| Data i miejsce urodzenia
|
9 września 1947
Jurva
|
| Klub
|
Jurvan Urheilijat
|
| Wzrost
|
181 cm
|
| Debiut w PŚ
|
14.01 1978, Ruhpolding (5. miejsce – sprint)
|
| Pierwsze punkty w PŚ
|
14.01 1978, Ruhpolding
(5. miejsce – sprint)
|
| Pierwsze podium w PŚ
|
2.04 1978, Sodankylä
(2. miejsce – sprint)
|
| Dorobek medalowy
|
|
|
Heikki Johannes Ikola (ur. 9 września 1947 w Jurvie) – fiński biathlonista, trzykrotny medalista igrzysk olimpijskich i siedmiokrotny medalista mistrzostw świata.
Kariera
W 1971 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Hämeenlinna, gdzie był dziesiąty w biegu indywidualnym i czwarty w sztafecie. Pierwszy sukces w karierze osiągnął na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Sapporo. Indywidualnie nie startował, jednak wspólnie z Esko Sairą, Juhanim Suutarinenem i Maurim Röppänenem zajął drugie miejsce w sztafecie. Srebrny medal w tej konkurencji Finowie w składzie: Simo Halonen, Heikki Flöjt, Juhani Suutarinen i Heikki Ikola wywalczyli także podczas mistrzostw świata w Mińsku w 1974 roku. Ikola był tam też czwarty w biegu indywidualnym, przegrywając walkę o podium z Torem Svendsbergetem z Norwegii o 16,6 sekundy.
Pierwszy indywidualny medal wywalczył w 1975 roku, kiedy na mistrzostwach świata w Anterselvie w 1975 roku zwyciężył w biegu indywidualnym. W zawodach tych wyprzedził Nikołaja Krugłowa z ZSRR i Esko Sairę. Dzień później był czwarty w sprincie, w walce o podium ulegając Klausowi Siebertowi z NRD. Następnie razem z Henrikiem Flöjtem, Simo Halonenem i Juhanim Suutarinenem zwyciężył również w sztafecie.
W 1976 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku. W biegu indywidualnym dwukrotnie nie trafił na strzelnicy i uzyskał ósmy czas biegu, co jednak pozwoliło mu zdobyć srebrny medal. Do zwycięzcy, Nikołaja Krugłowa, stracił ponad 1:30 minuty, a trzeciego na mecie Aleksandra Jelizarowa wyprzedził o 12 sekund. Parę dni później sztafeta Finlandii w składzie Henrik Flöjt, Esko Saira, Juhani Suutarinen i Heikki Ikola zajęła drugie miejsce. Z uwagi na nieobecność sprintu w programie olimpijskim rozegrano w 1976 roku również mistrzostwa świata w Anterselvie. Zawodnicy rywalizowali tam wyłącznie w sprincie, który Ikola ukończył na czwartej pozycji, tuż za Krugłowem.
Kolejne dwa medale wywalczył podczas mistrzostw świata w Vingrom w 1977 roku. W biegu indywidualnym wywalczył swój drugi tytuł mistrzowski, wyprzedzając Norwega Sigleifa Johansena i Aleksandra Tichonowa z ZSRR. W sprincie był piąty, natomiast w sztafecie ponownie zdobył srebrny medal. Tym razem sztafeta Finlandii startowała w składzie Erkki Antila, Raimo Seppänen, Simo Halonen i Heikki Ikola. W tym samym składzie Finowie zajęli też drugie miejsce na mistrzostwach świata w Ruhpolding w 1979 roku. Poza tym był siódmy w biegu indywidualnym, a w sprincie nie wystartował.
Swój ostatni medal wywalczył na mistrzostwach świata w Lahti w 1981 roku. Po raz trzeci w karierze zwyciężył tam w biegu indywidualnym, zostając drugim po Tichonowie zawodnikiem w historii, który trzykrotnie został mistrzem świata w tej konkurencji. Pozostałe miejsca na podium zajęli Frank Ullrich z NRD i Erkki Antila. W sprincie był dziewiąty, a w sztafecie szósty. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Lake Placid rok wcześniej, gdzie w biegu indywidualnym zajął osiemnastą pozycję.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 14 stycznia 1978 roku w Ruhpolding, zajmując piąte miejsce w sprincie. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze punkty. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 2 kwietnia 1978 roku w Sodankylä, kończąc rywalizację w tej konkurencji na drugiej pozycji. Rozdzielił tam dwóch reprezentantów ZSRR: Władimira Barnaszowa i Aleksandra Tichonowa. W kolejnych startach jeszcze jeden raz plasował się w czołowej trójce: 2 lutego 1981 roku w Lahti wygrał bieg indywidualny. W klasyfikacji generalnej sezonu 1978/1979 był dziesiąty.
Wybrany najlepszym sportowcem swego kraju w latach 1975 i 1981. W 1980 roku był chorążym reprezentacji Finlandii na ZIO 1980 roku[1].
Po zakończeniu kariery pracował jako trener, prowadził między innymi reprezentację Finlandii na ZIO 1988 i ZIO 1992. Następnie pracował jako komentator sportowy.
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
| Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
| 1.
|
2 kwietnia
|
1978
|
 Sodankylä
|
Sprint na 10 km
|
2.
|
1
|
32:00,2
|
+59,3
|
Władimir Barnaszow
|
| 2.
|
2 lutego
|
1981
|
Lahti
|
Bieg indywidualny na 20 km
|
1.
|
0+0+0+0
|
1:13:07,2
|
–
|
–
|
Przypisy
Bibliografia
