Anna Prucnal
Anna Prucnal
|
Imię i nazwisko
|
Anna Magdalena Prucnal-Michaud
|
Data i miejsce urodzenia
|
1 stycznia 1940 Warszawa
|
Zawód
|
aktorka, piosenkarka
|
Lata aktywności
|
od 1961
|
|
|
Anna Magdalena Prucnal-Michaud (ur. 1 stycznia 1940 w Warszawie[1]) – polska aktorka i piosenkarka, mieszkająca we Francji. W Polsce pamiętana głównie z roli Krysi Kowalskiej w komedii Leonarda Buczkowskiego Smarkula, jedyna polska aktorka występująca u Federico Felliniego.
Życiorys
Córka Jana i Wiktorii[1]. Ukończyła warszawską Akademię Muzyczną. Studiowała w berlińskiej Komische Oper u reżysera Waltera Felsensteina. W latach 60. XX w. była solistką Teatru Wielkiego w Warszawie; występowała także w kabaretach: STS, Pod Egidą i Dudek. Zagrała w bułgarskim filmie Słońce i cień oraz w kilku filmach produkcji NRD, gdzie cieszyła się popularnością jako aktorka filmowa i piosenkarka.
W grudniu 1970 wyemigrowała do Francji, gdzie zamieszkała; jest żoną pisarza i reżysera Jean Maillanda. We Francji Anna Prucnal jest znana jako pieśniarka i aktorka teatralna i filmowa. Jest jedyną polską aktorką, która zagrała w filmie Federico Felliniego (w Mieście kobiet, 1980). Koncertowała m.in. w paryskiej Olympii (1981) i Theatre de la Ville (1979), w Kanadzie, Belgii i Japonii; wielokrotnie występowała na festiwalu w Awinionie, grała także w spektaklach operowych (dzieła Weilla, Poulenca, Claude'a Prey). Śpiewa piosenki w kilku językach: francuskim, niemieckim, polskim, rosyjskim i włoskim (pisał dla niej m.in. Georges Moustaki) do tekstów m.in. Aleksandra Wertyńskiego, Władimira Majakowskiego, Bułata Okudżawy i żydowskie.
W 1974 zagrała Annę Planetę, wyuzdaną proletariuszkę w awangardowym francusko-niemiecko-kanadyjskim filmie Sweet movie jugosłowiańskiego reżysera Dušana Makavejeva. W PRL uznano film za pornograficzny i antykomunistyczny, skutkiem czego ustanowiono zapis cenzorski na nazwisko Anny Prucnal. Zalecenia cenzorskie dotyczące aktorki zanotował Tomasz Strzyżewski, który w swojej książce o peerelowskiej cenzurze opublikował notkę informacyjną z 17 sierpnia 1974 Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Wytyczne dla cenzorów głosiły:
„Aż do odwołania nie należy dopuszczać do publikacji żadnych materiałów o aktorce Annie Prucnal (reklamujących lub przypominających osobę aktorki, jak również prezentujących jej osiągnięcia i sukcesy artystyczne za granicą)”.[2]
Dodatkowo władze komunistyczne odebrały jej polski paszport.
W 1989, po kilkunastu latach nieobecności, przyjechała do Polski, towarzysząc prezydentowi Francji François Mitterrandowi w jego oficjalnej wizycie państwowej. Dała wtedy koncert na placu Zamkowym w Warszawie.
27 kwietnia 2010 wystąpiła z recitalem w warszawskim Och-Teatrze przy ul. Grójeckiej.
Ma syna Piotra, reżysera, i wnuczkę Alicję.
Filmografia
Rok
|
Tytuł
|
Rola
|
Uwagi
|
1961
|
Pierwsza balowa sukienka
|
(rola nieznana)
|
film dokumentalny, reżyseria: Włodzimierz Borowik
|
1961
|
Bezkrólewie
|
(rola nieznana)
|
film edukacyjny, reżyseria: Włodzimierz Borowik
|
1962
|
Slnceto a sjankata
|
dziewczyna
|
film melodramatyczny, reżyseria: Rangel Vulchanow
|
1963
|
Smarkula
|
Krysia Kowalska
|
film komediowy, reżyseria: Leonard Buczkowski
|
1963
|
Przygoda noworoczna
|
Krystyna
|
film obyczajowy, reżyseria: Stanisław Wohl
|
1964
|
Der fliegende Holländer
|
Senta
|
film muzyczny (opera), reżyseria: Joachim Herz
|
1966
|
Reise ins ehebett
|
Eva
|
film obyczajowy, reżyseria: Joachim Hasler
|
1968
|
Wege übers Land
|
Steffa
|
serial telewizyjny, reżyseria: Martin Eckermann
|
1968
|
Przekładaniec
|
żona-bratowa Foxa
|
film science fiction, reżyseria: Andrzej Wajda
|
1969
|
Nowy
|
sekretarka OM-1 wydająca mydło Sochockiemu
|
film komediowy, reżyseria: Jerzy Ziarnik
|
1970
|
Jede Stunde, Deines Lebens
|
Hanka
|
film obyczajowy
|
1970
|
Dame Kebold
|
(rola nieznana)
|
film kostiumowy
|
1970
|
