Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1973 roku, kiedy zdobył złoty medal w sztafecie podczas mistrzostw ZSRR. Rok później wystartował na mistrzostwach świata w Mińsku, zajmując 17. miejsce w biegu indywidualnym i szóste w sprincie. Ponadto wspólnie z Aleksandrem Uszakowem, Aleksandrem Tichonowem i Jurijem Kołmakowem zwyciężył w sztafecie. Podczas mistrzostw świata w Anterselvie w 1975 roku zdobył już medale we wszystkich konkurencjach. Najpierw był drugi w biegu indywidualnym, rozdzielając na podium dwóch reprezentantów Finlandii: Heikkiego Ikolę i Esko Sairę. Dzień później był najlepszy w sprincie, zostając pierwszym radzieckim mistrzem świata w tej konkurencji. Wyprzedził tam swego rodaka, Aleksandra Jelizarowa i Klausa Sieberta z NRD. Ponadto sztafeta ZSRR w składzie: Uszakow, Jelizarow, Tichonow i Krugłow zajęła drugie miejsce.
W 1976 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku. W biegu indywidualnym dwukrotnie nie trafił na strzelnicy, mimo to zwyciężył z przewagą ponad 1:30 minuty nad Heikkim Ikolą i Aleksandrem Jelizarowem. Następnie wspólnie z Jelizarowem, Tichonowem i Iwanem Biakowem wygrał także w sztafecie. Były to jego jedyne starty olimpijskie. Z uwagi na nieobecność sprintu w programie olimpijskim rozegrano w 1976 roku również mistrzostwa świata w Anterselvie. Zawodnicy rywalizowali tam wyłącznie w sprincie, który Krugłow ukończył na trzeciej pozycji, za Tichonowem i Jelizarowem.
Podczas mistrzostw świata w Vingrom w 1977 roku wywalczył swój ostatni indywidualny medal. Był tam drugi w sprincie, rozdzielając Tichonowa i Uszakowa. Ponadto wraz z kolegami z reprezentacji zdobył kolejny złoty medal w sztafecie. Z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Hochfilzen wrócił bez medalu, plasując się między innymi na czwartym miejscu w sztafecie i piątym w biegu indywidualnym. Brał też udział w mistrzostwach świata w Ruhpolding w 1979 roku, gdzie indywidualnie zajmował miejsca poza czołową dziesiątką, jednak w sztafecie razem z Aleksandrem Tichonowem, Władimirem Alikinem i Władimirem Barnaszowem zajął trzecie miejsce.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 13 stycznia 1978 roku w Ruhpolding, zajmując dziesiąte miejsce w biegu indywidualnym. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze punkty. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 22 lutego 1978 roku w Anterselvie, kończąc rywalizację w tej konkurencji na trzeciej pozycji. Wyprzedzili go jedynie Frank Ullrich z NRD i Aleksandr Uszakow. W kolejnych startach jeszcze dwa razy plasował się w czołowej trójce: 25 marca 1978 roku w Murmańsku wygrał bieg indywidualny, a dwa dni później w tej samej miejscowości był drugi w sprincie. W klasyfikacji generalnej sezonu 1977/1978 był piąty.
