Był także współzałożycielem (1956) i redaktorem naczelnym tygodnika „Od Nowa”. W 1957 wchodził w skład kolegium redakcyjnego pisma „Walka Młodych”. W tym samym roku wchodził również w skład Redakcji Młodzieżowej Polskiego Radia. W latach 1958−1959 jako dziennikarz i reporter Tygodnika Polskiego przebywał w Paryżu.
W latach 1970−1972 był kierownikiem literackim Teatru Ludowego w Warszawie[3]. W 1973 został sekretarzem Zarządu Klubu Dramatopisarzy Polskich przy Związku Literatów Polskich. Do ZLP należał do rozwiązania go w 1983. 23 sierpnia1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[4]. W Toronto od 1986 roku współpracował z dziennikiem polonijnym „Związkowiec” (m. in., pod pseudonimem "Marian Radomski", cykl felietonów pt. Pan Zdzich w Kanadzie, wydany później w formie książkowej). W latach 1988–2000 był redaktorem naczelnym tego czasopisma.
Debiutował w 1955 na łamach 5. numeru tygodnika „Szpilki” jako satyryk. Jego pierwszym zbiorem było Myślenie ma kolosalną przyszłość (1957), grupujące pisane dla STS satyry, monologi i skecze. W (często adaptowanych dla radia) satyrycznych jednoaktówkach mówi o mitach społecznych i przemianach obyczajowych – należą do nich np. wystawione w 1964 jako tryptyk Remanent wydane w wyborze Licytacja (1964) utwory Licytacja („Dialog" 1961/12), Śmierć po latach i Wielki kochanek oraz komedia Duże jasne napisana razem z Andrzejem Jareckim (wystawiona w 1962, wydana w 1965). Sztuka Anioł na dworcu (wystawiona w 1962, wydana w 1965), za którą pisarz otrzymał nagrodę im. Piętaka, wychodząc od prostej anegdoty przechodzi do ogólnej refleksji nad względnością prawdy i świata. Sztuka ta łączy tendencje awangardowe z polskimi tradycjami jasełkowymi, opiera się także na formule teatru w teatrze.
Problematykę konfrontacji tradycji z nowoczesnością podejmują sztuki Derby w pałacu („Dialog" 1966/4, wystawiona w 1966) i Klik-klak („Dialog" 1972/6, wystawiona w 1972), a problematykę postawy człowieka wobec norm społecznych i jego zagubienia w społeczeństwie w sztukach Ucieczka z wielkich bulwarów („Dialog" 1969/3, wystawiona w 1969) i Darz bór („Dialog" 1974/10, wystawiona w 1974). Realistyczny aspekt tych sztuk przeplata się z humorem absurdalnym.
Abramow-Newerly jest również twórcą spektakli i widowisk telewizyjnych oraz kompozytorem (m.in. muzyki do tekstów Agnieszki Osieckiej). Wydania zbiorowe jego utworów to m.in. Dramaty (1975), Co pan zgłasza? (1977, satyry) i Pięć minut sławy[1] (1975, słuchowiska radiowe). Istnieją też ich przekłady na kilkanaście języków.
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Alianci, wyd. 1, Białystok: Zakłady Wydawnicze "Versus", 1990, ISBN 83-7045-011-3, OCLC23884614 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Pan Zdzich w Kanadzie, Warszawa: Wydawn. Polonia, 1991, ISBN 83-7021-146-1, OCLC28967321 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Kładka przez Atlantyk : z albumu Tadeusza Gonsika, Wrocław: Wydawn. Dolnośląskie, 1995, ISBN 83-7023-449-6, OCLC34314010 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Nawiało nam burzę, wyd. 1, Warszawa: Twój Styl, 2000, ISBN 83-7163-171-5, OCLC44176555 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑Kalendarium życia literackiego pod red. Przemysława Czaplińskiego i in., Kraków 2003, s. 543, ISBN 83-08-03417-9
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Lwy mojego podwórka, Warszawa: Twój Styl, 2000, ISBN 83-7163-249-5, OCLC45784710 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Młyn w piekarni, Warszawa: Rosner & Wspólnicy, 2002, ISBN 83-89217-00-7, OCLC51522944 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Lwy wyzwolone, wyd. 1, Warszawa: Rosner & Wspólnicy, 2003, ISBN 83-89217-25-2, OCLC53354328 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Lwy STS-u, wyd. 1, Warszawa: Rosner & Wspólnicy, 2005, ISBN 83-89217-64-3, OCLC60128741 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Patent na życie : niezwykła historia sukcesu Piotra Chomczyńskiego, wyd. 1, Warszawa: Rosner i Wspólnicy, 2009, ISBN 978-83-60336-35-9, OCLC493985601 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., W cieniu paryskiej Kultury, [Warszawa]: mg, [cop. 2016], ISBN 978-83-7779-306-0, OCLC968458872 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
↑JarosławJ.Abramow-NewerlyJarosławJ., Maestro : sztuka w trzech aktach, wyd. 1, Warszawa: Czytelnik, 1984, ISBN 83-07-01229-5, OCLC13451090 [dostęp 2022-01-15]. Brak numerów stron w książce
Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza Morex, ISBN 83-86848-05-7, Hasło Jarosław Abramow-Newerly, s. 1.
Współcześni polscy pisarze i badacze literatury – słownik biobibliograficzny, tom pierwszy A-B, opracował zespół pod redakcją Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan, Warszawa 1994, ISBN 83-02-05445-3, s. 25, hasło: Abramow-Newerly, Jarosław.
Jan Tomkowski: Słownik pisarzy polskich. Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, 2002. (pol.).