1954
1975
Studencki Teatr Satyryków (STS) – teatr kabaretowy działający w latach 1954–1975 w Warszawie.
Teatr został założony w 1954 roku, pierwsza próba odbyła się 13 marca tr. Mieścił się w Warszawie przy al. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności) 76b. W okresie odwilży gomułkowskiej stał się popularny dzięki odważnej satyrze. W późniejszych latach, zwłaszcza po likwidacji tygodnika Po prostu zmagał się ze stopniowo nasilającymi się ingerencjami cenzury. W 1970 roku przemianowano go na Teatr Satyryków STS. W 1972 został połączony z Teatrem Rozmaitości. Dewizą artystyczną, jaka mu przyświecała, był tekst Andrzeja Jareckiego Mnie nie jest wszystko jedno. Podczas swojej działalności teatr dał 55 premier i 3200 przedstawień. Specjalnością STS-u stały się tzw. „rewie satyryczne”. Pierwsze przedstawienie dał 2 maja 1954 (była to składanka satyryczna To idzie młodość), ostatnie 14 marca 1975. Kolejno dyrektorami STS-u byli: Henryk Malecha, Andrzej Jarecki, Marian Kubera, Ryszard Pracz, Stanisław Tym, R. Włosiński, E. Krasowski, L. Czepik. Wpływ poetyki STS-u zachował się w późniejszej twórczości jego autorów i reżyserów.
Andrzej Jarecki, Agnieszka Osiecka, Witold Dąbrowski, Jarosław Abramow, Ziemowit Fedecki, Andrzej Drawicz, Stanisław Tym, Jan Tadeusz Stanisławski, Daniel Passent.
Przez STS przewinęło się 215 osób, w tym: Elżbieta Czyżewska, Zofia Merle, Krystyna Sienkiewicz, Anna Prucnal, Jerzy Karaszkiewicz, Krzysztof Kowalewski, Jan Matyjaszkiewicz, Ryszard Pracz, Sława Przybylska, Hanna Rek, Jan Tadeusz Stanisławski, Stanisław Tym.
Wojciech Siemion, Andrzej Łapicki, Kalina Jędrusik, Alina Janowska, Halina Mikołajska, Barbara Krafftówna i Zbigniew Zapasiewicz.
Jerzy Markuszewski, Olga Lipińska, Janusz Majewski, Stanisław Tym, Wojciech Solarz.
Marek Lusztig, Jarosław Abramow, Edward Pałłasz, Maciej Małecki.
Zofia Góralczyk, Krystyna Sienkiewicz, Adam Kilian, Andrzej Strumiłło.