Unterwegs zu Lenin
|
telefonistka
|
film obyczajowy, reżyseria: Günter Reisch
|
1970
|
Resistance
|
(rola nieznana)
|
film obyczajowy
|
1972
|
Helle
|
(rola nieznana)
|
film dramatyczny, reżyseria: Roger Vadim
|
1974
|
Sweet movie
|
Anna Planeta
|
film komediowo-dramatyczny, reżyseria: Dušan Makavejev
|
1976
|
Nick Verlaine ou Comment voler la Tour Eiffel
|
Helene
|
serial telewizyjny, reżyseria: Claude Boissol
|
1977
|
Dracula pere et fils
|
(rola nieznana)
|
film grozy, reżyseria: Edouard Molinaro
|
1977
|
Mais ou et donc Ornicar
|
Agnes
|
film dramatyczny, reżyseria: Bertrand Van Effenterre
|
1978
|
Le Dossier 51
|
Sarah Robski
|
film kryminalny, reżyseria: Jean Schwarz
|
1979
|
Bastien, Bastienne
|
Suzanne
|
film dramatyczny, reżyseria: Michel Andrieu
|
1980
|
La Citta delle donne
|
Elena
|
film komediowo-dramatyczny, reżyseria: Federico Fellini
|
1980
|
Guerre en pays neutre
|
Anna
|
serial telewizyjny, reżyseria: François Bréant
|
1980
|
Neige
|
Wanda Valles
|
film dramatyczny, reżyseria: Jean-Henri Roger, Juliet Berto
|
1981
|
Guerre en pays neutre
|
(rola nieznana)
|
serial telewizyjny, reżyseria: Philippe Lefebvre
|
1982
|
L' Ogre de barbarie
|
Halinka
|
film obyczajowy, reżyseria: Pierre Matteuzzi
|
1984
|
L' Homme qui aimait deux femmes
|
Julie
|
film obyczajowy, reżyseria: Philippe Defrance
|
1989
|
Un Amour tardif
|
(rola nieznana)
|
film obyczajowy, reżyseria: Patrick Jamain
|
1991
|
Obywatel świata
|
piosenkarka
|
film obyczajowy, reżyseria: Roland Rowiński
|
1993
|
Lepiej być piękną i bogatą
|
żona mecenasa
|
film komediowy, reżyseria: Filip Bajon
|
1993
|
Au port de la lune
|
(rola nieznana)
|
film krótkometrażowy, reżyseria: Wilfrid Sempé
|
1994
|
Wrony
|
nauczycielka wf-u
|
film psychologiczny, reżyseria: Dorota Kędzierzawska
|
1997
|
C'est la tangente que je préfere
|
blondynka
|
film obyczajowy, reżyseria: Charlotte Silvera
|
2001
|
Le Stade de Wimbledon
|
blondyna
|
film dramatyczny, reżyseria: Mathieu Amalric
|
2005
|
Slogans pour 343 actrices
|
kobieta
|
film obyczajowy, reżyseria: Alain Cavalier
|
2007
|
Au Pays de Miracles
|
ona sama
|
film dokumentalny, reżyseria: Pierre Michaud
|
- 1971 Le Petit Mahagonny
- 1971 La Vie parisienne
- 1972 Les Sept péchés capitaux
- 1972 Donna Mobil
- 1973 Le Creux de la vague
- 1973 Les Quatre jumelles
- 1974 Ubu à l'opéra
- 1975 A.A. Les théâtres d'Adamov
- 1975 Folies bourgeoises
- 1975 L'Homme occis
- 1975 Les Nuits de Paris
- 1976 La Grand-mère française
- 1977 Jacques ou la soumission
- 1977 Travail à domicile
- 1978 Remagen
- 1978 Kabaret
- 1984 La Belle Hélène
- 1984 La Voix humaine
- 1986 Ghetto
- 1987 Enchaînés
- 1988 Réveille-toi Philadelphie
- 1990 L'Opéra de quat'sous
- 1991 La Chambre
- 1992 Monsieur Brecht
- 1993 La Voix humaine
- 1994 Les Lendemains qui chantent faux
- 1996 Gernika 1937, une revue lyrique
- 1999 Le Cirque de Giuseppe
- 2000 Le Chant du cygne et autres histoires
- 2002 L'Etranger de la ville
- 2003 Le Mal rouge et or
- 2004 Anna Prucnal dit Jean Cocteau
- 2005 Les Monologues du vagin
Dyskografia
- 1967 Letkiss-Boy
- 1967 Träume sind so wunderschön
- 1979 Félicité
- 1979 L'Été
- 1980 Théâtre de la ville
- 1981 Avec Amour
- 1982 Loin de Pologne
- 1984 L'âge de cœur
- 1987 Rêve d'ouest, rêve d'est
- 1987 Ivre vive - Luna moon
- 1988 Concert 88
- 1993 Monsieur Brecht
- 1993 C'était à Babelsberg
- 1995 Dédicaces
- 1995 L'intégrale
- 1996 Rêve d'Ouest - Rêve d'Est
- 1998 Anna Prucnal chante Vertynski
- 1999 Les années fatales
- 2001 Le Cirque de Giuseppe
- 2002 Je vous aime
- 2006 Monsieur Brecht
- 2006 Rêve d'ouest - Rêve d'est
- 2002 Ja, urodzona w Warszawie (Moi qui suis née à Varsovie) (w Polsce ukazała się w 2005 roku)
Przypisy
Bibliografia
- TomaszT. Strzyżewski TomaszT., Wielka księga cenzury PRL w dokumentach, Warszawa: Prohibita, 2015, ISBN 978-83-61344-70-4 .
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: