Po rozpoczęciu I wojny czeczeńskiej wraz z rodziną przez pewien czas przebywał na terenie Rosji przy granicy z Czeczenią[4]. W 1997 roku wraz z grupą Czeczenów trafił do Polski. Języka polskiego uczył się we Wrocławiu. Po ukończeniu kursu językowego wyjechał do Olsztyna, gdzie ukończył studia na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim na kierunku zarządzanie i administracja[5]. 21 grudnia 2010 roku otrzymał polskie obywatelstwo[6].
Pierwszy kontakt ze sztukami walki miał w Groznym, gdy w wieku 13 lat zaczął trenować karate. Po przyjeździe do Olsztyna trenował taekwondo, zapasy i boks[5].
Kariera MMA
Wczesna kariera i początki w KSW
W zawodowych mieszanych sztukach walki startuje od 2004 roku. Reprezentując klub Arrachion MMA Olsztyn, zdobył międzynarodowe mistrzostwo Polski w MMA w kategoriach do 85 i 90 kg. W 2007 roku związał się z organizacją Konfrontacja Sztuk Walki (KSW)[7].
W 2008 roku podpisał kontrakt z amerykańską organizacją EliteXC na 4 walki w wadze półciężkiej (do 205 funtów)[8]. 10 października 2008, w swoim amerykańskim debiucie na gali ShoXC, pokonał przez techniczny nokaut Jasona Guidę[9]. W czasie walki złamał palec u prawej ręki[10]. Kolejne występy w Ameryce nie doszły do skutku z powodu zawieszenia działalności przez EliteXC z powodów finansowych.
Chalidow powrócił do KSW. Swoją pierwszą walkę po wyleczeniu kontuzji stoczył 15 maja 2009 w Warszawie na gali KSW 11 z Brazylijczykiem Danielem Acacio. Znokautował go w 70. sekundzie walki, zostając pierwszym w historii międzynarodowym mistrzem KSW w wadze półciężkie (ówcześnie do 95 kg)[11].
World Victory Road i powrót do KSW
W styczniu 2009 roku podpisał kontrakt na trzy walki z japońską organizacją World Victory Road. Zadebiutował 7 listopada na gali Sengoku 11 w walce przeciwko mistrzowi tej organizacji w wadze średniej, Brazylijczykowi Jorge Santiago[12]. Chalidow wygrał przez TKO w pierwszej rundzie (uderzenia w parterze)[13]. 7 marca 2010 roku doszło do walki rewanżowej, której stawką był tym razem pas mistrzowski. Chalidow przegrał na punkty (47–48, 47–48, 47–49). Była to jego pierwsza porażka od 2005 roku[14].
Podczas gali KSW 13 stoczył swoją pierwszą walkę w obronie pasa międzynarodowego mistrza KSW w wadze półciężkiej. Jego rywalem był Japończyk Ryuta Sakurai. Po trzech 5-minutowych rundach i 3-minutowej dogrywce sędziowie orzekli remis, tym samym Chalidow zachował tytuł[15].
Chalidow na gali KSW 16, 21 maja 2011
30 grudnia 2010 roku w Tokio stoczył swoją trzecią walkę dla WVR. Pokonał Japończyka Yuki Sasaki przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie ciosami w parterze[16].
W marcu 2011 roku zwakował pas KSW w wadze półciężkiej. Powodem było zejście Chalidowa do kategorii średniej[17].
19 marca 2011 roku wystąpił w Warszawie podczas gali KSW 15. Pierwotnie jego przeciwnikiem miał być Matt Lindland, a potem Thales Leites, jednak obaj wycofali się z powodu kontuzji. Ostatecznie Chalidow zmierzył się z innym byłym zawodnikiem UFC, Jamesem Irvinem[18]. Pojedynek został zakontraktowany w limicie 87 kg, jednak Amerykanin w dniu oficjalnego ważenia ważył 91 kg[19]. Mimo to Chalidow zgodził się podjąć walkę i pokonał rywala w 33 sekundy przez poddanie[20]. Do planowanej konfrontacji z Lindlandem doszło dwa miesiące później, podczas KSW 16. Chalidow odniósł kolejne szybkie zwycięstwo przed czasem – walka została rozstrzygnięta przez techniczne poddanie, gdy Amerykanin stracił przytomność wskutek duszenia gilotynowego[21].
