Konfrontacja Sztuk Walki, KSW – polska organizacja promująca walki MMA (Mixed Martial Arts) założona w Warszawie[1] przez Martina Lewandowskiego i Macieja Kawulskiego. Gale KSW odbywają się w Polsce i za granicą. Gala „KSW 39. Colosseum” zgromadziła w maju 2017 na PGE Narodowym niemal 58 tys. widzów, plasując się na drugim miejscu wśród największych pod względem liczebności publiczności wydarzeń sportowych w Polsce. Była to także druga na świecie impreza MMA pod względem liczebności publiczności[2].
Historia
Gala KSW 16
Początki w Champions
Pierwsza gala KSW odbyła się 27 lutego 2004 w restauracji Champions mieszczącej się w warszawskim hotelu Marriott. Miejsce to nie było przypadkowe – współzałożyciel KSW, Martin Lewandowski pracował na stanowisku managera ds. promocji w Marriott[3]. W tej lokalizacji zorganizowanych zostało w sumie 4 gale[4]. KSW 5 odbyła się w patio warszawskiej restauracji Wook i zgromadziła około tysiąca kibiców[5]. Następnie, ze względu na rosnącą popularność wydarzeń, KSW przeniesiono na Torwar. KSW 7 było pierwszą galą zorganizowaną poza Warszawą – we Wrocławiu.
Od 1 grudnia 2011 (KSW 17) przyznawane są bonusy finansowe w kategoriach – nokaut, poddanie i walka wieczoru[6]. Od 3 grudnia 2017 (KSW 37) także w kategorii występ wieczoru[7].
Rywalizacja odbywała się w formacie 4 lub 8-osobowych turniejów (do 2011 roku) oraz pojedynczych walk. Pojedynki na galach KSW, od początku istnienia organizacji w 2004, prowadzono w ringu bokserskim. Od gali numer 27. w maju 2014 walki odbywają się w okrągłej klatce[8]. Podczas gali KSW 19 po raz pierwszy w historii tej organizacji odbyła się walka kobiet[9]. W latach 2008–2010 federacja nawiązała współpracę ze słoweńską organizacją World Freefight Challenge (WFC) związaną z wymianą zawodników[10].
8 października federacja KSW nawiązała współpracę z federacją założoną przez Nobuyukiego Sakakibarę Rizin Fighting Federation[11]. W ramach tej współpracy KSW dotychczas udostępniło federacji Rizin dwóch zawodników – Gorana Reljicia (na World Grand Prix 2015) oraz Szymona Bajora (na World Grand Prix 2016).
28 czerwca 2016 właściciele federacji Martin Lewandowski i Maciej Kawulski poinformowali o nawiązaniu współpracy z brazylijską organizacją Aspera FC. Zapowiedziano, że zwycięzca turnieju wagi lekkiej, który odbył się 9 lipca zostanie zawodnikiem KSW[12].
Turniej wygrał Renato ‘Pezinho’ Gomes Gabriel, pokonując Fernando Aparecido oraz Thiago Natę podczas gali Aspera FC 41: Road to KSW. W nagrodę za ten wyczyn KSW zaoferowało mu kontrakt i starcie o mistrzowski pas w kategorii lekkiej (do 70 kg) z Mateuszem Gamrotem na gali KSW 36 w Zielonej Górze[13].
Współpraca z Polsatem
Począwszy od drugiej edycji, gale KSW transmitowane były przez telewizję kodowaną Polsat Sport, a od gali KSW 11 otwarty Polsat. Założycielami i właścicielami organizacji są Maciej Kawulski i Martin Lewandowski. Dyrektorem sportowym organizacji jest natomiast Wojsław Rysiewski. Od maja 2009 roku gale KSW są także transmitowane przez internetową telewizję Ipla.tv. Pierwszą galą, która była transmitowana wyłącznie w systemie pay-per-view była gala KSW 20: Symfonia walki[14].
