|
Data i miejsce urodzenia
|
31 stycznia 1992 Saratów
|
Wzrost
|
177 cm
|
Reprezentacja
|
Rosja RBU (MŚ 2021)
ROC (ZIO 2022)
|
Debiut w PŚ
|
28.02.2013, Oslo (5. miejsce – sprint)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
28.02.2013, Oslo (5. miejsce – sprint)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
2.03.2013, Oslo (3. miejsce – b.pościgowy)
|
Dorobek medalowy
|
|
Aleksander Wiktorowicz Łoginow (ros. Александр Викторович Логинов; ur. 31 stycznia 1992 w Saratowie) – rosyjski biathlonista, dwukrotny medalista olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata i wielokrotny medalista mistrzostw Europy.
Kariera
Na arenie międzynarodowej pierwszy raz pojawił się w 2010 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Torsby. Zajął tam piąte miejsce w sprincie, czwarte w biegu pościgowym, a w sztafecie zdobył złoty medal. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Novym Měscie był trzeci w sprincie i biegu pościgowym oraz najlepszy w sztafecie. Podczas mistrzostw świata juniorów w Kontiolahti w 2012 roku zdobywał brązowe medale w biegu pościgowym, indywidualnym i sztafecie. Ponadto na mistrzostwach świata juniorów w Obertilliach w 2013 roku zwyciężył w sprincie i biegu indywidualnym, a w biegu pościgowym i sztafecie był trzeci.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 28 lutego 2013 roku w Oslo, zajmując piąte miejsce w sprincie. Tym samym już w debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął dwa dni później w Oslo, gdy rywalizację w biegu pościgowym ukończył na trzeciej pozycji. W zawodach tych lepsi byli tylko Francuz Martin Fourcade i Tarjei Bø z Norwegii. Pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu odniósł 11 stycznia 2019 roku w Oberhofie, gdzie był najlepszy w sprincie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2018/2019, kiedy zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie był też drugi w klasyfikacji sprintu i trzeci w klasyfikacji biegu pościgowego. Zajął też trzecie miejsce w klasyfikacji biegu indywidualnego w sezonie 2020/2021.
Na mistrzostwach świata w Hochfilzen w 2017 roku wspólnie z Olgą Podczufarową, Tatjaną Akimową i Antonem Szypulinem zdobył brązowy medal w sztafecie mieszanej. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Östersund zdobył dwa medale. Najpierw zdobył srebrny medal w sprincie, rozdzielając na podium Norwega Johannesa Thingnesa Bø i Francuza Quentina Fillona Mailleta. Następnie razem z Matwiejem Jelisiejewem, Nikitą Porszniewem i Dmitrijem Małyszko zajął trzecie miejsce w sztafecie. Kolejne dwa medale wywalczył na mistrzostwach świata w Anterselvie w 2020 roku. W sprincie zwyciężył, wyprzedzając Fillona Mailleta i Fourcade'a, a dzień później był trzeci w biegu pościgowym, za Émilienem Jacquelinem z Francji i Johannesem Thingnesem Bø. Ponadto na mistrzostwach świata w Pokljuce w 2021 roku zdobył brązowy medal w sztafecie.
W 2014 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie zajął 30. miejsce w biegu indywidualnym. Był to jego jedyny start na tej imprezie.
W styczniu 2015 roku Światowa Agencja Antydopingowa potwierdziła obecność w jego organizmie środka dopingującego w postaci EPO. W efekcie wszystkie jego wyniki od 26 listopada 2013 roku zostały anulowane[1]. Powrócił do rywalizacji w listopadzie 2016[2].
Podczas mistrzostw świata w 2020 roku włoska policja przeprowadziła przeszukanie pokojów Łoginowa i jego trenera wobec podejrzeń o stosowanie dopingu. Po przeszukaniu ambasada Rosji we Włoszech twierdziła, że nie wykryto żadnych dowodów potwierdzających stosowanie substancji niedozwolonych[3].
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generelnej
Miejsca na podium chronologicznie
Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
1.
|
2 marca
|
2013
|
Oslo
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
3.
|
0+2+0+1
|
34:23,7
|
+35,5
|
Martin Fourcade
|
2.
|
7 grudnia
|
2018
|
Pokljuka
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
0+0
|
23:46,3
|
+16,4
|
Johannes Thingnes Bø
|
3.
|
9 grudnia
|
2018
|
Pokljuka
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
3.
|
0+0+1+0
|
30:20,4
|
+1,9
|
Johannes Thingnes Bø
|
4.
|
20 grudnia
|
2018
|
Nové Město
|
Sprint na 10 km
|
2.
|
0+0
|
23:09,9
|
+21,0
|
Johannes Thingnes Bø
|
5.
|
22 grudnia
|
2018
|
Nové Město
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
2.
|
1+1+1+1
|
31:59,0
|
+6,2
|
Johannes Thingnes Bø
|
6.
|
11 stycznia
|
2019
|
Oberhof
|
Sprint na 10 km
|
1.
|
0+0
|
25:50,9
|
–
|
–
|
7.
|
7 lutego
|
2019
|
Canmore
|
Krótki bieg indywidualny na 15 km
|
3.
|
1+1+0+0
|
38:08,9
|
+2:41,0
|
Johannes Thingnes Bø
|
8.
|
9 marca
|
2019
|
Östersund
|
Sprint na 10 km
|
2.
|
0+0
|
24:51,3
|
+13,7
|
Johannes Thingnes Bø
|
9.
|
13 grudnia
|
2019
|
Hochfilzen
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
0+0
|
25:08,7
|
+14,6
|
Johannes Thingnes Bø
|
10.
|
14 grudnia
|
2019
|
Hochfilzen
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
2.
|
0+0+0+0
|
31:27,0
|
+33,5
|
Johannes Thingnes Bø
|
11.
|
15 lutego
|
2020
|
Anterselva
|
Sprint na 10 km
|
1.
|
0+0
|
22:48,1
|
–
|
–
|
12.
|
16 lutego
|
2020
|
Anterselva
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
3.
|
0+0+0+1
|
31:15,2
|
+23,9
|
Émilien Jacquelin
|
13.
|
22 stycznia
|
2021
|
Anterselva
|
Bieg indywidualny na 15 km
|
1.
|
0+0+0+0
|
48:41,8
|
–
|
–
|
14.
|
7 stycznia
|
2022
|
Oberhof
|
Sprint na 10 km
|
1.
|
0+1
|
27:00,8
|
–
|
–
|
15.
|
16 stycznia
|
2022
|
Ruhpolding
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
2.
|
0+0+1+0
|
31:30,6
|
+8,8
|
Quentin Fillon Maillet
|
Puchar IBU
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
1.
|
10 marca
|
2012
|
Altenberg
|
Sprint na 10 km
|
2.
|
0+0
|
25:58,7
|
+1,4
|
Erlend Bjøntegaard
|
2.
|
11 marca
|
2012
|
Altenberg
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
2.
|
1+1+1+1
|
36:53,8
|
+47,2
|
Erik Lesser
|
Przypisy
Bibliografia