W 1996 ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. W 2006 na tej samej uczelni uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na podstawie pracy zatytułowanej Powiedz prawdę, do tego służysz. O literaturę niezależną i pełną wolność słowa (1968–1989)[2][3]. Została zatrudniona w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego jako adiunkt[2]. Specjalizuje się w zakresie literaturoznawstwa polskiego i współczesnej literaturze polskiej[2].
Jest autorką publikacji naukowych i popularnonaukowych[2] oraz poradników dla dzieci i dorosłych, pracowników pomocy społecznej i nauczycieli[4].
Działalność społeczna i polityczna
Działaczka na rzecz praw kobiet[5], przeciwdziałania przemocy[6] oraz równego traktowania[7]. W 1999 założyła i została prezeską Lubuskiego Stowarzyszenia na Rzecz Kobiet Baba[8]. Dołączyła do Rady Programowej Kongresu Kobiet[9]. Współorganizatorka wydarzeń związanych z czarnym protestem[10].
W wyborach samorządowych w 2018 została wybrana do rady miejskiej w Zielonej Górze, zdobywając 1121 głosów (10,70% głosów ważnych w okręgu wyborczym)[11]. Ponadto w tych samych wyborach bezskutecznie kandydowała na urząd prezydenta miasta z ramienia Komitetu Wyborczego Ruch Miejski Zielona Góra. Otrzymała wówczas 6235 głosów (10,49% głosów ważnych)[11].
W wyborach w tym samym roku z listy SLD (w ramach porozumienia partii lewicowych, jako przedstawicielka Wiosny) uzyskała mandat posłanki IX kadencji, otrzymując 30 581 głosów, co było drugim w tych wyborach najwyższym indywidualnym wynikiem w okręgu lubuskim[13]. W Sejmie została wiceprzewodniczącą Komisji Ustawodawczej[14], wiceprzewodniczącą Parlamentarnego Zespołu ds. Organizacji Pozarządowych i Społeczeństwa Obywatelskiego oraz członkinią m.in. Parlamentarnej Grupy Kobiet, Parlamentarnego Zespołu do spraw Równouprawnienia Społeczności LGBT+ i Parlamentarnego Zespołu ds. Miast[14]. W czerwcu 2021, po rozwiązaniu Wiosny, została członkinią Nowej Lewicy. W październiku tegoż roku wybrana na wiceprzewodniczącą partii[15].
Kucharska-Dziedzic A., Między służbą a „opus magnum” (pierwszy tom Dziennika pisanego nocą Gustawa Herlinga-Grudzińskiego), [w:] Jan Pacławski (red.), O Gustawie Herlingu-Grudzińskim, T. 3, Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Jana Kochanowskiego, Kielce 1999.
Kucharska-Dziedzic A., Pokolenie 68 wobec twórczości i postawy Zbigniewa Herberta, [w:] Elżbieta Felisiak, Mariusz Leś, Elżbieta Sidoruk (red.), Herbert i znaki czasu: Colloquia Herbertiana (I), Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza, Białystok 2001.
Kucharska-Dziedzic A., Stan wojenny w literaturze polskiej, [w:] Karol Smużniak (red.), Między słowem a obrazem, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2007.
Kucharska-Dziedzic A., Violence against Polish women – life and literature, [w:] Felipe Centelles, Rubén Torres (red.), La Fractura social de género en la Unión Europea. Los casos de Polonia y Espana, Editorial Azacanes, Toledo 2008.
Kucharska-Dziedzic A., Wracać? Współpracować? Drukować? Pisarze emigracyjni wobec odwilży w Polsce, [w:] Maria Januszewicz, Tomasz Ratajczak (red.), Wokół tekstów kultury: Literatura – Język – Teatr – Internet, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2009.
Kucharska-Dziedzic A., O przemocy seksualnej wobec kobiet w Polsce z perspektywy kobiecego NGO-su, [w:] Magdalena Musiał-Karg (red.), Kobiety we współczesnej Europie: rola i miejsce kobiet na rynku pracy, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2009.
Jazownik M., Kucharska-Dziedzic A. (red.), Pamięć czasu Zagłady 1939–2009, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2011.
Kucharska-Dziedzic A., Między profetyzmem a projektowaniem przyszłości. Krystalizowanie się idei współpracy w Europie Wschodniej w środowisku paryskiej „Kultury”, [w:] Katarzyna Węgorowska, Katarzyna Grabias-Banaszewska (red.), Studia Kresowe. Literatura – język – kulturologia, Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2018.