Współpraca z Viaplay
W listopadzie 2021 poinformowano, że organizacja zakończyła współpracę z Cyfrowym Polsatem. Prawa do pokazywania kolejnych gal przejęła duża skandynawska platforma streamingowa Viaplay[15]. Dzięki temu poza Polską, transmisje z gal organizacji są dostępne jeszcze w kilkunastu innych krajach. Wszystkie zawody KSW w ramach abonamentu są dostępne bez dodatkowych opłat[16]. Gale w Viaplay transmitowane są w jakości HD. Transmisje na Viaplay możemy oglądać w 9 krajach takich jak Dania, Estonia, Finlandia, Islandia, Litwa, Łotwa, Holandia, Norwegia, Szwecja, Wielka Brytania czy Polska. We wszystkich innych krajach gale KSW możemy oglądać za pośrednictwem oficjalnej strony z transmisją kswtv.pl.
Rekordowa Gala KSW na Stadionie Narodowym
Rekordowa Gala KSW 39: Colosseum zgromadziła 27 maja 2017 roku na PGE Narodowym niemal 58 tys. widzów, plasując się w trójce największych pod kątem publiczności sportowych imprez, jakie miały miejsce w Polsce. Dodatkowe miliony obejrzały widowisko przed ekranami – walki transmitowały telewizje w 36 krajach, a transmisja online dostępna była na 4 kontynentach. Wydarzenie to było drugą pod względem liczebności publiczności MMA w światowej historii tego sportu. Pierwsze miejsce nadal należy do japońskiego „Pride Shockwave” w Tokio w 2002 r., na którym pojawiło się aż 71 tys. widzów[17].
Ekspansja zagraniczna
31 października 2015 odbyła się gala KSW 32: Road to Wembley, która była pierwszą galą zorganizowaną poza granicami Polski (Wielka Brytania, Wembley Arena)[18].
22 października 2017 KSW zawitało po raz pierwszy do Dublina, gdzie w amfiteatralnej hali 3Arena odbyła się gala. Od gali KSW 40: Dublin wszystkie pojedynki o pasy organizacji będą odbywały się na dłuższym dystansie: 5 razy 5 minut[19].
W październiku 2022 roku ogłoszono, że w ramach przedłużenia współpracy z XTB – jednym z największych polskich fintechów oferującym własną platformę inwestycyjną nawiązano nową umowę, w której to XTB zostanie sponsorem tytularnym gal KSW w 2023 roku. Umowa zawarta jest na cały 2023 rok i będzie obowiązywać na dziesięciu z dwunastu zaplanowanych gal, z czego sześć z tych wydarzeń będzie się nosiło nazwę XTB KSW. W pozostałych przypadkach XTB będzie sponsorem strategicznym, podobnie jak w 2022 roku – na galach w Łodzi, Toruniu, Radomiu i Warszawie[31].
Hall of Fame
10 maja 2023 roku federacja KSW poinformowała o wprowadzeniu Hall of Fame, czyli własnej Galerii Sław, mającej na celu w każdym roku wyróżniania zawodników, a także innych osób, które w wyjątkowy sposób wpisały się w historię organizacji[32]. Pierwszym uhonorowanym zawodnikiem wprowadzonym do Galerii Sław został były komentator KSW oraz pierwszy turniejowy mistrz KSW, Łukasz „Juras” Jurkowski[33]. Oficjalna ceremonia wprowadzenia Jurkowskiego do Hall of Fame odbyło się podczas gali XTB KSW 83: Colosseum 2[34].
Specjalna gala XTB KSW Epic
24 lutego 2024 roku odbyła się specjalna gala XTB KSW Epic, skupiająca się na organizacji walk w innych formułach niż tylko w MMA[35]. Podczas walki wieczoru tego wydarzenia rękawice w formule bokserskiej skrzyżowali Mamed Chalidow i Tomasz Adamek[36].
Każda walka MMA rozgrywana nie o tytuł trwa 3 rundy, z których każda nie może być krótsza niż 5 minut. Przerwa między rundami trwa 1 minutę. Każda walka MMA rozgrywana o tytuł odbywa się na dystansie 5 rund.
