Od 1950 roku mieszkała w Warszawie. Początkowo występowała w Teatrze Polskim. Uznanie zdobyła dzięki dwóm rolom: Amelii w HorsztyńskimJuliusza Słowackiego i Ethel w Juliuszu i Ethel Leona Kruczkowskiego. W 1955 roku zaangażowała się w działanie nowo powstałego Teatru Domu Wojska Polskiego, który w 1957 roku został przemianowany na Teatr Dramatyczny. Zagrała w nim 10 ról, wykreowała między innymi swoje wielkie role: Racheli w WeseluStanisława Wyspiańskiego, Szen-Te i Szui-Ta w Dobrym człowieku z SeczuanuBertolta Brechta, Starej w KrzesłachEugène Ionesco. Także w Teatrze Dramatycznym debiutowała w 1957 roku jako reżyser inscenizacją prapremierową dramatu Iwona, księżniczka Burgunda (1958) Witolda Gombrowicza.
Swoją dalszą karierę związała z Teatrem WspółczesnymErwina Axera i Teatrem Narodowym. Występowała w kolejnych sztukach: AgamemnonieAjschylosa, Kordianie Słowackiego, Marii StuartFryderyka Schillera, Dawnych czasachHarolda Pintera, Punkcie przecięciaPaula Claudela, ponownie Trzech siostrach, Wiśniowym sadzie Czechowa, Janie Gabrielu BorkmanieHenryka Ibsena, Matce i Kurce WodnejStanisława Ignacego Witkiewicza. W latach 1976–1981 ze względu na swoją działalność opozycyjną praktycznie nie występowała na zawodowej scenie. W 1982 roku, po powrocie z internowania zagrała jako Hestia w Wyzwoleniu Wyspiańskiego i otrzymała od publiczności Teatru Polskiego wielominutowe brawa. W latach 80. działała w obrębie kultury niezależnej – deklamowała poezję i prezentowała monodramy. Ostatnią jej rolą była Maria Schwartz w TerrorystachIreneusza Iredyńskiego.
1955 – Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) za rolę Ethel w przedstawieniu „Juliusz i Ethel” Leona Kruczkowskiego w reżyserii Aleksandra Bardiniego w Teatrze Polskim w Warszawie[8]
1958 – nagroda Komitetu do spraw Polskiego Radia i Telewizji za rolę Warwary w audycji radiowej „Biedni ludzie” wg Fiodora Dostojewskiego
1970 – Złoty Ekran za najlepsze role kobiece w widowiskach Teatru Telewizji – role Tetydy w spektaklu „Andromacha” Eurypidesa w reżyserii Jana Maciejowskiego, Róży w „Cudzoziemce” Marii Kuncewiczowej w reżyserii Jana Kulczyńskiego, rolę w „Dużej sali” Valde van Jakoba w reżyserii Aleksandra Bardiniego i Anastazji ze sztuki Stanisława Ignacego Witkiewicza „W małym dworku” w reżyserii Zygmunta Hübnera
1970 – „Róża” - wyróżnienie redakcji tygodnika „Kobieta i życie”[9]
1971 – nagroda Komitetu do spraw Polskiego Radia i Telewizji za rok 1970 za kreacje aktorskie w Teatrze Telewizji
,_Miko%C5%82ajska_i_Madali%C5%84ski,_1947.jpg)
