Symbol partii jest tożsamy z logo koalicji Lewica, którą Nowa Lewica współtworzy aktualnie wraz z Polską Partią Socjalistyczną i Unią Pracy. Tworzony przez te partie Koalicyjny Klub Parlamentarny Lewicy, w którym Nowa Lewica posiada 18 z 21 posłów i 5 z 9 senatorów.
Historia
Rozpoczęcie działań mających prowadzić do połączenia SLD i Wiosny nastąpiło po wyborach parlamentarnych w 2019[2], w których obydwa ugrupowania wystartowały wspólnie z innymi partiami i ugrupowaniami lewicowymi na mocy decyzji liderów tych partii ogłoszonej 19 lipca 2019[3]. 9 listopada 2019 rada krajowa SLD wydała zgodę na zmiany w statucie ugrupowania, dające podstawę prawną do zmian organizacyjnych umożliwiających połączenie z formacjami, które wyrażą taką wolę[4]. 14 grudnia 2019 odbyły się obrady ciał statutowych SLD i Wiosny, po których poinformowano, że z połączenia obu ugrupowań powstanie partia Nowa Lewica[5]. Formalnie Nowa Lewica została zarejestrowana 27 stycznia 2020 poprzez zmianę nazwy SLD, decyzja ta uprawomocniła się w marcu 2021[6]. 11 czerwca 2021 doszło do rozwiązania partii Wiosna, której działacze do 10 czerwca składali deklaracje przystąpienia do Nowej Lewicy, dzielącej się na dwie frakcje skupiające działacze obu dawnych partii (przy czym pod koniec ich działalności niemal siedmiokrotnie więcej członków liczył SLD)[7]. Formalną decyzję o powołaniu frakcji SLD i Wiosna zarząd Nowej Lewicy podjął 17 lipca 2021[8]. 9 października 2021 odbył się kongres zjednoczeniowy partii[9][10], na którym podział frakcyjny został uwzględniony przy wyborze nowych władz partii (m.in. poprzez podwójne przewodnictwo). Na współprzewodniczących partii na konwencji założycielskiej zostali wybrani Robert Biedroń (frakcja Wiosna) i Włodzimierz Czarzasty (frakcja SLD) – ostatni przewodniczący łączących się partii. Wybory na współprzewodniczącego przegrał Piotr Rączkowski (SLD)[11].
W wyborach w 2024 (samorządowych i europejskich) NL współtworzyła wraz z Razem, PPS i UP Koalicyjny Komitet Wyborczy Lewica, który w wynikach do sejmików województw w skali ogólnopolskiej uzyskał 6,32% i zajął 5. miejsce wśród wszystkich ogólnopolskich komitetów wyborczych, przy czym 4. pod względem liczby uzyskanych mandatów, otrzymując ich 8[20], z których początkowo 7 przypadło przedstawicielom NL (5 z frakcji SLD, 1 z frakcji Wiosna i 1 bezpartyjnemu) – po dwa w sejmikach śląskim i wielkopolskim oraz po jednym w łódzkim, mazowieckim i zachodniopomorskim (niedługo później za radną Razem, która objęła mandat poselski, 8. mandat dla NL w sejmikach przypadł związanej z Wiosną radnej w województwie dolnośląskim). Sześcioro członków NL (z frakcji SLD) zostało wybranych na prezydentów miast: startujący z własnego komitetu Rafael Rokaszewicz w I turze uzyskał reelekcję na prezydenta Głogowa, również w I turze startująca z lokalnego komitetu Joanna Agatowska wygrała w Świnoujściu, a w II turze na prezydentów zostali wybrani startujący z ramienia Lewicy Krzysztof Matyjaszczyk w Częstochowie (także uzyskując reelekcję) i Krzysztof Kukucki we Włocławku (tracąc mandat senatora, który przejął po nim po wyborach uzupełniających inny polityk NL) oraz ubiegający się o reelekcję z własnych komitetów Łukasz Komoniewski w Będzinie i Beata Moskal-Słaniewska w Świdnicy. 4 działaczy NL (z frakcji SLD) zasiadło w zarządach województw.
Przed wyborami do Parlamentu Europejskiego z NL wystąpił eurodeputowany Łukasz Kohut (z frakcji Wiosna), ubiegając się o reelekcję z listy KO. W eurowyborach przedstawiciele NL stanowili znaczną większość kandydatów Lewicy, otwierając także listy w większości okręgów. Lewica uzyskała 6,3% głosów, zajmując 5. miejsce i otrzymując 3 mandaty. Wszystkie zdobyli przedstawiciele NL z frakcji Wiosna: reelekcję uzyskał jej lider Robert Biedroń, a pozostałe mandaty otrzymali dotychczasowi posłowie i wiceministrowie Joanna Scheuring-Wielgus oraz Krzysztof Śmiszek[21]. O reelekcję nie ubiegali się Marek Balt i Bogusław Liberadzki (dotychczasowi europosłowie z frakcji SLD).
Pod koniec października 2024 współtworzoną przez Nową Lewicę koalicję Lewicy opuściło Razem[22].
Symbolika
Symbol graficzny partii jest tożsamy z logiem powołanej w 2019 koalicji „Lewica”. Napis „LEWICA” jest wyśrodkowany względem szerokości i wysokości tła. Napis jest wykonany pogrubioną czcionką, tło jest trójkolorowe i obejmuje płynne przejście trzech kolorów między sobą w kolejności od lewej: fioletowy, bordowy, czerwony. Każda z barw miała reprezentować inną partię polityczną, kolejno – Wiosnę, Razem i SLD.
Beata Maciejewska (frakcja Wiosna) – do 21 sierpnia 2023, została posłem bezpartyjnym związanym z Nową Demokracją – Tak (następnie także posłanką niezrzeszoną)
Radnymi Nowej Lewicy byli także Henryk Milcarz (pod koniec kadencji wykluczony z partii) oraz zmarli Tadeusz Kochanowski i Gabriela Łacna. Wszyscy radni NL w sejmikach należeli do frakcji SLD i zostali wybrani z list SLD Lewica Razem. Jedyny klub NL (3-osobowy) funkcjonował w sejmiku wielkopolskim. Pod koniec kadencji w sejmiku lubuskim oboje radnych NL zasiadało w trzyosobowym klubie Lewicy, po jednym radnym wojewódzkim należało do klubów KO (w kujawsko-pomorskim) i PSL-NL (w zachodniopomorskim), pozostali byli niezrzeszeni (w lubelskim, śląskim i świętokrzyskim).
↑Data „kongresu zjednoczeniowego” partii, na którym wybrano skład władz wynikający z akcesu do partii członków Wiosny, rozwiązanej 11 czerwca 2021. Już 17 lipca 2021 w ramach Nowej Lewicy powołano frakcje SLD i Wiosna. Sądowne przerejestrowanie SLD na Nową Lewicę nastąpiło 27 stycznia 2020.