Sędziowanie punktowe:
Wszystkie pojedynki są oceniane i punktowane przez trzech sędziów, z których każdy ocenia pojedynek z innego miejsca wokół ringu/obszaru walki. Sędzia ringowy nie może być jednocześnie sędzią punktowym.
System 10-punktowy jest standardowym narzędziem punktowania pojedynków. Według tego systemu przyznaje się 10 punktów zwycięzcy rundy oraz 9 punktów lub mniej przegranemu, z wyjątkiem rzadkiego przypadku rundy remisowej, która punktowana jest 10-10.
Walki punktowane są według najnowszych kryteriów sędziowania stowarzyszenia komisji stanowych w USA (ABC).
Poniższe zachowania uznaje się za faule w pojedynku MMA lub walce pokazowej i według uznania sędziego mogą się one zakończyć ukaraniem zawodnika:
uderzanie głową
atakowanie oczu w każdy sposób
gryzienie
plucie na rywala
ciągnięcie za włosy
wkładanie palców do ust rywala
wszelkiego rodzaju ataki na krocze
wkładanie palców w otwory lub rozcięcia rywala
dźwignie na małe stawy
ciosy w kręgosłup i tył głowy
uderzanie czubkiem łokcia z godziny 12 na 6
wszelkie ataki w krtań oraz łapanie za tchawicę
drapanie, szczypanie i kręcenie skóry
kopanie w głowę przeciwnika w pozycji parterowej
uderzanie kolanem w głowę przeciwnika w pozycji parterowej
deptanie rywala w pozycji parterowej
łapanie siatki
łapanie spodenek lub rękawic rywala
używanie wulgarnego języka w obrębie ringu / klatki
niesportowe zachowanie skutkujące kontuzją rywala
atakowanie rywala w czasie przerwy między rundami
atakowanie rywala, który znajduje się pod opieką arbitra
atakowanie rywala po gongu
unikanie kontaktu z rywalem, umyślne lub powtarzające się
wypluwanie szczęki, udawanie kontuzji
wyrzucanie rywala poza ring / obszar walki
umyślne niestosowanie się do instrukcji sędziego ringowego
upuszczanie rywala na jego głowę lub kark
ingerencja narożnika w przebieg pojedynku
wrzucenie ręcznika w trakcie pojedynku
kierowanie palców w oczy/twarz rywala w stójce
Wymagania medyczne dla zawodników
Zawodnik musi przejść wszystkie przed-licencyjne badania medyczne oraz testy wymagane przez Federację KSW. Badania medyczne po pojedynku:
natychmiast po pojedynku każdy zawodnik może zostać zbadany przez przydzielonego lekarza zawodów
każdy zawodnik, który odmówi poddania się badaniom po pojedynku zostanie zawieszony, a wynik walki - zmieniony na korzyść przeciwnika
wszyscy zawodnicy mogą być wyznaczeni do przejścia badania moczu w celu wykrycia obecności zabronionych środków
oprócz badania przed pojedynkiem, organizator może nakazać przeprowadzenie badania na wykrycie środków dopingujących w próbkach pobranych przed pojedynkiem już po odbyciu się zawodów
zebranie próbek moczu do testów jest przeprowadzane w obecności pracownika komisji antydopingowej. Odmowa poddania się badaniu skutkuje natychmiastową dyskwalifikacją zawodnika i zawieszeniem w możliwości startów na czas nieokreślony
Polityka antydopingowa
Zawodnik, u którego wykryto obecność niedozwolonych substancji zostanie ukarany w następujący sposób:
pierwsze złamanie przepisów – zawieszenie na 90 dni
drugie złamanie przepisów – zawieszenie na 180 dni
trzecie złamanie przepisów – zawieszenie na dwa lata
Odwołania
Menadżer zawodnika ma prawo wnieść pisemny protest dotyczący wyniku walki w ciągu 48 godzin od momentu zakończenia walki po wpłaceniu 1000 Euro kaucji na konto Federacji KSW.
