Budzowa Przełączka
(niem. Buchentalkerbe , słow. Budzova štrbina , węg. Budz-rés [1] ) – położona na wysokości około 2125 m przełączka w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich , pomiędzy Wielką Buczynową Turnią (2184 m) a turnią nazywaną Budzową Igłą (ok. 2130 m). Na północny zachód, a potem na północ opada z niej duże żlebisko do Zadnich Usypów w Pańszczycy , zaś na południe, do żlebu z Przełęczy Nowickiego (do Dolinki Buczynowej ) system rynien i zacięć [2] .
Przez Budzową Przełączkę nie prowadzi żaden szlak turystyczny, ale nieco poniżej niej, po stronie południowej prowadzi czerwono znakowany szlak Orlej Perci . Przechodzi on inną nienazwaną przełączką ubezpieczoną łańcuchami, a następnie południowymi stokami Wielkiej Buczynowej Turni, w której znajduje się jeszcze kilka innych turni [3] .
Wielka Buczynowa Turnia, na lewo od niej niewielka Budzowa Igła, pomiędzy nimi Budzowa Przełączka
W rejonie Budzowej Przełączki dopuszczalna jest wspinaczka skalna , ale tylko od strony Dolinki Buczynowej[4] . Prowadzi na nią kilka dróg wspinaczkowych [2] ”
Z Przełęczy Nowickiego granią przez Budzową Igłę ; II stopień trudności w skali tatrzańskiej , czas przejścia 20 min,
Z Przełęczy Nowickiego z ominięciem grani po północnej stronie ; I, 20 min,
Z Pańszczycy północnym żlebem ; I, 45 min,
Od południa, z Orlej Perci ; 0[2] .
Przypisy