Mężczyźni homoseksualni, biseksualni i transpłciowi (GBT) mogą służyć w wojsku
Osoby homoseksualne i biseksualne (LGB) mogą służyć
Mężczyźni homoseksualni i biseksualni (GB) mogą służyć
Przepisy nie są jednoznaczne lub są warunkowe w kwestii służby wojskowej osób LGBT
Osoby LGBT nie mogą służyć w wojsku
Brak danych dotyczących służby wojskowej przez osoby LGBT
Kraj nie ma wojska
Orientacja seksualna a służba wojskowa – armie poszczególnych państw stosowały i stosują różną politykę w stosunku do żołnierzy i rekrutów o homoseksualnej i biseksualnej orientacji psychoseksualnej, a także do osób transpłciowych. W niektórych krajach geje lub lesbijki, którzy nie ukrywają swojej orientacji seksualnej, mogą odbywać służbę wojskową; inne państwa nie dają im takiej możliwości. Wiele państw nie reguluje wyraźnie tej kwestii w swoim prawie wojskowym.
Stan prawny
LGBT
Wszystkie osoby LGBT mogą służyć w następujących państwach (w nawiasach podano rok wprowadzenia tej możliwości, jeśli jest znany):
Gen. Tammy Smith (po prawej) z żoną Tracey Hepner.
LGBT Military Index jest wskaźnikiem sytuacji osób LGBT w służbie wojskowej, autorstwa think tanku „The Hague Centre for Strategic Studies”, inaczej HCSS[1]. Indeks skupia się na pięciu aspektach:
Kapitan Timothy G. Szymanski i Master Chief Marynarki USA Britt K. Slabinski prowadzą szkolenie na temat odwołania Don’t ask, don’t tell.
W Stanach Zjednoczonych służba wojskowa osób LGBT w latach 1993–2011 była teoretycznie możliwa, jednak w tamtym czasie istniało prawo „Don’t ask don’t tell” (ang. „Nie pytaj, nie mów”, DADT). Polegało ono na tym, iż kandydaci do służby wojskowej mieli zachować swoją orientację w tajemnicy, a dowódcom wojskowym zakazano pytania się o seksualność żołnierzy. Szacuje się, że wskutek egzekwowania prawa, pracę straciło około 17 tysięcy osób[3]. Kalifornijski sąd federalny orzekł w październiku 2010 roku, że prawo jest niezgodne z konstytucją USA; 15 grudnia Izba Reprezentantów przyjęła ustawę znoszącą DADT. Weszła ona w życie w roku 2011.