Komisja odwoławcza w składzie:
sędzia główny
sędzia ringowy
jeden z sędziów punktowych
rozpatruje złożony protest, a jego wynik prezentuje w ciągu 48 godzin od daty przyjęcia protestu.
W przypadku negatywnego rozpatrzenia protestu Federacja KSW nie zwraca wpłaconej kaucji.
W przypadku pozytywnego rozpatrzenia protestu Federacja KSW zwraca wpłaconą kaucję.
W pojedynkach, których stawką nie jest tytuł mistrzowski dozwala się jednofuntową tolerancję (1 lbs = 0,5 kg). W pojedynkach mistrzowskich uczestnicy nie mogą przekroczyć dozwolonego zakresu wagi dla danej kategorii wagowej.
KSW może pozwolić na walkę w umówionym limicie (tzw. catchweight) według własnego poglądu i uznania. Na przykład KSW może pozwolić na pojedynek z górnym limitem 177 funtów, jeżeli uważa, że taka rywalizacja będzie dalej sprawiedliwa i bezpieczna.
KSW może też dopuścić na pojedynek dwóch zawodników, z których jeden waży 264 funty, a drugi 267 funtów, jeżeli uzna, że takie starcie jest nadal sprawiedliwe i bezpieczne, pomimo że technicznie zawodnicy są z dwóch różnych kategorii wagowych.
Pasy międzynarodowego mistrza KSW są przyznawane od 2009 roku. Pierwszym mistrzem został Mamed Chalidow w wadze półciężkiej (ówcześnie do 95 kg)[38]. Trofeum jest przyznawane w drodze pojedynczej walki i ma charakter przechodni (jak w boksie), nie należy go mylić z pasami przyznawanymi za zwycięstwa w poszczególnych turniejach KSW.
Na XTB KSW 83 miało dojść do walki Ziółkowskiego z Parnassem, jednak ten pierwszy na rozgrzewce tuż przed konfrontacją doznał kontuzji, która mu uniemożliwiła przystąpienie do kolejnej obrony tytułu. W związku z zaistniałą sytuacją Ziółkowski podjął decyzję o zwakowaniu pasa, ponieważ w czerwcu mija rok od jego ostatniej obrony[47].
Po zwakowaniu tytułu mistrzowskiego przez Ziółkowskiego 5 czerwca 2023 KSW mianowało Parnasse’a pełnoprawnym mistrzem, dzięki czemu ten stał się podwójnym mistrzem KSW w dwóch kategoriach wagowych[48].
W związku z niezrobieniem wagi przez Erbsta federacja KSW podjęła decyzję o odebraniu jemu tytułu mistrzowskiego, a pas mistrzowski mógł zdobyć tylko Sowiński[49].
Torres podczas ważenia przed galą przekroczył limit kategorii piórkowej, w związku z czym pas mistrzowski został jemu odebrany oraz mógł go zdobyć tylko Parnasse[50].
Walka Parnasse’a z Ruchałą była tzw. unifikacją pasów mistrzowskich[51]. W związku z przegraną Ruchały ten stracił tymczasowy tytuł, który został zażegnany ze statusu mistrzowskiego, zaś Parnasse obronił i zachował tytuł pełnoprawny[52].
Od 2011 roku organizowany jest Amatorski Puchar KSW – zawody amatorskie mające na celu m.in. wykreowanie utalentowanych zawodników którzy dopiero zaczynają swoje starty w MMA. Zwycięzcy zawodów mają szanse również na podpisanie zawodowego kontraktu z organizacją, taką szanse otrzymali m.in. Anzor Ażyjew czy Jakub Kowalewicz. Do tej pory odbyło się pięć edycji Amatorskiego Pucharu KSW[56][57].
