Nereo Rocco (ur. 20 maja 1912 w Trieście , zm. 20 lutego 1979 tamże) – włoski piłkarz i trener . Jeden z bardziej utytułowanych włoskich trenerów piłkarskich. Jeden z pierwszych szkoleniowców, stosujących taktykę catenaccio .
Życiorys
Występował jako skrzydłowy w takich klubach jak Triestina , SSC Napoli i Padova . W ciągu 11 sezonów rozegrał 287 spotkań w Serie A , strzelając 69 bramek. Zaliczył również 1 występ w reprezentacji Włoch .
W roku 1947 Rocco zadebiutował jako trener, prowadząc zespół Triestiny. Po 4 latach przeniósł się do Treviso , a następnie powrócił do Triestu.
W 1953 objął posadę trenera Padovy, z którą awansował do Serie A; w sezonie 1957 /1958 zajął z tym klubem trzecie miejsce, co było najlepszym dotychczasowym osiągnięciem klubu.
W 1961 Rocco został trenerem A.C. Milan , wygrywając z tym klubem mistrzostwo Włoch i Puchar Europy . Jako trener mediolańskiego zespołu pracował w latach 1961 –1963 , 1967 –1972 , 1973 –1974 . W międzyczasie zaliczył staż trenerski w Torino FC i Fiorentinie . Po powrocie do Mediolanu zdobył kolejne mistrzostwo, Puchar Europy, Puchar Interkontynentalny , Puchar Włoch i 2 Puchary Zdobywców Pucharów . Karierę trenerską zakończył w roku 1974 . W 1977 piastował stanowisko dyrektora technicznego Milanu.
Zmarł 20 lutego 1979 r. w Trieście . 18 października 1992 r. nowo wybudowany stadion w tym mieście otrzymał jego imię.
Rocco był znany we Włoszech jako El Paròn (w lokalnym dialekcie „Mistrz” ), często w swoich publicznych wypowiedziach używał dialektu triesteńskiego.
Osiągnięcia
Trenerskie
AC Milan
Osiągnięcia i nagrody
Puchar Europy
Liga Mistrzów