26 listopada 2011 roku na gali KSW 17 Chalidow miał stoczyć pojedynek z byłym zawodnikiem Pride FC i WEC, Paulo Filho, ale z powodu problemów zdrowotnych Brazylijczyka nowym przeciwnikiem polskiego zawodnika został ogłoszony Jesse Taylor – Amerykanin mający na swoim koncie występy w Strikeforce oraz UFC[22]. Chalidow po raz kolejny wygrał przez poddanie w pierwszej rundzie, tym razem za pomocą dźwigni na staw kolanowy (otrzymał potem bonus finansowy za „poddanie wieczoru”)[23][24]. 12 maja 2012 roku na gali KSW 19, w Atlas Arena w Łodzi, znokautował Rodneya Wallace’a już w pierwszej rundzie[25] oraz kolejny raz otrzymał bonus finansowy – tym razem za „nokaut wieczoru[26].
1 grudnia na gali KSW 21 miał zmierzyć się z Holendrem Melvinem Manhoefem, który z powodu kontuzji nogi zrezygnował z podjęcia walki[27]. Na jego miejsce został zakontraktowany pochodzący z HawajówKendall Grove[28]. Mamed ostatecznie wygrał pojedynek w drugiej rundzie poddając swojego rywala dźwignią na staw skokowy, doznając kontuzji, m.in. złamania palca u ręki[29]. Do pojedynku Chalidow vs Manhoef w końcu doszło na gali KSW 23 (8 czerwca 2013) w limicie wagowym 87 kg[30]. Mamed zwyciężył pochodzącego z Surinamu Holendra zmuszając go do poddania się na skutek założonego duszenia gilotynowego w pierwszej rundzie[31].
28 listopada 2015 na KSW 33 znokautował Michała Materlę w 31 sekundzie pojedynku, odbierając mu tym samym tytuł mistrzowski KSW wagi średniej[32]. Po walce otrzymał bonus za najlepszy nokaut wieczoru[33].
27 maja 2016 na KSW 35 wygrał walkę z Turkiem Azizem Karaoglu w wyniku kontrowersyjnego werdyktu sędziowskiego[34].
Walka w ACB, kariera od 2017 roku
11 marca 2017 zadebiutował w organizacji Absolute Championship Berkut na gali numer 54 w Manchesterze wygrywając przez TKO w 22 sekundzie walki[35]. Była to pierwsza walka Chalidowa poza organizacją KSW od 30 grudnia 2010[36].
27 maja 2017 podczas gali KSW 39 która miała miejsce na Stadionie Narodowym pokonał jednogłośnie na punkty mistrza KSW wagi półśredniej Borysa Mańkowskiego[37]. Walka nie miała statusu mistrzowskiego[38].
3 marca 2018 na gali KSW 42 w Łodzi stoczył swój drugi super fight, tym razem z mistrzem kategorii półciężkiej Tomaszem Narkunem w limicie do 92 kg[39]. Pojedynek przegrał w 3 rundzie przez poddanie duszeniem trójkątnym[40].
30 lipca 2018 podczas konferencji prasowej przed KSW 45 zwakował pas wagi średniej federacji KSW[41].
1 grudnia 2018 podczas KSW 46 w Gliwicach stoczył rewanżowy pojedynek z Tomaszem Narkunem[42]. Walkę tę przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów[43]. Podczas wywiadu po walce z dziennikarzem Polsatu – Mateuszem Borkiem poinformował o swojej decyzji o zakończeniu sportowej kariery[44].
8 lipca 2019 roku Chalidow za pomocą mediów społecznościowych ogłosił powrót do MMA[45].
7 grudnia 2019 na gali KSW 52: Race zmierzył się z mistrzem KSW w wadze średniej Scottem Askhamem[46]. Przegrał z nim jednogłośnie na punkty. Po walce ogłosił chęć toczenia dalszych walk dla organizacji[47].
10 października 2020 podczas gali KSW 55 zrewanżował się Scottowi Askhamowi, wygrywajac z Anglikiem przez nokaut wysokim kopnięcie na głowę z wyskoku. Starcie zakończyło się już w 36 sekundzie pierwszej rundy. Chalidow tym samym stał się ponownym mistrzem w wadze średniej[48]. Trzy dni później został nagrodzony bonusem w kategorii nokaut wieczoru gali KSW 55[49]. 13 lutego 2021 na gali Heraklesy Polskiego MMA 2020 otrzymał statuetkę w kategorii Nokaut Roku[50].