Młodzi Mistrzowie
Projekt społeczny KSW i Academii Gorila, oferujący program darmowych treningów dla młodzieży i dzieci z trudnych środowisk. W 2018 roku wystartował na terenie Warszawy. Inicjatorzy projektu zapewniają miejsce w klubach, opracowanie planów treningowych, opiekę trenerską oraz koordynację całości organizacji, natomiast za nabór uczestników odpowiedzialny był Alternatywny Klub Sportowy „Zły”[58]
Media
Film „Underdog”
Underdog – historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Na ich podstawie powstał scenariusz autorstwa Mariusza Kuczewskiego. Borys „Kosa” Kosiński (Eryk Lubos) to zawodnik MMA, który jest u szczytu formy. W najważniejszej walce ze swoim największym rywalem Denim Takaevem (Mamed Chalidow) popełnia błąd, który przekreśla jego karierę. Traci wszystko. W fabule oprócz Eryka Lubosa i Mameda Chalidowa pojawia się gwiazdorska obsada: Aleksandra Popławska, Tomasz Włosok, Janusz Chabior, Jarosław Boberek, Emma Giegżno, Mariusz Drężek. Dla Mameda Chalidowa, międzynarodowego mistrza KSW w wadze półciężkiej z 2009 oraz w wadze średniej z 2015, występ w filmie to debiut aktorski. Reżyserem filmu jest współwłaściciel federacji KSW Maciej Kawulski[59].
Serial „Tytani KSW”
Dokument o walkach mistrzów KSW. Pokazuje miesiące przygotowań zawodników przed walką m.in. zabójcze treningi, wyrzeczenia, wzloty i upadki[60]. Do tej pory na platformie Viaplay ukazały się 3 odcinki serialu[61].
Brandy
KSW TV
Pierwszą galą, która była transmitowana wyłącznie w systemie pay-per-view była gala KSW 20: Symfonia walki[3].
Podczas KSW 14 Fin Niko Puhakka na lewej piersi prezentował tatuaż neonazistowskiej organizacji – Blood & Honour, stanowiący element symboliki neonazistowskiej[63] co spotkało się z protestami[64] Na gali KSW 15 na której Niko Puhakka stoczył walkę finałową turnieju wagi lekkiej na żądanie organizatorów, Puhakka musiał już walczyć w zakrywającym ciało specjalnym kostiumie (tzw. rashguard)[65]. Na początku stycznia 2012 roku ogłoszono, że zawodnik wystąpi na lutowej gali KSW 18, w walce o pas międzynarodowego mistrza KSW w kategorii lekkiej. Kilka dni później właściciele KSW podali jednak do wiadomości, że zrezygnowali z usług Fina, tłumacząc to negatywnym odbiorem Puhakki przez opinię publiczną w Polsce[66].
Walka Mariusza Pudzianowskiego z Jamesem Thompsonem na KSW 17 została dwa dni później uznana za nieodbytą. W wyniku pomyłki jednego z sędziów punktowych, który na przekazanej sędziemu głównemu karcie wpisał nazwisko Pudzianowskiego jako zwycięzcy, zamiast Thompsona, doszło do błędnego ogłoszenia wygranej Polaka oraz do niesportowego zachowania ze strony Jamesa Thompsona (użycie wulgaryzmów w stronę widzów i władz KSW)[67].
Obserwatorzy gali KSW (specjalista ds. Środkowego Wschodu Wojciech Szewko oraz dziennikarz śledzczy Witold Gadowski) zwrócili uwagę, że zawodnik Aziz Karaoglu wyszedł do swojej walki przy dźwiękach wybranego przez siebie utworu muzycznego, którym był „Nasheed Naam Qatil”, będący nieformalnym hymnem Al-Ka’idy i w swojej wymowie nawołująca do zabijania niewiernych z punktu widzenia wyznawcówislamu[68][69]. Po gali Karaoglu wyparł się wyboru tej pieśni i obciążył federację KSW winą za dobranie tego utworu, mimo że jak zauważył Tomasz Nowosielski, Turek wychodził do walki przy dźwiękach tego samego utworu podczas gali KSW 31, gdy jego przeciwnikiem był Jay Silva[70]. W tej sprawie federacja KSW wydała specjalne oświadczenie[71].