uprawiania wspinaczki skalnej. Na Zadnim Granacie dla taterników interesująca jest jego zachodnia i wschodnia ściana. Są to duże ściany o umiarkowanych trudnościach. Ściana zachodnia cieszy się około 100-krotnie większą popularnością niż wschodnia – głównie z powodu bliskości bazy noclegowej i łatwych zejść. Jest na niej 9 dróg wspinaczkowych o trudności 0-V w skali tatrzańskiej. Na ścianie wschodniej jedna droga (IV). Wzrastająca popularność narciarstwa fokowego powoduje, że opadające do Dolinki Koziej zbocze południowo-zachodnie coraz częściej wykorzystywane jest przez narciarzy do zjazdu[3].
Zachodnią grzędą; stopień trudności 0 w skali tatrzańskiej, od szlaku 45 min,
Drogą „Wach-Wolf”, IV, 3 godz.,
Drogą Kowalewski-Skierski; IV, w jednym miejscu V, 3 godz.,
Drogą Kozłowski-Rubinowski; III, 4 1/2 godz.,
Drogą Gładysza środkowym żebrem zachodniej ściany, III, 3 godz.,
↑Witold HenrykW.H.ParyskiWitold HenrykW.H., Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Zawrat – Żółta Turnia, t. 2, Warszawa: Sport i Turystyka, 1951. Brak numerów stron w książce
↑Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2005. ISBN 83-88112-35-X. Brak numerów stron w książce