19 grudnia 2021 po ponad roku przerwy powrócił do klatki podczas gali KSW 65, na walkę ze znanym ze swoich spektakularnych nokautów mistrzem niższej kategorii wagowej (półśredniej) – Roberto Soldiciem, który wówczas domagał się walki o drugi pas[51]. Chalidow przegrał tę walkę przez ciężki nokaut w drugiej rundzie[52].
17 grudnia 2022 po kolejnym roku przerwy powrócił podczas XTB KSW 77, gdzie zmierzył się z Mariuszem Pudzianowskim[53]. Walka odbyła się w kategorii ciężkiej, a zwyciężył ją już w pierwszej odsłonie przez TKO Chalidow, który najpierw rzutem sprowadził Pudzianowskiego do parteru, po czym ubijał go ciosami w tej płaszczyźnie, na koniec bezradny Pudzianowski odklepał w matę (sugerując poddanie się) i zakończył to wszystko sędzia ringowy[54].
3 czerwca 2023 podczas głównej walki wieczoru gali XTB KSW 83: Colosseum 2 na Stadionie Narodowym w Warszawie doszło do trylogii pomiędzy Chalidowem a Scottem Askhamem[55]. Wygrał przez nokaut latającym kolanem w trzeciej rundzie[56]. Dwa dni później organizacja KSW nagrodziła Chalidowa dodatkowym bonusem pieniężnym za spektakularny nokaut na rywalu[57].
16 listopada 2024 na jubileuszowej gali XTB KSW 100 w PreZero Arenie Gliwice, stoczył walkę z niepokonanym mistrzem wagi półśredniej, Adrianem Bartosińskim. Starcie odbyło się w limicie kategorii średniej[58][59]. Chalidow zwyciężył w drugiej rundzie, poddając rywala balachą oraz zapewnił mu pierwszą porażkę w zawodowej karierze[60]. Trzy dni później, Chalidow za spektakularne poddanie wieczoru otrzymał od organizacji tzw. Extra bonus, wynoszący aż 100 000 złotych[61].
Walka w boksie
24 lutego 2024 w walce wieczoru specjalnej gali XTB KSW Epic podjął w pojedynku bokserskimTomasza Adamka[62]. Przegrał przez kontuzję ręki po trzeciej rundzie[63].
Życie prywatne
Jest praktykującym muzułmaninem, w związku z czym nie trenuje w okresie ramadanu i nie toczy walk przez około 2 miesiące po nim[64][65]. Żonaty z Polką, Ewą, z którą ma dwóch synów[66] (Jasina i Kerima[67]). Jest kuzynem innego polskiego zawodnika MMA pochodzenia czeczeńskiego, Asłambieka Saidowa[68]. W 2018 roku mistrz KSW pochwalił się zakupem nowego samochodu – Forda serii F (F150)[69]. Wcześniej jeździł między innymi Audi RS7 Sportback[70].
W 2019 roku doszło do zatrzymania Chalidowa przez Biuro Operacji Antyterrorystycznych. Wśród zarzutów znalazło się między innymi paserstwo luksusowych samochodów. Sportowiec szybko został jednak wypuszczony z aresztu, gdyż podważono wiarygodność świadka i jego zeznań[71].
12 maja 2017 odbyła się premiera filmu dokumentalnego Sylwestera Latkowskiego przedstawia portret zawodnika „Moja walka – Mamed Khalidov”.
W 2020 wystąpił gościnnie w 7 odcinku programu reality show „Tylko Jeden”, by przygotować do walki finałowej Marcina Krakowiaka[77].
Uwagi
↑Po przyjęciu polskiego obywatelstwa sam zawodnik uznaje formę Mamed Chalidow za właściwą i obowiązującą: Kaukaski wojownik podbił serca Polaków. przegladsportowy.pl, 2013-06-05. [dostęp 2013-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)]. (pol.).
↑Zatrudniająca go polska organizacja Konfrontacja Sztuk Walki przedstawia go w anglojęzycznej transkrypcji Mamed Khalidov.
